Home >> EURO 2020 >> Ανέστιοι και πένητες

Ανέστιοι και πένητες

Όλα τα έφερε αυτό το πανδημικό καλοκαίρι. Τη φράντζα και το μαντήλι του Μαντσίνι, το Σάουθγκεϊτ να σπάει την κατάρα του 1996, στο ίδιο γήπεδο, απέναντι στους Γερμανούς, το Λουίς Ενρίκε να μας συστήνει διαρκώς νέους πρωταγωνιστές (Σιμόν, Πέδρι) και τη Δανία να έχει κερδίσει, δικαίως, τη συμπάθεια όλων. Όχι όμως από συμπόνια αλλά αντίθετα από κατανόηση για τη δυσκολία, τη γκίνια και την αποτελεσματικότητα στους κομβικούς αγώνες. Ας μη λησμονούμε ότι τις ομάδες με φόρμα και ευμένεια, σε διοργανώσεις μικρής διάρκειας, πρέπει να τις υπολογίζουμε.

Ιταλία v Ισπανία

Οι Ιταλοί, έχοντας το πλεονέκτημα πως δεν χρειάστηκε να ξενιτευτούν για τις αναμετρήσεις των ομίλων, παρουσίασαν συμπαγή εικόνα με περίσσια τρεξίματα, όρεξη για ασφυκτική πίεση στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και κάθετη ανάπτυξη. Σε ένα γκρουπ χαμηλών δυνατοτήτων, κατάφεραν να μην απειληθούν σε κανένα σημείο, να δοκιμαστεί το σύνολο των κληθέντων παιχτών με την Ουαλία και να πάρει τον απαραίτητο χρόνο προετοιμασίας ο Βεράτι. Η αρχική, βασική, τριάδα, ήθελε τους Ζορζίνιο, Λοκατέλι και Μπαρέλα στη μεσαία γραμμή. Αποδοτική και ως προς την ανάπτυξη και ως προς την αναχαίτιση αλλά όχι ποιοτική στο μέγιστο βαθμό.

Ο Κιέζα, αφού ανακάτωσε την άμυνα των Ελβετών διότι έπαιζε, μονίμως, ενδιάμεσα στις γραμμές με διαγώνια κίνηση προς τα δεξιά και το δεύτερο δοκάρι, ανάλογα με το πού ήταν η μπάλα, εδραιώθηκε στην ενδεκάδα. Ωστόσο, οι πρωταγωνιστές δε σταμάτησαν να εμφανίζονται ούτε και στο Μόναχο. Εκεί, ο καταπληκτικός Μπαρέλα, με την Ίντερ τη φετινή περίοδο, έχοντας αμυντική ασφάλεια και εκκινώντας από θέση μέσα δεξιά, έπεσε επάνω στο δυσλειτουργικό διδυμο των Βέλγων, επιτέθηκε στο Βίτσελ και ολοκλήρωσε το ματς με 15 εύστοχες μεταβιβάσεις προς το τελευταίο κομμάτι του γηπέδου. Αξίζει να σταθούμε στην περίπτωση του Βεράτι. Ο μέσος της Παρί προσφέρει τόσο στο αμυντικό κομμάτι αλλά μεγαλουργεί στο δημιουργικό, απελευθερώνοντας τους συμπαίκτες του και κυρίως, βοηθώντας τους Ιταλούς στο να αντιμετωπίζουν την αντίπαλη ομάδα, όταν χαθεί η μπάλα, κοντά στη δικοί τους περιοχή. Πλέον, οι Ζορζίνιο, Μπαρέλα, Βεράτι, συνθέτουν την ιδανικότερη μεσαία γραμμή όσων συνεχίζουν στα ημιτελικά. Το δίδυμο Μπονούτσι, Κιελίνι, δεν έχει πιεστεί ιδιαίτερα. Σε αυτή την κατεύθυνση, βοηθά ιδιαίτερα το γεγονός ότι διαθέτει στο ρόστερ ταχύτατους πλάγιους οπισθοφύλακες. Με τους Κιέζα και Ινσίνιε σε εσωτερικούς ρόλους εξτρέμ, τύποις, η Ιταλία είναι απειλητική σε κάθε μέρος του τερέν.

Η Ισπανία του Λουίς Ενρίκε, παραλίγο να μπλέξει στην πρώτη φάση με τη δυσκολία να τελειώσουν τις φάσεις που δημιουργούσαν οι επιθετικοί. Ο Μοράτα, μοιάζει, παρά το γεγονός ότι βρίσκει δίκτυα, σαν μια ασπίδα. Η μπάλα χτυπάει επάνω του και τον βρίσκει κάθε φορά ανέτοιμο να την υποδεχτεί και να τη στείλει προς το τέρμα. Είναι εμφανές από τη στάση του σώματός του. Οι Ισπανοί, δέχτηκαν υπερβολικά σκληρή κριτική για τους αγώνες τους με Σουηδία και Πολωνία, οι οποίες εν πολλοίς ήταν και ανεδαφικές. Ετούτο προκύπτει από το ότι το ποδόσφαιρο που παίζουν είναι πιο άμεσο, περισσότερο κάθετο, απλό, συγκριτικά με την εξαετία 2008-2014. Παραπειστική εικόνα είχαν στο εναρκτήριο με τη Σουηδία. Αναλυτικότερα, άλλαξαν 951 πάσες, 868 κοντινές. Είχαν κατοχή μπάλας, 85,1% κι όμως έμειναν στο μηδέν. Ο Ενρίκε έχει καταλάβει ότι πρέπει, για να είναι απειλητική η ομάδα του, να έχει συνεχώς, ψηλά τις γραμμές.

Το πρόβλημα, προέκυψε τόσο στη Δανία με αντίπαλη την Κροατία, η οποία δεν είχε πλάνο να επιτεθεί με ξεκάθαρους στόχους και όμως, έφερε το παιγνίδι στο 3-3 και το έστειλε στην παράταση, χωρίς τον Πέρισιτς και με την κλάση του Μόντριτς. Ακόμη και με την Ελβετία, έδειξαν αδυναμία να αμυνθούν με ασφάλεια όταν η μπάλα γυρίζει από τα πλάγια προς την περιοχή τους. Πάντως, ας έχουμε κατά νου πως η Ισπανία είναι μια ομάδα που ετοιμάζεται για τα προσεχώς, ενσωματώνει αθλητές νεαρότερης ηλικίας και φαίνεται ότι δεν έχει διάθεση να επιστρέψει στα ηττοπαθή χρόνια πριν το 2008.

Αγγλία v Δανία

Οι Άγγλοι, ανήκουν στους ευεργετηθέντες του Γιούρο, δεδομένου ότι σε σύνολο 5+2 αγώνων, μονάχα ο ένας ήταν εκτός έδρας, στη Ρώμη με τους κακούς Ουκρανούς. Εντυπωσιάζει η προσαρμοστικότητα του προπονητή τους στις απαιτήσεις των “μαχών”. Κάτι τέτοιο, σε συλλογικό επίπεδο θα ήταν εξαιρετικά δύσκολα, ωστόσο εδώ, αποδείχθηκε περίτρανα με τη Γερμανία, πως είναι εφικτό. Με σύγχρονη τακτική 3-4-3, δεξιό στόπερ το Γουόκερ. Κοντά οι γραμμές, δίδυμο σε περιορισμένο χώρο και για να καλύψουν προκαθορισμένα μέτρα, οι Ρίσε και Φίλιπς, ο Στέρλινγκ σε δημιουργικό οίστρο και ο Κέιν για τις μονομαχίες στην αντίπαλη περιοχή αλλά και στα πλάγια για να ανοίγει το χώρο παίρνοντας μαζί του τους αντίπαλους αμυντικούς. H Aγγλία διατήρησε ανέπαφη την εστία της για πέμπτο στη σειρά, παιγνίδι στο τουρνουά και συνολικά για έβδομο επίσημο αγώνα (662 λεπτά).

Σε 73 λεπτά, με την Ουκρανία ο επιθετικός της Τότεναμ είχε 33 επαφές με την μπάλα σε όλο το εύρος του γηπέδου, εκ των οποίων οι τέσσερις εντός περιοχής. Η συνεισφορά προσφέρει αυτοπεποίθηση. Σε αυτό συντέλεσε και η απόφαση του Σάουθγκεϊτ να βάλει στο πλευρό του και πίσω του τους Σάντσο και Μάουντ.

Τέλος, η Δανία. Σπουδαία ομάδα. Με συνοχή, θάρρος, αποφασιστικότητα και μετά τον αγώνα με τη Φινλανδία, κίνητρο.Οι Δανοί, κλήθηκαν να ταξιδέψουν από την Κασπία, Μπακού-Αζερμπαϊτζάν όπου αντιμετώπισαν τους Τσέχους, στην αγγλική πρωτεύουσα. Επίπονο και μακρινό ταξίδι. Σίγουρα μεγαλύτερο από την πτήση Ρώμη-Λονδίνο.

Ο Κάσπερ Χιούλμαντ και η ομάδα του, μέχρι τη φάση των 16 ήταν δεύτερη σε τελικές στη διοργάνωση με 75, πίσω μόνο από την Ισπανία που είχε 87. Η ατυχία με τη Φινλανδία, μία τελική, ένα γκολ, νίκη στην πρώτη συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση και το κακό εικοσάλεπτο με το Βέλγιο, έφερε το ξέσπασμα με την καχεκτική Ρωσία. Σε αυτόν τον αγώνα οι Δανοί ήταν για ακόμα μία φορά ανώτεροι των αντιπάλων τους. Σημείο κλειδί η εξαιρετική πίεση που άσκησαν στο πρώτο μισό των αντιπάλων τους. Πίεση η οποία ανάγκασε Φινλανδία, Βέλγιο και Ρωσία να υποπέσουν συνολικά σε 37 λάθη. Ήταν η επίδοση που έβαλε τους Δανούς στην δεύτερη θέση της σχετικής λίστας στην διοργάνωση, πίσω μόνο από τους Ολλανδούς που κατείχαν την πρωτιά με 44. Με την Τσεχία, δέχτηκαν τέρμα όταν η μπάλα έφτασε στην περιοχή τους φέρνοντας δύο παίχτες στο χώρο δράσης των στόπερ.

Συμπερασματικά, στους ημιτελικούς, προκρίθηκαν οι εθνικές ομάδες που δε χρειάστηκε να κάνουν ταξίδια στους ομίλους, ήταν και παραμένουν καλύτερα οργανωμένες και με ξεκάθαρο τακτικό πλάνο για το τι θέλουν να πετύχουν στο χορτάρι. Όσο για τον Έρικσεν, το μοναστήρι, της ΟΥΕΦΑ, να είναι καλά και να κόβει χρήμα…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *