24 γυναίκες παίρνουν τον λόγο και καταθέτουν την δικής τους πραγματικότητα.
Μιλούν για όσα τις διέλυσαν, για όσα τις έκαναν αυτό που είναι σήμερα, για όσα τις έκαναν δυνατές.
Η καθεμιά έχει την δική της προσωπική ιστορία. Ιστορία που αποτελεί γροθιά στο στομάχι.
Γιατί, ακόμα κι αν αγαπάμε τους ανθρώπους μας, δεν είναι απαραίτητο ότι θα μάς αγαπήσουν κι αυτοί.
Γιατί, ακόμα κι αν εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους μας, δεν σημαίνει ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη αυτή.
Γιατί οι συνθήκες, πολλές φορές, μάς υπερνικούν κι αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα που δεν φανταζόμασταν.
Γιατί το αβίωτο μάς φαντάζει μακρινό, αλλά ελλοχεύει κάπου στην γωνία κι απειλεί να γίνει βίωμά μας.
24 αυτοτελείς ιστορίες σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση έρχονται να μάς θυμίσουν ότι η ζωή, όσο γλυκιά κι αν είναι, δεν παύει να είναι δύσκολη και να δείχνει το άσχημό της, το άγριό της πρόσωπο.
24 γυναίκες, μητέρες, κόρες, αδελφές, εργαζόμενες, θείες, γιαγιάδες.
24 άνθρωποι.
Μιλούν για μια ζωή που δε θα ζήλευε κανείς…
Το βιβλίο πραγματεύεται ιστορίες γυναικών που μια φορά κι έναν καιρό έτυχε να βρεθούν στο ντιβάνι της ψυχολόγου. Εκεί άνοιξαν την καρδιά τους κι εξομολογήθηκαν μυστικά, καημούς και πίκρες:
• γιατί ο άντρας ήταν παιδεραστής, ο γιος βιαστής, η κόρη θύμα του πατέρα της, ο γιος ομοφυλόφιλος, το παιδί ανάπηρο, η μάνα καταπιεστική, ο πατέρας μπεκρής κι απών·
• γιατί η αγάπη ήρθε από εκεί που δεν την περίμεναν, απ’ τον πεθερό, τον προγονό, τον πατριό, τ’ αφεντικό·
• γιατί το φονικό ήρθε σαν λύση στην απανθρωπιά του άντρα, την εκμετάλλευση του θεατρώνη, το ψέμα του πολιτικού·
• γιατί ο γάμος ήταν αταίριαστος, χωρίς αγάπη, μια λύση στην φτώχεια·
• γιατί τα χρήματα ήταν λίγα, κλεμμένα, ουρανοκατέβατα·
• γιατί τα παιδιά ήταν πολλά, αχάριστα, αδελφοκτόνα·
• γιατί ο θάνατος δίνει λύση στα προβλήματα, διορθώνει πολλά.
Μια σειρά από είκοσι τέσσερις –όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου– μονολόγους γυναικών, που η ζωή τους δεν ήταν συνηθισμένη.