Διανύοντας τη Μεγάλη εβδομάδα, οι δύο πρώτοι ημιτελικοί του Τσάμπιονς Λιγκ πέρασαν στην ιστορία. Είναι γεγονός πως και οι δύο αγώνες προκάλεσαν ερωτήματα και μας άφησαν με την προσμονή και την προσδοκία ότι θα παρακολουθήσουμε δύο μεγάλα παιγνίδια την ερχόμενη εβδομάδα!
Σίτυ- Ρεάλ
Η απουσία του Ρονάλντο από την αποστολή των Μαδριλένων οδήγησε το Ζιντάν να πάει σε ένα περισσότερο συμπαγές σχήμα βάζοντας το Βάθκεζ στην τριάδα των Μπενζεμά- Μπέιλ. Ο νεαρός Ισπανός φάνηκε πως μπορούσε να υπηρετήσει το ρόλο που του ανατέθηκε περισσότερο από το Ροντρίγκες γι’αυτό άλλωστε και προτιμήθηκε στο αρχικό σχήμα αν και ήταν ευρέως ορατό ότι έμπαινε με δυσκολία στις προσωπικές μονομαχίες. Στον αντίποδα, με την απουσία του Τουρέ, ο Πελεγκρίνι επέλεξε την τακτική που τον βοήθησε στους αγώνες με την Παρί και που τον τελευταίο μήνα έχει αλλάξει την εικόνα της ομάδας του άρδην και στο πρωτάθλημα της Αγγλίας. Έτσι, η τετράδα Νάβας, Σίλβα, Ντε Μπρόινε και Αγγουέρο δεν άλλαξε.
Σε όλο το πρώτο ημίχρονο είχε πρόβλημα η Ρεάλ στην κυκλοφορία της μπάλας διότι ο Κασεμίρο πήγαινε μονίμως πιο αργά στη μπάλα και η Ρεάλ δεν μπορούσε να βρει ευκαιρίες στο ανοιχτό παιγνίδι. Η Σίτυ δεν έπαιρνε το παραμικρό ρίσκο και κάπως έτσι κύλησε το πρώτο μέρος. Στο δεύτερο ημίχρονο, τα συνεχή κλεψίματα των Μόντριτς, Κρος, όπως και η άνοδος του Μπέιλ βοήθησε στο να βγάλει άνετα η Ρεάλ τον αγώνα. Μεγάλο παιγνίδι έκαναν οι Κομπανί-Πέπε, με την απόδοση του τελευταίου να είναι τόσο καλή ώστε να επισκιάσει τον πολύ καλό αγώνα που έκανε ο Αγουέρο, ο οποίος κινείτο και εκτός περιοχής για να έχει καλύτερη συνοχή η ομάδα του. Με την είσοδο του Ιχεανάτσο, αναγκαστικά λόγω του τραυματισμού του Σίλβα, πήραν πράγματα ακουμπώντας τη μπάλα σε εκείνον αλλά τους έλειπε μία καλύτερη ενέργεια από τον Ντε Μπρόινε ώστε να κάνουν μία καλή τελική ευκαιρία. Ο Πελεγκρίνι άργησε να βάλει στον αγώνα το Στέρλινγκ και δεν έφτιαξε η ομάδα του ευκαιρίες, ενώ ο Ζιντάν φέρνοντας από τον πάγκο στο τέλος του αγώνα τον Ίσκο, προσπάθησε να βρει μία κάθετη πάσα για να πάρει τον αγώνα. Φάνηκε ξεκάθαρα πως ο Γάλλος προπονητής, έχει διαλέξει να προχωρήσει με τους παίχτες που ταιριάζουν στο ποδόσφαιρο το οποίο θέλει να εφαρμόσει και όχι με τους αστέρες της ομάδας του. Τέλος, δίδυμο Φερνάντο-Φερναντίνιο έχει δέσει την αμυντική γραμμή της ομάδας του Πελεγκρίνι.
Με το Ρονάλντο στη σύνθεσή της στο δεύτερο αγώνα, φυσιολογικά η Ρεάλ θα βρει, τουλάχιστον, ένα εικοσάλεπτο για να βάλει στην περιοχή της τη Σίτυ και να κάνει τουλάχιστον ένα γκολ.
Ατλέτικο- Μπάγερν
Δύο ομάδες με εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση αναφορικά με τον τρόπο που προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο συγκρούστηκαν στο Καλντερόν της Μαδρίτης. Η καλύτερη ομάδα (Ατλέτικο) για να αμυνθεί απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο χωρίς καμία αιδώ, απέναντι στην πληρέστερη ομάδα (Μπάγερν) για να επιτεθεί με πολλούς τρόπους και ανεβάζοντας πολλούς παίχτες από τις πίσω γραμμές. Η Ατλέτικο έπαιξε έναν ημιτελικό χωρίς τον πιο αξιόπιστο αμυντικό της, το Γοδίν. Ο Σάβιτς, ο οποίος στο πέρασμά του από τη Σίτυ δεν έδειξε πως ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που ο ίδιος καλλιέργησε στη θητεία του στο Φιορεντίνα, πήρε τη θέση του. Ο Σιμεόνε έχει καταφέρει να μεταμορφώνει τους παίχτες του. Να παίρνει την καλύτερή τους απόδοση και να κρύβει, έξυπνα, τα αρνητικά. Ο τρόπος, ο οποίος τοποθετεί τους κεντρικούς του αμυντικούς μέσα στην περιοχή είναι υποδειγματικός. Στα λίγα μέτρα δεν εκτίθενται, ενώ αναδεικνύονται σε ηγετικές μορφές. Ο Φιλίπε Λουίζ σταμάτησε κατά σειρά, υπερισχύοντας κατά κράτος, τους Κομάν και Ντάγκλας Κόστα, ο Κόκε με τον Γκάμπι και τον Φερνάντεζ καθάρισαν όλο το χώρο εκτός περιοχής,μειώνοντας της απόδοση των Τιάγκο, Τσάμπι Αλόνσο και Βιδάλ. Ο Σαούλ πήρε ώθηση από το υπέροχο τέρμα που πέτυχε και κατάφερε όσο άντεξε να γίνει ο ενδιάμεσος παίχτης μεταξύ του άξονα και των Γριεζμάν, ο οποίος κινήθηκε πιο χαμηλά στο γήπεδο, ακολουθώντας την κίνηση του Αλάμπα και του Τόρες που θυμίζει τις μέρες του στην τελευταία του παρουσία στη Μαδρίτη, τουλάχιστον.
Ο Γκουαρδιόλα δεν ξεκίνησε με το Μίλλερ στην αρχική διάταξη επενδύοντας στο γεγονός πως η παρουσία του Τιάγκο θα δώσει μεγαλύτερη ευκολία στη μετάβαση της μπάλας στις πτέρυγες για να ανοίξει την άμυνα της Ατλέτικο. Στη συνέχεια, έφερε στον αγώνα ο Καταλανός προπονητής τον Μπενατιά, διότι πλέον οι γηπεδούχοι έβρισκαν ευκαιρίες στην κόντρα επίθεση. Έφτιαξε τριάδα στην άμυνά του και τοποθετώντας το Ριμπερί αντί του Κομάν, προσπάθησε να ακουμπήσει τη μπάλα πιο κοντά στην περιοχή και μέσα σε αυτήν, με το Λεβαντόφσκι αλλά εις μάτην. Τελικά, η εκληπτική ενέργεια του Τόρες στο δεύτερο μέρος κατέληξε στο δοκάρι και το σουτ του Κόκε στη συνέχεια ήταν μάλλον χλιαρό… Η Μπάγερν έκανε μόλις επτά σουτ στο τέρμα που ήταν και τα περισσότερα που έχει δεχθεί φέτος η Ατλέτικο στο γήπεδό της.
Συμπεράσματα
Οι τέσσερις ομάδες, επέλεξαν να προστατέψουν αρχικώς την άμυνά τους και στη συνέχεια να αναζητήσουν τρόπους να ανοίξουν την αντίπαλη. Ακόμη και η Μπάγερν παρατάχθηκε με τους Μαρτίνεθ, Αλάμπα και μπροστά τους τους Αλόνσο, Βιδάλ, Τιάγκο. Η Μπάγερν εν κατακλείδι προσέγγισε τον αγώνα όπως η Μπαρτσελόνα του Πεπ το 2011 στο Μπερναμπέου.
Δεκατέσσερις εντός έδρας αγώνες για το Τσάμπιονς Λιγκ με το Σιμεόνε η Ατλέτικο δεν έχει δεχθεί τέρμα σε σύνολο δεκαέξι.
Επειδή γράφτηκαν πολλά για το επίπεδο των αγώνων του διημέρου αναφορικά με την ένταση και την ταχύτητά τους, θυμίζουμε σε όσους αντιδρούν και δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των αγώνων και το τι διακυβεύεται, να παρακολουθήσουν τις προσεχείς εβδομάδες τους αγώνες των πλέιοφς του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου…
Υ.γ. Ο τρόπος με τον οποίο αμύνεται η ομάδα του Σιμεόνε και το πάθος που βγάζουν στις μονομαχίες, θυμίζει κάτι από Τοgo A.B.T. των περασμένων ετών, για τους μυημένους… Τουλάχιστον, είναι μία παρέα που παλεύει ο ένας για τον άλλο και αν δεν τα καταφέρουν στο τέλος της διαδρομής, θα έχουν πανέμορφες, χρυσές και ασημένιες ιστορίες να διηγούνται στα παιδιά τους.
Καλή Ανάσταση!