Η αρχή μιας σχέσης, ερωτικής ή μη, συνήθως ξεκινάει με μια τυπική χειραψία, ίσως ακόμα και μ’ένα όχι και τόσο αληθές “χάρηκα”, για να γεμίζει το κενό της αμηχανίας.
Σε όλους μας έχει συμβεί, να μας γνωρίσουν αυτόν τον κάποιον που είτε λόγω της επαναλαμβανόμενης προχειρότητας της στιγμής, είτε ακόμα και από το τι έχει προηγηθεί (προσωπικά προβλήματα, πορεία ημέρας, ψυχολογική κατάσταση κλπ), να μας φανεί τόσο τυπική η γνωριμία που να ξεχαστεί το επόμενο λεπτό.
Κάπως έτσι πρέπει να νιώσαμε πολλοί από εμάς τη στιγμή της ανακοίνωσης του Βαγγέλη Μάντζαρη το καλοκαίρι του 2011. Είχαν προηγηθεί ανακοινώσεις αποχώρησης, συλλαλητήρια και τελικά…αλλαγή μοντέλου, έτσι μοιραία η απόκτηση του 21χρονου τότε Βαγγέλη πέρασε σε δεύτερο πλάνο.
Ήταν η αρχή μιας σχέσης όμως, η οποία στο μυαλό μου έχει αρκετά από τα στάδια μιας ερωτικής σχέσης.
Πρώτος χρόνος λοιπόν και ο ενθουσιασμός κάτι περισσότερο από εμφανής, με τα “παιδιά” του Ντούντα να κατακτούν Ευρωλίγκα και Ελληνικό πρωτάθλημα με τον Βαγγέλη φυσικά να έχει ενεργό και σημαντικό ρόλο καθ’όλη τη διάρκεια, αλλά και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, με προσωπικές φάσεις σε άμυνα και επίθεση για τη μεγάλη ανατροπή.
Η επόμενη χρονιά περιλαμβάνει μια από αυτές τις εμπειρίες, συνήθως δυσάρεστες, που βοηθούν ωστόσο τα ζευγάρια να έρθουν ακόμα πιο κοντά. Έτσι έγινε και με τον τραυματισμό του Βαγγέλη στο κλειστό της Πυλαίας το Γενάρη του 2013, γεγονός σίγουρα δυσάρεστο για κάθε αθλητή, που τον έφερε όμως ακόμα πιο κοντά με το λαό του Ολυμπιακού ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τους “άτυχους” αυτούς παίχτες.
Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή, η “σχέση” ωρίμασε, μέστωσε και έγινε καλύτερη με τα χρόνια. Είναι από τις σχέσεις αυτές που ξέρεις πάνω κάτω τι να περιμένεις – υπάρχει καλή συνεννόηση και ξέρει ο καθένας τι ζητάει από τον άλλον, χωρίς πολλές εντάσεις. Διακοπές πηγαίνετε στο ίδιο μέρος, το οποίο όμως είναι καλό και δεν το βαριέστε (ακόμα) και φυσικά βρίσκετε και καλή παρέα εκεί.
Κάπως έτσι ήταν και ο Βαγγέλης αυτά τα χρόνια, σταθερά καλό spot-up τρίποντο της τάξεως του 40% και σταθερά καλή άμυνα, τόσο στην πίεση στη μπάλα όσο και στις βοήθειες από την αδύναμη πλευρά. Στοιχεία που έδιναν στον Βασίλη αρκετούς χώρους “μπροστά” αλλά και ανάσες “πίσω”.
Φυσικά για να αντέξει η σχέση όμως στο πέρασμα του χρόνου χρειάζονται “ενέσεις” καλοπέρασης, απρόβλεπτων γεγονότων και ενθουσιασμός. Μια Βαρκελώνη, μια Μόσχα, μια Μαδρίτη, μια Κωνσταντινούπολη…και είχαμε και από αυτά.
Απρίλιος 2015 (Βαρκελώνη-Φάληρο)
Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει με μειονέκτημα έδρας την Μπαρτσελόνα, με φόντο μια θέση στο Final-4 της Μαδρίτης, ο Βαγγέλης είναι καθοριστικός στο δεύτερο παιχνίδι με 12 πόντους και 4/4 τρίποντα και…συνεχίζει τις εμφανίσεις στα κόκκινα στο τέταρτο παιχνίδι στο ΣΕΦ με συνεχόμενους πόντους όταν η Μπαρτσελόνα βρισκόταν ακόμη μπροστά στο σκορ, αλλά και καθοριστικό κλέψιμο στα τελευταία δευτερόλεπτα πριν το… θαύμα του Αγίου Γεωργίου.
(8 πόντους μ.ο. με 9/10 τρίποντα συνολικά στη σειρά αλλά και καταλυτική παρουσία στην άμυνα απέναντι στον Ναβάρο).
Μαρτιος 2016 (Φάληρο)
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται μόνο νίκη απέναντι στη Ρεάλ (ιδανικά καλύπτοντας και τη διαφορά του πρώτου αγώνα). 19 πόντους (6/6 τρίποντα), 5 ριμπάουντ, μία ασίστ και 2 λάθη …ίσως στην καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του με το τελικό 99-85 να δίνει ελπίδες για δυο καλές τελευταίες ζαριές για την πρόκριση στο top-8 της διοργάνωσης, οι οποίες ωστόσο δεν ήρθαν ποτέ (ήττες απέναντι σε Χίμκι και ΤΣΣΚΑ).
https://www.youtube.com/watch?v=P70iMKsrwNE
Ιούνιος 2016 (Μαρούσι)
Τέταρτος τελικός στο ΟΑΚΑ, με τον Ολυμπιακό να έχει match point, και τον Βαγγέλη να δίνει (μετά και το σπρώξιμο στον… Χριστοδούλου) φιλί ζωής με το τρίποντο ισοφάρισης λίγο πριν το τέλος της πρώτης παράτασης. Η συνέχεια γνωστή…
Μάιος 2017 (Κωνσταντινούπολη)
Ημιτελικός με ΤΣΣΚΑ, με τον Ολυμπιακό πίσω στο σκορ σχεδόν καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και ο Μάντζαρης κάνει τη μάλλον πιο ηγετική του εμφάνιση με 12 πόντους (4/9 τρίποντα) 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ για να περάσουμε στον τελικό και εκεί να είναι ίσως από τους μόνους διακριθέντες με 9 πόντους (3/3 τρίποντα) και 3 ασίστ.
Και φυσικά δε γίνεται να μην αναφέρουμε και το μοναδικό buzzer-beater του με τον Ολυμπιακό απέναντι στη Ζιελόνα Γκόρα το Νοέμβριο του 2013, σ’ ένα παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερο βαθμολογικό ενδιαφέρον.
2017-Σήμερα
Το καλοκαίρι του 2017 λοιπόν, ήρθε και η τελευταία ανανέωση, ο Παναθηναϊκός τον διεκδίκησε έμπρακτα όπως αποκαλύφθηκε από τις διαρροές ατζέντη-ιδιοκτησίας και προπονητή, και η παραφιλολογία σχετικά με το ποσό του συμβολαίου που τελικά υπέγραψε επικρατεί ακόμα. Ο αγωνιστικός προσανατολισμός της ομάδας αλλάζει, τουλάχιστον στα χαρτιά, εγκαταλείπεται το σχέδιο με τον έναν σκόρερ και κύριο στοιχείο τις προσωπικές φάσεις και η αρχική κατεύθυνση βάζει τον Ρόμπερτς μαζί με το Σπανούλη στην πρώτη -παγιωμένη-πεντάδα και το Μάντζαρη δίδυμο με τον Στρέλνιεκς.
Το πλάνο πάσχει αλλά η ανθεκτικότητα της ομάδας το κρύβει έντεχνα μέχρι να τραυματιστεί ο Σπανούλης. Τότε ο Βαγγέλης καλείται να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του. Έτσι, βρίσκεται μπροστά σε μία κατάσταση όπου πρέπει να καλύψει τη σταθερή έλλειψη δημιουργίας από το Ρόμπερτς όπως και την ασυνέπεια στο σκοράρισμα, με τη διστακτικότητα εδώ να έχει πρωτεύουσα θέση. Η ασφάλεια που έδινε ο Σπανούλης τα προηγούμενα χρόνια όπως και ο συγκεκριμένος ρόλος του ίδιου του Βαγγέλη είναι στην ουσία ο βασικός λόγος της δυσκολίας στην εξέλιξη του παιχνιδιού του.
Με την έλευση του Ντέιβιντ Μπλατ δε, παρατηρείται κατακρήμνιση μέσων όρων και ατομικής παρουσίας στο παρκέ (1.4 πόντοι και 12 λεπτά συμμετοχής) με μοναδική ίσως εξαίρεση της προδομένης εμπιστοσύνης την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο. Εκεί, βάσει οδηγιών έφερε σε πέρας την αποστολή του και… άρχισε αγάπη να θυμίζει. Μάταια, διότι τελικά η άνω τελεία του τέλματος,της τρέχουσας, μέχρι τότε, διετίας ήταν τελεία και παύλα. Οριστική και όπως φάνηκε με τις καλοκαιρινές εξελίξεις, αμετάκλητη.
…Ακολούθησαν λοιπόν, αυτά τα 2 χρόνια όπου η σχέση άρχισε να τελματώνει, αμφότεροι πήραμε κιλά από την ασφάλεια, τη σιγουριά, ίσως και την καλοπέραση των προηγούμενων ετών. Έτσι η μία πλευρά άρχισε να ζητά εξηγήσεις, η άλλη πλευρά ανταποκρίθηκε προσπαθώντας να φέρει κάτι νέο στη σχέση, μάταια όμως. Ακόμα και αυτά που στο παρελθόν μας έκαναν να περνάμε όμορφα, κάπως ξεθώριασαν… Το μέρος που πηγαίναμε διακοπές κάπως το βαρεθήκαμε και μ’ εκείνη την παρέα δεν είχαμε πια τα ίδια ενδιαφέροντα.
Παρόλα αυτά το προηγούμενο καλοκαίρι κάναμε μια μεγάλη κουβέντα, τα βάλαμε κάτω και για χάρη των 7, ομολογουμένως, όμορφων χρόνων που είχαμε περάσει μαζί είπαμε να δώσουμε ακόμα μια ευκαιρία, την τελευταία… Αλλάξαμε ρόλους, συνήθειες, μπορεί να βγαίναμε λιγότερο από πριν, δοκιμάσαμε όμως και διαφορετικά μαγαζιά. Ωστόσο, κάτι είχε χαθεί και το καλοκαίρι του 2019 καταλάβαμε και οι δυο ότι ήρθε το τέλος.
Ο Βαγγέλης εδώ και λίγες μέρες αποτελεί παρελθόν σε ένα μάλλον συναινετικό διαζύγιο, που θυμίζει αυτή τη χιλιοφορεμένη ατάκα από καθημερινό σίριαλ: ”είναι καλύτερα και για τους δυο μας”.
Η αποτίμηση μιας σχέσης κρίνεται από τις αναμνήσεις της και το συναίσθημα που έχεις όταν τις σκέφτεσαι. Στη συγκεκριμένη είναι πολλές και έντονες, η κοντή μας μνήμη πολλές φορές μας κάνει να μη σκεφτόμαστε καθαρά, ίσως να είναι ακόμα και νωρίς για αποτιμήσεις, ελπίζουμε ο Βαγγέλης να βρει τον εαυτό του στο Καζάν και τότε είναι σίγουρο ότι θα χαμογελάσουμε κι εμείς μαζί του…
“Επειδή μια σχέση τελειώνει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει να υπάρχει”.
Sarah Mlynowski
Πηγή: https://redpointguard.com