Home >> Sports >> Εντός σχεδίου

Εντός σχεδίου

Οι ημιτελικοί αγώνες για το Κύπελλο Ελλάδας, μεταξύ Π.Α.Ο.Κ και Ολυμπιακού, θα μπορούσαν να είναι ένα μεσημέρι του θέρους. Όπως το καλοκαίρι όταν ο ήλιος σαν καυτή κομπρέσα τριπλασιάζει τις ανηφορικές αποστάσεις.

Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε το παράδοξο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο παίζεται σε χαμηλή ένταση, με υποτονικό ρυθμό, πολλά λάθη, εύκολες πτώσεις των ποδοσφαιριστών, ακόμη και εκτός φάσεων για να υπάρξει διακοπή του αγώνα. Όμως, παρά τη μετριότητα και τις ελάχιστες φάσεις μπροστά από τις δύο εστίες, οι αναμετρήσεις για λόγους εξυπηρέτησης της δημοσιογραφικής προπαγάνδας κάθε ιδιοκτήτη, σηκώνουν σκόνη και μαζεύουν φασαρία. Κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, για τα παραποδοσφαιρικά. Η γέφυρα ικανοποίησης της πρωτόγονης απαίτησης κυριαρχίας έναντι των άλλων, κατάλοιπο της νεολιθικής εποχής. Σχέση μίσους και αγάπης. Ετούτο επιδεινώνεται όταν η σύγκριση με το πρώτο σκαλοπάτι, το Τσάμπιονς Λιγκ είναι άμεση, με απόσταση μερικών λεπτών ή το πάτημα του χειριστηρίου του αποκωδικοποιητή της συνδρομητικής τηλεόρασης. Εδώ, δεν ταιριάζει η ρήση ότι οι άνθρωποι, όπως και τα δέντρα, όταν κοιτάζουν προς τα πίσω, αναζητούν τις ρίζες τους.

Είναι γεγονός ότι ο Π.Α.Ο.Κ μετά από δύο ανισόρροπες χρονιές θα σηκωνόταν και θα αναζητούσε την οντότητα του στο χώρο των εγχώριων διοργανώσεων. Επίσης, οι συνεχείς προκρίσεις σε τελικούς Κυπέλλου έχει σφυρηλατήσει το χαρακτήρα του συλλόγου, καθώς το έμψυχο υλικό αλλάζει με τέτοιο τρόπο ώστε να μεταβιβάζονται, καθ’υπερβολήν, οι πληροφορίες διαχείρισης, στο dna όσων έρχονται και φορούν τα ασπρόμαυρα. Αυτή είναι η σημαντικότερη επιτυχία του Λουτσέσκου (mentality που λέει και ο ίδιος) και των παικτών του. Έπαθαν, έμαθαν και πλέον, γνωρίζουν πώς να προκρίνονται σε νοκ άουτ συναντήσεις. Πνευματική ετοιμότητα, θέληση, καμία παραίτηση, πίστη στο πλάνο, διάθεση για ρίσκο και υπομονή για να βρεθεί το τρωτό σημείο για τη μαζική επίθεση. Η σημειολογία μέσα σε μυθιστορία. Πολυφωνικό, ηπειρώτικο σύνολο. Ο πόνος που κρατεί.

Όπως παρακολουθήσαμε και στους δύο αγώνες με τη Μαρσέιγ, οι Γάλλοι, όπως και κάθε σύγχρονη ομάδα, αναζητά από πριν ή κατά τη διάρκεια του ενενηντάλεπτου, τον αδύναμο κρίκο και επάνω σε εκείνον επιτίθεται. Έτσι, τις στιγμές της μεγάλης πίεσης, η μπάλα ακουμπούσε περισσότερο στο πλάι και η ουσιαστική απειλή των δεύτερων στη βαθμολογία του Σαμπιονά, ήταν όταν επιχειρούσε να πάρει μέτρα ο Π.Α.Ο.Κ, οι παίκτες του Σαμπάολι να χτυπούν με τον παίκτη μέσα αριστερά, τον Ουντέρ, και με προωθημένη πάσα στο κενό μεταξύ Κρέσπο και Βιεϊρίνια. H διάταξη στη μεσαία γραμμή δεν μπορούσε να κρατήσει τις κινήσεις των Παγέ και Γκεντουζί, ενώ η εικόνα βελτιώθηκε, η ομάδα τακτοποιήθηκε, η μεταφορά της μπάλας ήρθε σε φυσιολογική ροή με την είσοδο του Καντουρί. Μόνον τότε, ο δικέφαλος κέρδισε μονομαχίες και ιδίως, άνετη κυκλοφορία. Παλιές μπαταρίες Γιούκαρ…

Με τον Αουγκούστο σε ρόλο οκταριού, το Μιτρίτσα ως αλλαγή με στοιχεία κάθετου τρεξίματος στο γήπεδο και πατήματος στην περιοχή, ο Λουτσέσκου, μπορεί να έχει στο γήπεδο το Ζαμπά για το παιχνίδι χώρου, το Ζίβκοβιτς για το πλάτος και το κατάλληλο, χτύπημα-τελείωμα φάσης αλλά και το Μπίσεσβαρ σε ρόλο οργανωτή και κουβαλητή, στο ύψος της μεσαίας γραμμής.

Η επιστροφή του Ολιβέιρα, είναι μια καλή δοκιμή για το Ρουμάνο προπονητή προκειμένου να αξιολογήσει, δίκαια, τους τρεις επιθετικούς του. Είναι δεδομένο πως η αποχώρηση του ανεμικού Σβιντέρσκι αλλά και η επιστροφή του Τσόλακ θα έβαζε σε κρίση τον Άκπομ. Ο Άγγλος φορ, ο οποίος ποτέ δεν ήταν παίκτης που θα έφτανε σε μεγάλο αριθμό τελικών επιθέσεων άρα και γκολ, τουλάχιστον, είχε τη μουσικοκινητική ιδιότητα να ταράζει την αντίπαλη άμυνα και παρά ταύτα, συνεχίζει να είναι η βασική επιλογή. Πλέον, όμως, τον αντιμετωπίζουν σχετικά, εύκολα. Η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Ολιβέιρα και Τσόλακ, στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης στο Φάληρο, υπενθύμισε το χρυσό κανόνα των Κρόιφ και Γκουαρδιόλα. Όταν παρατάσσονται δύο επιθετικοί, πρέπει να έχεις τρεις κεντρικούς αμυντικούς για να παίρνει ο ένας εξ αυτών βάθος. Ο Μαρτίνς δεν το έκανε, ο Παπασταθόπουλος, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια αγωνίζεται με το στόμα και τα χέρια αλλά όχι με τα προσόντα που τον καθιέρωσαν, έχασε τον Τσόλακ και οι Θεσσαλονικείς προκρίθηκαν με δύο ισοπαλίες.

Ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας, παρότι είναι φορτωμένος με όλα τα κλισέ και την ιστορία του παρελθόντος, δεν αρχίζει από το τυπικό και ανάλατο 50-50. Ο Π.Α.Ο.Κ έχει προβάδισμα διότι είναι η ομάδα με παρουσία σε πέντε τελικούς, σε έξι χρόνια από το 2016-17 και έπειτα. Έχει κατακτήσει και τους τέσσερις ( Π.Α.Ο.Κ-Α.Ε.Κ 2-1, Π.Α.Ο.Κ-Α.Ε.Κ 2-0, Π.Α.Ο.Κ-Α.Ε.Κ 1-0, Π.Α.Ο.Κ-Ολυμπιακός 2-1), ενώ ο πέμπτος έχει οριστεί για τις 21/5/2022. Για τους πράσινους, υπάρχει καταλληλότερη να σας τα γράψει και να τα αναλύσει, προσεχώς.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *