Home >> Βιβλία >> Κορίτσι Α

Κορίτσι Α

«Το Κορίτσι Α», απάντησε. «Το κορίτσι π’ απέδρασε. Αν κατάφερνε ένας από εσάς να ξεπεράσει ό,τι έγινε, αυτή θα ήσουν εσύ».

Η Λεξ Γκρέισι δε θέλει να σκέφτεται την οικογένειά της. Δε θέλει να σκέφτεται τα χρόνια που πέρασε στο Σπίτι του Τρόμου των γονιών της. Και δε θέλει να σκέφτεται τον εαυτό της ως το Κορίτσι Α: το κορίτσι π’ απέδρασε.

Όταν η μητέρα της πεθαίνει στην φυλακή κι αφήνει στην Λεξ και στ’ αδέρφια της το οικογενειακό σπίτι, η νέα γυναίκα συνειδητοποιεί ότι δε μπορεί, πλέον, ν’ αποφεύγει το παρελθόν της. Μαζί με την αδερφή της, Ίβι, έχει σκοπό να μετατρέψει το Σπίτι του Τρόμου σε κάτι καλό. Αλλά, πρώτα, πρέπει να συμφιλιωθεί με τα έξι αδέρφια της –και με τα χρόνια που μοιράστηκαν ως παιδιά.

Όμορφα γραμμένο κι απίστευτα δυνατό, το ΚΟΡΙΤΣΙ Α είναι μια ιστορία λύτρωσης, τρόμου κι αγάπης.

Διάβασα, λοιπόν, ότι το “Κορίτσι Α” είναι τόσο εξαιρετικό και τόσο καθηλωτικό μυθιστόρημα (βασισμένο σ’ αληθινή ιστορία) που κατάφερε να συναγωνιστεί το “Κορίτσι που εξαφανίστηκε” της Τζίλιαν Φλιν -είχε μεταφερθεί και στον κινηματογράφο.

Συνεπώς, επειδή το “Κορίτσι που εξαφανίστηκε” αποτελεί, χρόνια τώρα, ένα απ’ τα αγαπημένα μου βιβλία (όπως και η ταινία!), σκέφτηκα αυθόρμητα “ώπα, εδώ είμαστε! Θα διαβάσουμε κάτι τέλειο!”.

Eπρόκειτο, ωστόσο, για ένα ολίγον τι βαρύ βιβλίο και δεν αναφέρομαι, φυσικά, στο μέγεθός του.

Χωρίς να θέλω, λοιπόν, να το “κάψω” θα πω, απλά, ότι διαβάζοντάς το συνειδητοποιεί κανείς μέσω των γλαφυρών περιγραφών την αρρώστια που μπορεί να κρύβει μια οικογένεια στους κόλπους της, τις σιωπές, το πώς καθίσταται κανείς συνένοχος -θέλει δε θέλει-, το πόσο ευάλωτος, αδιάφορος ή ανίκανος είναι ν’ αντιδράσει, το πώς, τελικά, η μιμητική ικανότητα ενυπάρχει -και καλλιεργείται- μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον και πως δεν είναι μονάχα το DNA που μάς συνδέει με τους γεννήτορές μας.

Φυσικά, δε λείπουν και οι ανατροπές! Το αν τις περιμένει κανείς ή όχι θα φανεί διαβάζοντάς το!

Tέλος, το “Σπίτι του Τρόμου” -π’ αναφέρεται και στ’ οπισθόφυλλο- τολμώ να πω ότι -ως φίλη του horror- μού γέννησε άλλες προσδοκίες, αλλά, σαφέστατα, ήταν έκδηλο ότι αναφερόταν μεταφορικά στα όσα βίωσαν εκεί οι πρωταγωνιστές!

Υγ. Επειδή αναφέρεται στην κριτική το “Κορίτσι που εξαφανίστηκε”, αν δεν το έχετε διαβάσει, σπεύσατε!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *