Ένα ηλιόλουστο πρωινό του Σαββάτου η Ζωή βλέπει απ’ την τζαμαρία του σπιτιού της στην όμορφη Κω, μέσα στην απέραντη γαλάζια θάλασσα, μια βάρκα με δύο παιδάκια μέσα να πλησιάζει την ακτή.
Ο ήλιος, που είναι καταμεσής στον ουρανό, δεν την αφήνει να τα δει ξεκάθαρα. Η Ζωή έχει ακούσει ότι εκείνο το διάστημα έφταναν πρόσφυγες από μακρινούς τόπους και φοβάται λιγάκι… Η βάρκα πλησιάζει την ακτή…
Τι θα κάνει η Ζωή; Τι θα κάνει ο κάθε άνθρωπος που θα βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση;
Ένα βιβλίο που θέλει να δώσει ελπίδα, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που πέρασαν -ή ακόμα περνούν- κακουχίες στην δίνη του πολέμου. Ένα βιβλίο γραμμένο μ’ αγάπη για τα παιδιά και για τον άνθρωπο, με δύναμη καρδιάς, ελπίδα και πολύ κουράγιο για τον συνάνθρωπό μας, έτσι ώστε ο κόσμος μας να γίνεται πιο όμορφος μέρα με την μέρα…
Το βιβλίο είναι, κάπως, μικρούλικο και, ίσως, δεν σάς γεμίσει το μάτι, αλλά είναι τόσο πλούσιο, τόσο διδακτικό, τόσο ωραίο! Μάλιστα, συνοδεύεται από ένα usb, τ’ οποίο περιλαμβάνει την ηχητική ανάγνωση του βιβλίου μέσω των φωνών ηθοποιών, ενώ μουσικά χαλιά και γενικότεροι ήχοι, που σχετίζονται με την ιστορία και τα γραμμένα, πλαισιώνουν την αφήγηση.
Προσωπικά, προτίμησα, λοιπόν, να βουτήξω μ’ αυτόν τον τρόπο στο βιβλίο! Σπάνια ακούω ηχητικά βιβλία, διότι προτιμώ να τ’ αγγίζω, να τα ξεφυλλίζω, να τα “ζω”, αλλά αυτό, “πραγματικά” τ’ απόλαυσα! Οι γλυκές κι αστείες φωνές των αφηγητών που κορυφώνονται με την αύξηση της “έντασης” και των δυσκολιών των καταστάσεων! Με συνεπήρε, διότι ήταν ωραίο το γεγονός ότι ακόμα και το χτύπημα της πόρτας, το γέμισμα ενός ποτηριού -κι άλλα- συνοδεύονταν απ’ τον κατάλληλο ήχο!
Τ’ ακουστικό αυτό βιβλίο το άκουσα με κλειστά φώτα, χουχουλιασμένη στο κρεβατάκι μου μ’ αναμμένα αρωματικά κεριά και ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, παρά το βαρύ θέμα του βιβλίου…
Περνώντας τώρα στο βιβλίο αυτό καθαυτό!
Μού άρεσε που δούλεψαν πολλοί άνθρωποι για τ’ αποτέλεσα αυτό! Γραφή, εικονογράφηση, αφήγηση κι οποιαδήποτε άλλη βοήθεια για την προώθηση του βιβλίου αυτού. Όλα φαίνονται εξαιρετικά! Μπράβο σ’ όλη την ομάδα και, κυρίως, στον εκδοτικό οίκο του Κάκτου!
Η ιστορία καταπιάνεται με το προσφυγικό θέμα, με το πώς η “χώρα υποδοχής” αντιμετωπίζει και φέρεται στους πρόσφυγες. Μες απ’ το βιβλίο βλέπουμε τον φόβο των προσφύγων, προσπαθούμε να μπούμε στα παπούτσια τους, να μην κρίνουμε εκ του ασφαλούς, ν’ ανοίγουμε την αγκαλιά μας, να νοιαζόμαστε, να μοιραζόμαστε, να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο στα δύσκολα του. Πόσο μάλλον όταν κάποιος χάνει οικογένεια, σπίτι, πατρίδα, τα πάντα. Όταν αναγκάζεται να χτίσει την ζωή του -που ήταν, ενδεχομένως, ιδανική- απ’ την αρχή. Μέσα απ’ το βιβλίο αυτό βλέπουμε τον αγώνα των προσφύγων ν’ αφομοιωθούν, να γίνουν κομμάτι του νέου τόπου τους.
Σίγουρα, ενυπάρχει ο φόβος από πολλούς ανθρώπους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με πρόσφυγες, κι αυτό, προφανώς, αποτελεί κάτι που αναπαράγεται στερεοτυπικά. Για την αντιμετώπιση του προσφυγικού θέματος χρειάζεται σωστή κρατική πολιτική, ώστε αμφότεροι, πρόσφυγες και “ντόπιοι”, να αισθάνονται ασφάλεια κι ότι ο ένας δεν κινδυνεύει ή δεν έχει να φοβάται τίποτε απ’ τον άλλο. Η αντιμετώπιση του προσφυγικού είναι ένα νευραλγικό αντικείμενο διαχείρισης, τ’ οποίο θέλει λεπτή προσοχή και μπόλικη παιδεία! Και οι πρωταγωνιστές του βιβλίου αυτού έχουν παιδεία, την οποία και μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά τους. Το κάνουν, όμως, όλοι αυτό;
Το βιβλίο, παράλληλα, πέρα απ’ το προσφυγικό, πέρα απ’ την διαδικασία αποδοχής κι αφομοίωσης, αποτελεί φάρο ελπίδας! Και θα καταλάβετε το γιατί…!
Το βιβλίο απ’ την Πέγκυ Ιωάννου αποτελεί ένα απ’ τα πιο όμορφα βιβλία που κοσμούν την βιβλιοθήκη μου κι ευχαριστώ άπειρα τις εκδόσεις Κάκτος γι’ αυτό. Σάς προτρέπω να τ’ αγοράσετε, να το χαρίσετε, να το δανείσετε, να το δανειστείτε. Αξίζει να διαβαστεί και θα σάς πρότεινα και ν’ ακουστεί με την ηχητική ανάγνωση!
Καλή απόλαυση είτε το διαβάσετε μόνοι σας είτε με τα παιδιά σας!