Τι προσφέρουν στ’ αλήθεια τα παντοπωλεία;
Σίγουρα, δεν προσφέρουν τα πάντα. Διότι, αν συνέβαινε αυτό, θα μπορούσε κανείς ν’ αγοράσει απαντήσεις.
Το παλιό παντοπωλείο της οδού Ιανουαρίου δεν είναι η εξαίρεση. Η γριά ιδιοκτήτριά του, μια ήρεμη μα ταλαιπωρημένη γυναίκα, υποδέχεται τους πελάτες της και τις επιθυμίες τους, χωρίς βιασύνη. Χωρίς τον καταναγκασμό να τούς πουλήσει κάτι οπωσδήποτε. Απαλλαγμένη, πια, απ’ τ’ άγχος της επιβίωσης συναντά ανθρώπους γνωρίζοντας ότι αυτό που πραγματικά αναζητούν, τις περισσότερες φορές, είναι κάτι περισσότερο από ένα υγρό πιάτων, ένα κουτάκι σπίρτα ή ένα πακέτο μακαρόνια.
27 διαφορετικές ιστορίες εκτυλίσσονται μέσα στο μικρό μαγαζάκι.
27 πελάτες που, χωρίς την ψευδαίσθηση της αφθονίας, έρχονται αντιμέτωποι με τα πραγματικά ερωτηματικά τους σε μια παράδοξη «θεραπευτική» συναλλαγή.
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μια αντεστραμμένη ματιά στο shopping therapy.
Αν θα μπορούσα να περιγράψω αυτό το βιβλίο με μια λέξη, τότε, σίγουρα, η λέξη αυτή θα ήταν «εναλλακτικό». Μικρό βιβλίο, καθόλου κουραστικό, αυτοτελείς ιστορίες που θυμίζουν μικρές θεατρικές πράξεις.
Προσωπικά, λατρεύω τις αυτοτελείς ιστορίες. Και, κυρίως, τις σύντομες. Αυτές που δεν πλατειάζουν, δεν λένε πολλά κι ανούσια λόγια κι ούτε περιλαμβάνουν μακροσκελείς περιγραφές. Πολλές φορές αυτό π’ αναζητάω στην λογοτεχνία είναι η ξεκούραση και η ουσία. Και το βιβλίο αυτό τα είχε και τα δύο.
Κεντρική ηρωίδα είναι η «αλλόκοτη» ιδιοκτήτρια του παντοπωλείου. Και σε κάθε ιστορία κάνει την εμφάνισή του κι από ένας νέος χαρακτήρας. Ένας τουρίστας, ένας ορειβάτης, ένα ερωτευμένο ζευγάρι, ένας κηπουρός, ένας φυλακισμένος, ένας ζητιάνος, μια νοσοκόμα, ένα αθλητής, ένας λογιστής, ένας ταχυδρόμος, ένας κουρέας, μια νοικοκυρά, μια χορεύτρια και πολλοί άλλοι διαφορετικοί χαρακτήρες.
Κι αν η γριά του παντοπωλείου έβαζε μ’ όλους ένα στοίχημα, τότε θα τα κέρδιζε όλα, ένα προς ένα, γιατί, πολύ περισσότερο απ’ το να διατηρεί το μαγαζάκι της, ξέρει να διαβάζει τις ενδόμυχες σκέψεις των πελατών της και να τούς ανοίγει νέες πόρτες και προοπτικές.
Και κάπου εκεί, μέσα σε τόσες ιστορίες και τόσα διδάγματα, υπάρχουν και οι «αναμνήσεις». Τι σκοπό άραγε εξυπηρετούν και τι θέλουν να μάς πουν;
«Το παντοπωλείο» θα σάς κερδίσει με την αμεσότητά του αλλά και για το γεγονός ότι θα σάς βάλει να σκεφτείτε, να προβληματιστείτε. Μπορεί να είναι μικρό αλλά έκανα δυο μέρες να το διαβάσω. Κι αυτό γιατί οι σκέψεις που μού προκλήθηκαν ήταν τόσες πολλές που, αν δεν έλυνα κάποια φιλοσοφικά ερωτηματικά, δε μπορούσα να πάω παρακάτω.
Αξίζει τον κόπο να κάνετε μια βόλτα απ’ το «Παντοπωλείο» του Νίκου Ρούσσου. Μιλήστε με την ιδιοκτήτρια, αγοράστε έναν χυμό, φάτε μια σοκολάτα και, έπειτα, πάρτε το λεωφορείο κι επιστρέψτε σπίτι σας.