“Να ‘μαστε πάλι εδώ Αντρέα” έγραφε ο Μανώλης Ρασούλης το 1985 και εμείς επιστέψαμε με διπλή δόση. Δικέφαλων το ανάγνωσμα. Αρχικά, οι Θεσσαλονικείς. Ο ΠΑΟΚ (2ος στο πρωτάθλημα με 56 βαθμούς) ενώπιον της ευρωπαϊκής πρόκλησης, δυνάμει πρόσκλησης στο δρόμο για τα Τίρανα. Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, ενώ το αγωνιστικό επίπεδο τόσο του Γιουρόπα Λιγκ όσο και του Κόνφερενς Λιγκ είναι εκ των πραγμάτων υποδεέστερο έναντι του Τσάμπιονς Λιγκ, εντούτοις η δυσκολία της ανασύνταξης από Πέμπτη σε Κυριακή καθιστά απαιτητικές τις διοργανώσεις. Εξαιτίας αυτού, το σύνηθες είναι να διακρίνονται ομάδες από την ανατολική Ευρώπη, τη Ρωσία ή από ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα οι οποίες διεκδικούν έξοδο για διεθνείς υποχρεώσεις και την επόμενη περίοδο. Κάθε 32′ βλέπουμε ένα τέρμα, ενώ κατά μέσο όρο επιτυγχάνονται, ανά συνάντηση, 2,85.
Είναι σαφές και εμφανές από τη διαχείριση του Ραζβάν Λουτσέσκου πως ο ΠΑΟΚ έχει σε πρώτο πλάνο τη μακροημέρευση της άνοιξης στις βαλκανικές οδούς. Έπειτα, οι ημιτελικοί του Κυπέλλου Ελλάδας και οι προηγούμενες επιτυχίες αποτελούν μια κάποια εγγύηση για το ότι και η τρέχουσα χρονιά θα ολοκληρωθεί με ένα, τουλάχιστον, τρόπαιο, στη βιτρίνα του συλλόγου.
Η πρώτη αναμέτρηση με τη Γάνδη έδειξε πως ο ΠΑΟΚ προτιμάει το χαμηλό ρυθμό στην αναμέτρηση. Καθόλου παράξενο στην προσέγγιση του Ρουμάνου προπονητή από το Γενάρη και δώθε. Ελεγχόμενο ρίσκο (57% της μπάλας), αγώνες των δύο, βία τριών, καθαρών ευκαιριών, εντός περιοχής, για γκολ. Η συμπαγής τριάδα των Τσιγγάρα, Κούρτιτς και Αουγκούστο δίνει την απαραίτητη σκληράδα και κυρίως, προστατεύει το αμυντικό δίδυμο από το να εκτεθεί σε επιθέσεις 2 εναντίον 2, όπου κρίνεται ευάλωτο. Όσο το παιγνίδι διεξάγεται μακριά από την περιοχή, τόσο περισσότερο συμμετέχει ο Μπίσεσβαρ σε ρόλο μέσα αριστερά και τόσο λιγότερο παίρνει αποφάσεις για την ανάπτυξη της ομάδας ο Πασχαλάκης σηκώνοντας, χωρίς επιτυχία, τη μπάλα. Ο Ολλανδός ενώνει τις γραμμές, απελευθερώνει το Ζίβκοβιτς στο δεξί άκρο ώστε να κάνει ποιοτικά τελειώματα στις φάσεις και γενικά, ηρεμεί τους συμπαίχτες του. Όσο αντέχει.
Η Γάνδη, παρότι ήταν ανταγωνιστική στα τρεξίματα στα ίδια μέτρα, στην πίεση και ένταση των μαρκαρισμάτων, δεν απείλησε ουσιαστικά τον ΠΑΟΚ και φάνηκε πως σε εκτός έδρας αγώνα ήταν αδύνατο να βγάλει άμεσες μεταβιβάσεις. Δεν δημιούργησε καμία ολοκληρωμένη προσπάθεια από τις πλάγιες γραμμές παρά τις 12 επιχειρήσεις. Γεγονός βολικό για την ελληνική ομάδα. Ο ΠΑΟΚ παίρνει από το Ρόνι ο Σάλιβαν του ελληνικού ποδοσφαίρου, Γιασμίν Κούρτιτς, τα πάντα και παράλληλα μεταδίδει φόβο στους αντιπάλους του αλλά όσο δεν συμμετέχουν, ενεργά, οι επιθετικοί του, θα δυσκολεύεται. Σημειώνουμε ότι ο Τσόλακ με τη Μίντιλαντ ήταν καθοριστικός σε όλους τους υπόλοιπους τομείς και ότι ο Άκπομ έχει την ικανότητα να μεταβάλλεται σε επιπλέον χαφ για τις ανάγκες της διάταξης.
Και η ΑΕΚ κύριε; Ίσως, έτσι αναρωτιέται ακόμη, παραφράζοντας την ερώτηση, το συμπαθέστατο κοριτσάκι στην προπαγανδιστική, διαφήμιση καπηλείας του κυβερνώντος κόμματος, κατά την προεκλογική περίοδο, το 2012.
Η ΑΕΚ ( 3η με 47 βαθμούς), άλλαξε προπονητή (Οφρυδόπουλος αντί Γιαννίκη), έφερε έναν αξιολογότατο μέσο (Κριχόβιακ) για τους επόμενους εννέα αγώνες, αφού επωφελήθηκε από το παράθυρο της “ανεξάρτητης” ΦΙΦΑ, για μεταγραφές από την εμπόλεμη ζώνη, στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση, στα ουκρανικά εδάφη. Παρεμπιπτόντως, το Παγκόσμιο Κύπελλο διεξήχθη, το 2018, στη Ρωσία των τότε επιχειρηματιών και ο τελικός του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ είχε προγραμματιστεί για την Πετρούπολη. Η Γκάζπρομ ήταν η τέταρτη εταιρεία πετρελαίου, περιουσία του σοβιετικού λαού και μέχρι πρότινος, χορηγός στην ΟΥΕΦΑ, το παρακλάδι, δηλαδή, στην Ευρώπη της παγκόσμιας ομοσπονδίας. Τώρα, οι επενδυτές έγιναν, υποτιμητικά, ολιγάρχες. Ήταν και παραμένουν καπηλευτές, της γνώσης και των επιτευγμάτων του πρώιμου σοσιαλισμού.
Εικάζουμε ότι ο Αργύρης Γιαννίκης έχασε τη δουλειά του διότι στην αναμέτρηση της Λεωφόρου με τον Παναθηναϊκό χρησιμοποίησε τους Σάκχοφ και Σιμόες στη μεσαία γραμμή. Για τους συγκεκριμένους ήταν αδύνατο να καλύψουν τις επελάσεις των Αϊτόρ και Παλάσιος, ιδίως όταν τους σημάδευαν με μακρινές πάσες στο τρέξιμό τους.
Τονίζουμε, προκαταβολικά, πως δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε ψυχολογικού τύπου αναλύσεις για το ηθικό των αθλητών. Παραμένουμε στα όσα συμβαίνουν εντός τεσσάρων γραμμών. Η ΑΕΚ ήταν αδύνατο να αμυνθεί με τέτοια αφοσίωση και σωστή κατεύθυνση που θα της επέτρεπε να είναι διεκδικήτρια του πρωταθλήματος. Το χάσμα, πράγματι, είναι μεγάλο στη διαφορά ποιότητα των αμυντικογενών και των επιθετικογενών ποδοσφαιριστών της. Ο Γιαννίκης, επιλέγοντας μεγάλες μεταφορές της μπάλας, άφησε αδούλευτη την ομάδα σε κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Όπου υπερτερούν οι προηγούμενες, μειώνεται σε μεγάλο βαθμό η συμμετοχή πολλών στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου. Ο Άμραμπατ, για παράδειγμα, από τον αγώνα στη Ριζούπολη και μετά μπήκε στο πλάνο του προπονητή του με ενεργό ρόλο. Όταν το σχέδιο είναι να βρεθεί το κενό διάστημα ανάμεσα στη μεσοαμυντική γραμμή του αντίπαλου τότε η πίεση πρέπει να είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει πεδίο για παιχνίδι αντεπιθέσεων. Το κρυφό μυστικό μετατράπηκε σε φαρμάκι. Πρωταρχική πηγή δημιουργίας, παραμένει ο Τζούμπερ. Είδαμε, από το νέο προπονητή την πρόθεση να παίξει ως εσωτερικός μέσος ο Χατζισαφί και ο Άμραμπατ, με το Τζούμπερ και το Μάνταλο να βρίσκονται πιο ψηλά στο γήπεδο. Θύμισε, η διάταξη με τον Παναθηναϊκό, για την πρώτη αγωνιστική των πλέι οφς, το χριστουγεννιάτικο δέντρο της Μίλαν, του Αντσελότι. Ο χρόνος θα δείξει αν είναι μόνιμη επιλογή ή φόρμουλα για να μην ανοίξουν οι ίδιες πληγές, όπως στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
O Πολωνός μέσος, με τη γεμάτη παραστάσεις καριέρα, έρχεται στην ΑΕΚ για να προσφέρει οντότητα στο άξονα. Οφείλουμε να γράψουμε ότι δεν συμπαθεί τα τάκλιν, δείγμα και της οξυδέρκειας στις παρεμβάσεις του, παρότι συχνά κάνει φάουλ. Πιθανότατα, θα καλύψει την αδυναμία του κιτρινόμαυρου ρόστερ στις κοντινές πάσες και το χτίσιμο επιθέσεων με την παρουσία εκείνων που το προηγούμενο διάστημα, απλώς αναχαίτιζαν και πάσαραν δίπλα. Είναι σημαντικό γιατί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η καλή, σωστή και αξιόπιστη μεταβίβαση, είναι το σήμα κατατεθέν. Με τη Λοκομοτίβ Μόσχας και την Κράσνονταρ αγωνίστηκε, φέτος, συνολικά για 1823′. Μέτρησε τέσσερα γκολ, τρεις τελικές πάσες, με τρία κατά μέσο όρο σουτ ανά αγώνα και 84% ποσοστό επιτυχίας στις πάσες.
To κείμενο και η μουσική συνάντηση είναι αφιερωμένα στη μνήμη του “διακριτικού” Νίκου Αϊβαλή. Καλό ταξίδι σχοινοβάτη!