Home >> Τόπων Ιστορίες >> Ανακαλύπτοντας το αλλοτινό “Ζητούνι”, τη Λαμία

Ανακαλύπτοντας το αλλοτινό “Ζητούνι”, τη Λαμία

Εξακολουθούμε να πατάμε… στεριά κι απ’ το Γυμνό και την Εύβοια μεταφερόμαστε στη Λαμία. Ο Σταύρος Παπανάγνου αναλαμβάνει το ρόλο του ξεναγού.

Η Λαμία έχει πληθυσμό 55 χιλιάδες κατοίκους και βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Όθρυς, κοντά στον ποταμό Σπερχειό.

«Γέννημα θρέμμα Λαμιώτης, με Πειραιώτικες ρίζες κι ολίγον από Τορίνο. Μέχρι τα 10 έζησα Ιταλία λόγω δουλειάς της οικογένειας κι από εκεί κι έπειτα στη “Βασίλισσα της Ρούμελης”. Φοιτητική ζωή κι ολιγόμηνη εργασία στην Αθήνα. Ωστόσο, ο τόπος μου με κέρδισε κι επέστρεψα, ώστε να εργαστώ σ’ αυτόν. Η Αθήνα παραμένει ο συχνότερος προορισμός μου και σε κάθε ευκαιρία την επισκέπτομαι. Πλέον, απλά, για να απολαύσω τα πλεονεκτήματά της!».

Ποια θα χαρακτήριζες ως τα αρνητικά και τα θετικά της Λαμίας;

«Η Λαμία είναι ένα μέρος, στ’ οποίο μπορείς να μείνεις χωρίς ν’ αντιμετωπίζεις μεγάλο άγχος και διαρκές τρέξιμο. Παρέχει, δηλαδή, την ποιότητα ζωής που επιζητεί ο άνθρωπος χωρίς, παράλληλα, να είναι απομακρυσμένη απ’ τον “πολιτισμό”. Κάθε άλλο, μάλιστα, καθώς αποτελεί το κέντρο της Ελλάδας. Απέχει 2 ώρες απ’ την Αθήνα και 2.5 απ’ τη Θεσσαλονίκη, κάτι που, από μόνο του, λέει πολλά. Η θέση της στο χάρτη της Ελλάδας είναι στρατηγική.

Όσον αφορά στην αγορά της, αν και θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, εντούτοις μπορεί να βρει κανείς αυτό που ψάχνει.

Στον τομέα της εστίασης τα πράγματα είναι μεν καλά, όμως πέραν του καλού φαγητού και καφέ, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Σ’ αυτό, έπαιξε ρόλο και η μείωση των φοιτητών, που αποτελούσαν κινητήριο μοχλό στη νυχτερινή ζωή.

Μέχρι πρότινος, χάρη στις σχολές που υπήρχαν στην πόλη, οι φοιτητές έδιναν τη δική τους ζωντάνια και τους δικούς τους ρυθμούς. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν μείνει ελάχιστα τμήματα στη Λαμία, μ’ αποτέλεσμα ολόκληρη η πόλη να έχει χάσει μεγάλη δυναμική.».

Ποιες οι ευκολίες, ποιες οι δυσκολίες και ποια τα προβλήματα;

«Στις ευκολίες δεδομένα πρέπει να ξεκινήσω απ’ τους ρυθμούς ζωής. Μικρές αποστάσεις, καθώς τα περισσότερα μέρη και περιοχές προσεγγίζονται με τα πόδια και δε χρειάζεται, καν, η χρήση αυτοκινήτου. Η τοπική συγκοινωνία είναι σε καλή κατάσταση, καθώς υπερκαλύπτει τη ζήτηση σε δρομολόγια, εξυπηρετώντας τους πολίτες εντός κι εκτός πόλης.

Ως νέος, όταν θέλω να πιω έναν καφέ, δε χρειάζεται να τον κανονίσω από μέρες και να ξεκινήσω μια ώρα νωρίτερα απ’ το σπίτι μου, για να μην αργήσω. Αρκούν 10 λεπτά.

Οι άνθρωποι είναι φιλικοί κι είναι πάντα εκεί, ώστε να βοηθήσουν, ακόμη κι έναν άγνωστο σ’ αυτούς.

Όσον αφορά στην εγκληματικότητα; Αυτή είναι, ευτυχώς, μηδενική, παρόλο που, δεδομένα, έχει αυξηθεί, όπως σ’ όλη τη χώρα.

Μια μεγάλη δυσκολία είναι πως, επειδή η Λαμία ρυμοτομικά δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, δημιουργούνται προβλήματα μποτιλιαρίσματος στο κέντρο και, φυσικά, μια καθημερινή ημέρα πρέπει να κάνει κανείς “τάμα”, για να βρει ελεύθερο πάρκινγκ, ώστε να κάνει τις δουλειές του.».

Τι σού αρέσει περισσότερο και τι δε θ’ άλλαζες;

«Περισσότερο από καθετί μού αρέσει η γαλήνη και η ηρεμία που έχω στη Λαμία και που επικρατεί γενικότερα στην επαρχεία. Έχοντας ζήσει στην Αθήνα 8 χρόνια, έχω μάθει να εκτιμώ τις μικρές χαρές της ζωής, καθώς η διαρκής ένταση και πίεση της πρωτεύουσας σε σκοτώνουν μέρα με τη μέρα.».

Τι θ’ άλλαζες στον τόπο στον οποίο μένεις;

«Κι εδώ τα πράγματα είναι εύκολα. Δεδομένα, θα ήθελα η πόλη μου να έχει μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών και διασκέδασης.».

Μίλησέ μας για τις υποδομές.

«Οι υποδομές της πόλης δεν είναι καλές. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, καθώς τα περισσότερα κτήρια είναι παλιά. Ωστόσο, την τελευταία 10ετία έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια, ώστε ν’ αλλάξει αυτό.

Οι τοπικοί άρχοντες έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους κι, ανεξαρτήτως του ποιος διοικεί, όλοι έχουν αυτή την προτεραιότητα.

Έχει χτιστεί ένα υπέροχο κτήριο που στεγάζει τη ΔΕΥΑ (Λαμίας), αλλά δεν είναι το μόνο. Έχει πραγματοποιηθεί ανακαίνιση στο δημαρχείο, σ’ αρκετές δημόσιες υπηρεσίες αλλά και σ’ αθλητικούς χώρους.

Στα “σκαριά” είναι ένα μεγάλο κολυμβητήριο στην είσοδο της πόλης, δίπλα σ’ ένα απ’ τα ωραία κλειστά γυμναστήρια της χώρας, το “Χαλκιοπούλειο”. Με πολιορκητικό κριό την ομάδα ποδοσφαίρου που φιγουράρει στη Super League, ανακαίνιση έχει γίνει και στο γήπεδο ποδοσφαίρου “Αθανάσιος Διάκος”, ενώ δημιουργήθηκε κι όμορφο προπονητικό κέντρο στην “Καμαρίτσα”.».

Μίλησέ μας για την ιστορία.

«Η ιστορία του τόπου είναι πολύ μεγάλη και σπουδαία.

Η Λαμία είναι χτισμένη σε στρατηγική θέση, στις νότιες παρυφές του όρους Όθρυς. Πρόσφατες ανασκαφικές έρευνες απέδειξαν ότι η περιοχή κατοικείτο, τουλάχιστον, απ’ την εποχή του Ορείχαλκου (2800-1100 π.Χ.) Σημαντική άνθιση φαίνεται πως γνώρισε απ’ το 413 π.Χ. Ήδη, απ’ τα τέλη του 5ου αιώνα πρέπει να ήταν οχυρωμένη, σύμφωνα με τμήματα οχυρώσεων στην ακρόπολη και στη σημερινή πόλη.

Ωστόσο, η αρχαιότερη γραπτή μαρτυρία για την οχύρωση της Λαμίας προέρχεται απ’ τον Διόδωρο Σικελιώτη. Η οχύρωση αποσκοπούσε στην επιτήρηση της κοιλάδας του Σπερχειού, της παραλιακής οδού και του στενού περάσματος που οδηγεί στη Θεσσαλία. Η πόλη μετά τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. τέθηκε τπό την κυριαρχία του Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας. Το 323 π.Χ. η Λαμία έμεινε στην ιστορία ως η πόλη του “Λαμιακού Πολέμου”, καθώς εκεί πραγματοποιήθηκε η μεγάλη σύγκρουση του Μακεδονικού στρατού με τον στρατό των ελληνικών πόλεων που μάχονταν των Μακεδόνων. Το 302 π.Χ. απελευθερώθηκε απ’ τον Δημήτριο τον Πολιορκητή και μέχρι την κατάληψή της απ’ τους Ρωμαίους παρέμεινε υπό την επιρροή των Θεσσαλών και των Αιτωλών.

Το ποδόσφαιρο ανακαλύφθηκε στην αρχαία Λαμία, σύμφωνα με την μαρμάρινη απεικόνιση που βρέθηκε στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το Δ.Α.Κ. Λαμίας, στην οποία ένας αθλητής παίζει το άθλημα “επίσκυρος”, που αποτελεί την πρώιμη μορφή ποδοσφαίρου. Το εύρημα αποτελεί την πιο αρχαία παράσταση που έχει βρεθεί πότε στον ελλαδικό χώρο και χρονολογείται τον 5ο με 4ο αιώνα π.Χ.

Όσον αφορά στους μεγάλους αγώνες, οι πρόγονοί μας μάς κληροδότησαν πέρα από δόξα, τιμή και περηφάνια, μνημεία θριάμβου στο Χάνι της Γραβιάς, στην Αλαμάνα, στην Αράχωβα, στο Μεσολόγγι και στον Σπερχειό. Για πρώτη φορά η ύλη δε φτάνει να ξεπεράσει σ’ αξία τα κεφάλαια της ανθρωπιάς.

Σφιχτά αγκαλιασμένοι οι ιεροί αγωνιστές της εθνεγερσίας του 1821 έδωσαν τιτάνιους αγώνες για την τιμή και την ανεξαρτησία της Ελλάδας, την κοινωνικοπολιτική απελευθέρωση του χιλιοβασανισμένου λαού της που κώλυε ο ακατάλληλος ταγός τους. Η εθνική μνήμη όλων μας συντηρείται λόγω της ύπαρξης της ιστορίας, καθώς μέσω αυτής αποκτούμε εθνική συνείδηση κι ευθύνη.

Η ανθρωπότητα θαύμασε το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων ηρώων κι εμείς, ως Φθιώτες, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι ν’ αναφερθούμε σε μερικές απ’ αυτές τις προσωπικότητες του τόπου μας κι ολόκληρης της Στερεάς Ελλάδας, που, ίσως, στο ευρύτερο κοινό να μην είναι τόσο γνωστοί όσο κάποιοι οπλαρχηγοί όπως οι Δυοβουνιώτης, Διάκος, Γκούρας, Πανουργίας κι Ανδρούτσος.

Τέλος, όσον αφορά την Απελευθέρωση του ’40, στις 18 Οκτωβρίου 1944, ανήμερα της θρησκευτικής εορτής του Αγίου Λουκά, απελευθερώθηκε η πόλη της Λαμίας, μετά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων και την υποχώρηση τους προς το βορρά. Ήδη, στις 17 Οκτωβρίου δυνάμεις του ΕΛΑΣ Ρούμελης (ομάδα της ΧΙΙΙης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ) συγκρούστηκαν με τους Γερμανούς στη Μεγάλη Βρύση όπου σκοτώθηκαν εννέα μαχητές. Το απόγευμα της ίδιας μέρας στη Λαμία μια ομάδα SS συνάντησε στη σιδηροδρομική γραμμή δύο νεαρούς Λαμιώτες. Τούς κυνήγησαν κι εκτέλεσαν τον έναν επί τόπου, λίγο πριν σημάνουν οι καμπάνες της απελευθέρωσης.».

Τι είναι αυτό που καθιστά τον τόπο ξεχωριστό; Τι έχεις ξεχωρίσει;

«Το μέρος, στ’ οποίο ζω, το κάνει ξεχωριστό η ιστορία του. Το πανέμορφο κάστρο της Λαμίας, η γέφυρα του Γοργοποτάμου, το Χάνι της Γραβιάς, οι Θερμοπύλες, λίγο έξω απ’ την πόλη. Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς.».

Μίλησέ μας για τις συγκοινωνίες και τις μετακινήσεις.

«Όπως ανέφερα και παραπάνω, το δίκτυο συγκοινωνιών είναι εξαιρετικό, καθώς, εκτός απ’ τα αστικά, υπάρχουν και τα mini bus που καλύπτουν όλο το φάσμα και κάθε γειτονιά της πόλης. Τελευταία, ξεκίνησαν και τα έξυπνα λεωφορεία χωρίς οδηγό σε πιλοτικό επίπεδο.».

Μίλησέ μας για το σχολείο και την εκπαίδευση.

«Στα σχολεία τα πράγματα είναι λίγο – πολύ τα ίδια μ’ όλη τη χώρα. Στα δημόσια επικρατεί ένα χάος, όμως οι καθηγητές είναι, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, εξαιρετικοί. Υπάρχει πληθώρα νηπιαγωγείων και δημοτικών, 9 γυμνάσια, 1 εκκλησιαστικό, 1 μουσικό, 6 λύκεια, 2 ΕΠΑΛ και μέχρι πρότινος υπήρχε και ιδιωτικό σχολείο, όμως δυστυχώς, πληγώθηκε απ’ την κρίση κι έκλεισε.».

Μίλησέ μας για τη διασκέδαση.

«Στον τομέα της διασκέδασης, όπως είπαμε, υπάρχει θέμα. Καλός ο καφές και το φαγητό, όμως δεν υπάρχουν πολλά μέρη για διασκέδαση το βράδυ, ιδιαίτερα το χειμώνα. Το καλοκαίρι μπορώ να πω πως υπάρχουν 9 – 10 μαγαζιά, ενώ Ράχες και Καμένα Βούρλα είναι πολύ κοντά και οι επιλογές αυξάνονται κατακόρυφα.».

Μίλησέ μας για τον κόσμο, τους ντόπιους ή αν υπάρχουν μειονότητες ή ξένοι και πώς συνυπάρχουν, αν συνυπάρχουν, με το ντόπιο στοιχείο.

«Στη Λαμία, εκτός των Ρομά, δεν υπάρχουν άλλες μειονότητες. Δυστυχώς, η κακή διαχείριση των αρμοδίων στο θέμα των Ρομά έχει δημιουργήσει ζήτημα, καθώς αντιδρούν, και δεν είναι λίγες οι φορές που θύματα της οργής τους πέφτουν κι απλοί πολίτες.».

Η πολιτεία και γενικά οι αρχές του τόπου πόσο προσέχουν την Λαμία;

«Οι αρχές του τόπου μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Γίνονταν ελάχιστα έργα κι αυτά προεκλογικά κι αποτέλεσμα μηδέν. Υπήρχε πρόβλημα ακόμη και με πεζοδρόμια, όπου άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά και οι πεζοί δε μπορούσαν να κινηθούν.

Το μεγαλύτερο, όμως, στοίχημα που χάθηκε ήταν η Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας. Μια έκθεση ορόσημο για τη Στερεά Ελλάδα, που, λόγω κάκιστων χειρισμών, πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας κι ο χώρος αυτός παραμένει αναξιοποίητος μέχρι και σήμερα.».

Τι κρατά το μέρος όπου ζεις ζωντανό;

«Το μέρος που μένω παραμένει ζωντανό χάρη στη στρατηγική του θέση, καθώς είναι το κέντρο της Ελλάδας κι αναπόφευκτα ο κόσμος δε θα σταματήσει να περνάει απ’ τη Λαμία. Είναι μεγάλη πόλη, έχει (μαζί με τα πέριξ) κοντά στους 100 χιλιάδες κατοίκους. Υπάρχουν επιχειρήσεις κι εργοστάσια αλλά και καταστήματα ένδυσης κι εστίασης όπου ο κόσμος μπορεί ν’ απασχοληθεί.».

Υπάρχει αστυνομία κι άλλες τέτοιες υπηρεσίες; Και πόσο εξυπηρετούν;

«Η αστυνομία είναι ένα απ’ τα μεγάλα πλεονεκτήματα της Λαμίας. Ίσως επειδή είναι μικρή και μ’ ελάχιστη εγκληματικότητα; Μπορεί. Ωστόσο, η αστυνομία, και ιδιαίτερα η δημοτική αστυνομία, είναι πάντα εκεί να δίνει τη βοήθειά της στον πολίτη.».

Επομένως, οι κάτοικοι δε φοβούνται ο ένας τον άλλο. Πχ για κλοπές.

«Εγκληματικότητα δεν υπάρχει, σχεδόν καθόλου, πλην μεμονωμένων περιστατικών που δε ξεπερνούν τα 2 – 3 το χρόνο. Μικροκλοπές υπάρχουν, όμως κι αυτές είναι περιορισμένες. Ο κόσμος δε φοβάται και κυκλοφορεί, ακόμη και μέσα στη νύχτα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.».

Έχει αναδείξει ο τόπος σου κάποιο επιφανές – γνωστό πρόσωπο;

«Δεν υπάρχει πιο συμβολική μορφή απ’ τον Αθανάσιο Διάκο, τον αγωνιστή της Επανάστασης του 1821. Ωστόσο, αν πάμε στο πρόσφατο παρελθόν, η Λαμία έχει αναδείξει δύο Ολυμπιονίκες. Τη Νίκη Μπακογιάννη στο ύψος και τον Απόστολο Αντωνόπουλο στην κολύμβηση.

Η Μπακογιάννη συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βαρκελώνη και την Ατλάντα, όπου και πήρε τ’ ασημένιο μετάλλιο, με 2,03 μ. επίδοση που αποτελεί πανελλήνιο ρεκόρ. Παράλληλα, αυτή η επίδοση τής έδωσε και μια θέση στο ρεκόρ Γκίνες, αφού η διαφορά των 33 εκατοστών που την χωρίζουν απ’ τα 2,03 μέτρα που πήδηξε είναι η μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί. Δυστυχώς, λόγω τραυματισμού δεν κατάφερε να βρεθεί και στην Ολυμπιάδα της Αθήνας.

Ο Αντωνόπουλος συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όπου κολύμβησε πλάι στο θρύλο της κολύμβησης, Μάικλ Φέλπς.

Στην πολιτική σκηνή έχει αναδείξει τον Χρήστο Σταϊκούρα.».

Μίλησέ μας για τ’ αθλητικά δρώμενα.

«Στη Λαμία υπάρχουν ομάδες. Απ’ το τοπικό μέχρι τις κορυφαίες κατηγορίες της χώρας. Πέραν των τοπικών σωματείων που υπάρχουν σε κάθε πόλη, υπάρχουν δυο σύλλογοι που αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστούν.

Στο ποδόσφαιρο, η ομάδα ανδρών της Λαμίας είναι στην πρώτη κατηγορία έχοντας πετύχει την παραμονή της για μια ακόμη χρονιά.

Στο βόλεϊ, υπάρχει η γυναικεία ομάδα του ΑΟ Λαμίας, όπου τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί φτάνοντας φέτος να συμμετέχει στην πρώτη κατηγορία.

Αν πάμε λίγα χρόνια πίσω, αξίζει ν’ αναφέρουμε και το Γυμναστικό Σύλλογο Λαμίας, που έγραψε με χρυσά γράμματα την ιστορία του στο χώρο του βόλεϊ ανδρών. Έφτασε 2 φορές στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, ενώ πρωταγωνίστησε και στην Ευρώπη κάνοντας τη χώρα και την πόλη περήφανες.».

Υπάρχει το μοτίβο παιδιά να παίζουν, ακόμη, στις γειτονιές;

«Το μοτίβο των παιδιών που παίζουν στις γειτονιές και τις αλάνες υπάρχει ακόμη. Σίγουρα, σε μικρότερο βαθμό συγκριτικά με το παρελθόν, όμως υπάρχει. Σ’ αυτό έχει βοηθήσει η ύπαρξη χώρων, για να παίζουν τα παιδιά, καθώς οι περισσότερες γειτονιές στην πόλη προσφέρονται. Δεν υπάρχει τσιμέντο παντού και έτσι τα παιδιά έχουν χώρους, για να ξεσπάσουν.».

Υπάρχει κάποιο μέρος που το έχεις ταυτίσει μ’ εσένα στον τόπο αυτό;

«Χωρίς δεύτερη σκέψη θα πω την κατασκήνωση. Σε παραλιακό χωριό λίγο έξω απ’ τη Λαμία περνούσα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων. Έζησα πάνω από 10 καλοκαίρια μου εκεί και, πραγματικά, οι αναμνήσεις μου είναι τόσες πολλές που θα χρειαστεί να γράψω βιβλίο. Κατασκήνωση “Μπούκαλης” για πάντα!».

Ποια η πιο έντονη στιγμή που έχεις ζήσει στον τόπο σου;

«Χωρίς να το σκεφτώ πολύ, οι μεγάλες νίκες του Γυμναστικού Συλλόγου Λαμίας στο βόλεϊ αλλά και η ξέφρενη πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης, που απ’ το τοπικό, έφτασε στη Superleague κάνοντας κούρσα μιας ανάσας.».

Πως θα χαρακτήριζες τις ανθρώπινες σχέσεις εκεί σε σχέση με τη μεγαλούπολη;

«Οι ανθρώπινες σχέσεις στη Λαμία και σ’ οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη είναι πιο ζεστές, πιο ανθρώπινες, πιο… αληθινές. Οι άνθρωποι είναι κοντά ο ένας με τον άλλο κι αυτό φαίνεται από μια απλή καθημερινή βόλτα. Ακόμη κι αν περνάει στο δρόμο κάποιος και πέσει, θα σταματήσουν τ’ αυτοκίνητα κι όσοι είναι εκεί κι έχουν καταλάβει τι έγινε θα τρέξουν να βοηθήσουν. Αυτά δε συμβαίνουν σε καμία περίπτωση στην Αθήνα, κάτι που, δυστυχώς, έχω διαπιστώσει κι ο ίδιος. Μέρα μεσημέρι μ’ έκλεψαν και οι περαστικοί συνέχισαν τη βόλτα τους. Σα να μην έγινε τίποτα.».

Τι δρώμενα πολιτιστικά ή κοινωνικά γίνονται στον τόπο σου;

«Τα πολιτιστικά δρώμενα που γίνονται στη Λαμία είναι στη διάθεση των μεγάλων πόλεων, καθώς απ’ τις επιτυχίες μιας παράστασης ή ενός θεάματος εξαρτάται, αν θα γίνει περιοδεία. Αν αυτό συμβεί, τότε, σχεδόν πάντα, η Λαμία είναι εντός προγράμματος.

Απ’ την πλευρά της η πόλη διοργανώνει κάθε χρόνο το “Lamia night run”, έναν εντυπωσιακό μίνι μαραθώνιο που περνάει μέσα απ’ όλη την πόλη δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ιστορικό κάστρο.».

Μίλησε μας για τον Πολιούχο και τις εκκλησίες της Λαμίας.

«Ο πολιούχος της πόλης είναι ο Άγιος Λουκάς. Στις 18 Οκτωβρίου του 1944, ημέρα της εορτής του Αγίου Λουκά, η Λαμία απελευθερώνεται απ’ τα γερμανικά στρατεύματα. Ο Άγιος Λουκάς είναι προστάτης και πολιούχος της πόλης. Λατρευόταν απ’ τα πρώτα χριστιανικά χρόνια στον ομώνυμο λόφο μέσα στο κάστρο του οποίου λειτουργούσε μικρός ναός του Ευαγγελιστή Λουκά. Πάνω στα ερείπια του λησμονημένου αυτού ναού κτίστηκε το 1857 το ιστορικό εκκλησάκι, όπως σώζεται μέχρι σήμερα. Εκεί ο ευσεβής λαός της Λαμίας εκπληρώνει από τότε το ιερό χρέος προς τον Άγιο Λουκά, ο οποίος, ως προστάτης φυλάσσει την πόλη κατά τις θυελλώδεις εποχές της ιστορίας, ως ιατρός θεραπεύει τα νοσήματα των ασθενών και ως Άγιος λυτρώνει τις ψυχές των πιστών. Η ημέρα, λοιπόν, του εορτασμού του Αγίου Λουκά σήμανε την ανάσταση της Λαμίας. Ύστερα από τυραννία τριών χρόνων κι έξι μηνών ο στρατός της χιτλερικής κατοχής εγκαταλείπει την πόλη μας. Με δάκρυα στα μάτια ο λαός πανηγυρίζει την ανεξαρτησία του.

Από τότε και κάθε χρόνο η Λαμία γιορτάζει και τιμά με παρέλαση την 18η Οκτωβρίου.».

Ποια είναι τα έθιμα της Λαμίας;

«Η Λαμία έχει μια σειρά από έθιμα που μεταφέρονται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά. Η χοιροσφαγή, τα μπουμπάρια, το τάισμα της βρύσης, ο βλάχικος γάμος, το έθιμο της Καμήλας, το Χορωδιακό Φεστιβάλ και πολλά άλλα.».

Πόσο σού αρέσει η γειτονιά στην οποία ζεις;

«Η γειτονιά στην οποία ζω μού αρέσει πολύ, καθώς εκεί έχω μεγαλώσει από παιδί κι όλες οι αναμνήσεις μου, καλές και κακές, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη γειτονιά μου. Απ’ το πρώτο περπάτημα μέχρι το πρώτο κλάμα. Απ’ τον πρώτο έρωτα μέχρι την πρώτη απογοήτευση.».

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *