Home >> Sports >> ΧΩΡΙΣ φόβο, με ΜΥΑΛΟ

ΧΩΡΙΣ φόβο, με ΜΥΑΛΟ

Την Κυριακή 7/6 εκκινούν οι τελικοί της Α1 με το γνωστό ζευγάρι να συναντίεται εκ νέου, σε ένα συναπάντημα πολύ διαφορετικό από εκείνο του καλοκαιριού του 2006, εν πολλοίς και από τον περσινό. Πλέον ο Ολυμπιακός υπερέχει σε έμψυχο υλικό,σε ποιότητα,ενώ έχει και το πλεονέκτημα έδρας.

Επειδή ετοιμάζεται αρτιότατη ανάλυση των τελικών από το RedBoss, δεν θα μπούμε σε τεχνική ανάλυση από αυτό το κομμάτι, απλώς θα μεταφέρουμε κάποιες σκόρπιες σκέψεις ενόψει των αγώνων, καθότι φέτος δεν δικαιολογούνται τα λάθη εντός αγωνιστικού χώρου και τα πάθη εκτός αυτού.

Η συγκεκριμένη ομάδα είναι η περιφρονημένη του συλλόγου διότι κάθε καλοκαίρι,τουλάχιστον μέχρι το 2009 οπότε και κέρδισε το κύπελλο έπειτα από το 2002,τελείωνε η χρονιά με κατεβασμένα κεφάλια, με θλίψη και πίκρα για όσους αγαπούν το συγκεκριμένο τμήμα και αισχρό υβρεολόγιο για έκείνους που είναι οπαδοί της νίκης και της φωτογραφίας.

Για τον Ολυμπιακό της νέας εποχής, τα αδέρφια Αγγελόπουλοι αποτελούν το φάρο για το δρόμο που πρέπει να ακολουθεί κάθε ομάδα σε διοικητικό επίπεδο.Έκαναν λάθη ,έπαθαν πολλά, τους λοιδόρησαν, τους οδήγησαν στη φυγή το καλοκαίρι του 2011 και επέστρεψαν δυνατοί και κατακτητές της Ευρώπης,όχι τόσο για τα δύο συνεχόμενα ευρωπα’ι’κά τρόπαια όσο για τον τρόπο που κατακτήθηκαν εκείνα.

Στο μοναδικό πράγμα που διαφωνήσαμε μαζί τους αυτά τα χρόνια, είναι ο τελικός κυπέλλου του 2013. Εκεί, κατά την ταπεινή μας άποψη, από στιγμή που έπεσε η φωτοβολίδα σε ένα παίχτη οποιασδήποτε ομάδας(εν προκειμένω στο Hines), έπρεπε να σηκωθούν να φύγουν από το γήπεδο και με τη στάση τους αυτή να σταθούν απέναντι στην ομοσπονδία που υποβαθμίζει συστηματικά το θεσμό,στους δύο << υπέροχους>> λαούς που αντάλλασαν πολεμοφόδια και κυρίως να διαφοροποιηθούν από τον πρώην(;) ιδιοκτήτη του Π.Α.Ο, που δίδασκε ήθος και εκείνος!

Την αγωνιστική περίοδο 2005-2006 με το Γιόνας Καζλάουσκας στο πάγκο η ομάδα έφτασε κοντά στο f4 της Πράγας αλλά δύο χαμένα σουτ του τότε αρχηγού,Μανώλη Παπαμακάριου στέρησαν τη δυνατότητα να βρεθεί η ομάδα εκεί με μειονέκτημα έδρας από τη Μακάμπι. Στους τελικούς η ομάδα δεν ήταν ανταγωνιστική και ηττήθηκε,μάλλον,δίκαια από τους πράσινους. Ωστόσο,δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον κορυφαίο αν και με πολλά προβλήματα στο γόνατο, Τάιους Έντνι.

Την περίοδο 2006-2007 ο Πίνι(Πιπίνης για τους γνώστες) Γκέρσον πήρε το χρίσμα της τεχνικής ηγεσίας. Μέτρια χρονιά στην Ευρωλίγκα με εύκολο αποκλεισμό από την Τάου. Στους τελικούς όμως έφτασε κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά της το στέρησαν στον τρίτο τελικό. Σαν θυμίζει κάτι το non call στο Σκούνι Πεν από το Διαμαντίδη; Μήπως τα αεροβόλα που γάζωσαν την πλάτη του Μπάρλου στον πέμπτο τελικό; Όχι βέβαια. Διότι από τα Μέσα Ενημέρωσης γράφτηκαν άρθρα που μιλούσαν για την καρδιά του πρωταθλητή. Δεν μπορούμε να μην αναφαίρουμε την κατάρα των τραυματισμών που εντάθηκε από τη χρονιά εκείνη και κατατδιώκει έως σήμερα την ομάδα. Οι Ματσιγιάουσκας, Πεν, Άκερ( κάρφωσε τη μπάλα!) και Ντόμερκαντ,ήταν οι παίχτες που ισοπέδωσαν τον αιώνιο αντίπαλο και στα δύο παιγνίδια του Φαλήρου, γιατί η ομάδα είχε μειονέκτημα έδρας.

 Μία δύσκολη χρονιά για την ομάδα ήταν εκείνη του 2007-2008, με την αποχώρηση του Γκέρσον στον αγώνα με τη Σιένα και την αντικατάστασή του με τον Παναγιώτη Γιαννάκη πριν την έναρξη του top16.  Η ομάδα με Τσακαλίδη δεύτερο ψηλό, έφτασε μία νίκη μακριά από το f4 της Μαδρίτης μετά τη νίκη στη Μόσχα επί της CSKA με μεγαλειώδη αγώνα από τον Γουντς και το κερασάκι από τον παίχτη με το κρύο αίμα, Lynn Greer. Η ομάδα δεν κατάφερε να είναι καλή στα παιγνίδια στο Ο.Α.Κ.Α και επειδή είχε μειονέκτημα έδρας,έχασε το πρωτάθλημα με 3-2. Ξεχωρίζουμε τους Greer,Blakney,Woods, Macijauskas και Μπορούση,στην πρώτη του μεγάλη χρονιά.

 Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες λόγω της ταυτόχρονης άφιξης των Παπαλουκά, Vujcic, Halperin, Childress. Η ομάδα επέστρεψε στο F4 του Βερολίνου μετά από δέκα χρόνια. Προηγήθηκαν τα παιγνίδια με τη Ρεάλ στους 8 και η πρόκριση με το τρίποντο του Erceg στο τέταρτο παιγνίδι στη Μαδρίτη. Όμως, εκείνο που όλοι θυμόμαστε είναι το παιγνίδι στη Βιτόρια με την Τάου και τις άμυνες του Βασιλόπουλου πάνω στον Rakosevic. Η παρέα της Θεσσαλονίκης(Φίλιππος,Άλεξ,Αntoine,Κώστας και η αφεντιά μου) πάντως, λόγω της προσπάθειας για να ακούσουμε έστω τον αγώνα και με τις συνθήκες που αυτό έγινε, δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ! Στον ημιτελικό του f4 η σκληρή ήττα στον ημιτελικό από τον Π.Α.Ο.(Σούταρε παιχταρά Greer το τρίποντο στο τέλος !). Στα του πρωταθλήματος, θυμόμαστε τα βήματα του Γιασικεβίτσιους στο πρώτο παιγνίδι και το φάουλ που δεν δόθηκε στον αρχηγό στην τελευταία επίθεση…

 Το 2009-2010 η ομάδα ενισχυμένη με την καλοθομηχανή Linas Kleiza και την επιστροφή του Πεν μετά τη φυγή Wafer στο τέλος του Νοέμβρη. Η 29/11/2009 ήταν μία αξέχαστη ημέρα,για τους φιλάθλους της ομάδας καθώς, μετά τη νίκη επί του Π.Α.Ο στο ποδόσφαιρο 2-0 με Μήτρογλου, ακολούθησε η παράσταση του Kleiza στο Σ.Ε.Φ. Για τους μυημένους Η2 και στα 2. Στην Ευρώπη η ομάδα έφτασε στον τελικό της Euroleague και τον έχασε εύκολα. Τα αίτια της κακής εμφάνισης σε εκείνο το f4 θα αναλυθούν μελλοντικά σε άλλο σημείωμα. Στο πρωτάθλημα αν και η ομάδα είχε μειονέκτημα έδρας, με μία απίστευτη εμφάνιση στο τρίτο παιγνίδι έφτασε κοντά στη νίκη. Κόντα διότι, οι διαιτητές και ο νόμος του Ο.Α.Κ.Α  είχαν άλλη άποψη. Μέχρι και από το(Patrick) Beverley hills σκόραρε τότε η ομάδα!!! Θυμάμαι ακόμη τις ιαχές της επόμενης ημέρας και τη διαπίστωση για το ποιός, τελικά, γεννά τη βία. Το τέταρτο παιγνίδι δεν τελείωσε ποτέ,Λόγω χάους και βιαιοτήτων, στο Νέο Φάληρο στα τελευταία λεπτά…. Εσείς κύριοι που πρωταγωνιστήσατε από τότε και έπειτα,δεν είστε ευπρόσδεκτοι στο γήπεδο, κατηγορηματικά.

 Το καλοκαίρι του 2010 επιστρέφει στην ομάδα ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για να ολοκληρώσει τη δουλειά και να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Η ποιοτική αναβάθμιση στην ομάδα άκουγε στο όνομα Βασίλης Σπανούλης(O Φίλιππος τα έλεγε από τον Ιανουάριο),ο οποίος άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει τη μοίρα αυτής της ομάδας και ο πρωταθλητής του ΝΒΑ, Rasho Nesterovic.Στην Ευρώπη η ομάδα αποκλείστηκε από τη Σιένα στους 8 έπειτα από ένα ρεσιτάλ,χωρίς Χατζή και Μαρινέλλα, στο πρώτο παιγνίδι.Στο γήπεδο έκαναν τότε την εμφάνισή τους και κάποιες γνωστές μαυρόγατες. Δυστυχώς, ποτέ δεν έπαιξαν μαζί στο τέλος της χρονιάς με τον ίδιο ρυθμό η πυραυλοκίνητη περιφέρεια με Σπανούλη,Τeodosic και Παπαλουκά. Επίσης ο τραυματισμός του Nesterovic στον αγώνα με την Καβάλα άλλαξε όλη την ομάδα αλλά τουλάχιστον επέστρεψε ο Πρίντεζης(Στο Burger King,της Βαρκελώνης από το Μάνο το μάθαμε) ως συμπληρωματική λύση, ελέω τελικών, από τη Μάλαγα.

 Ο πρώτος τελικός ήταν μία από τις καλύτερες εμπειρίες στο γήπεδο με πικρό τέλος. Όλοι όρθιοι, Φίλιππος,Βασίλης και Βαγγέλης από πάνω μου, ο Φίλιππος κρεμασμένος κυριολεκτικά και ο Antoine δίπλα μου. Σπάνια στιγμή! Στα αγωνιστικά δρώμενα του πρώτου τελικού και συγκεκριμένα στο δεύτερο ημίχρονο, είδαμε περίεργα σφυρίγματα και σαφές σπρώξιμο στους πράσινους, μετά το τέλος του αγώνα γίναμε μάρτυρες ενός περιστατικού αλλά έως εκεί. Επειδή, δεν θέλουμε να αναφερθούμε σε διαιτητές για να μην στοχοποιήσουμε κανέναν θα γράψουμε μόνο ότι ακόμη περιμένουμε μία συγγνώμη από έναν ασπρομάλλη διαιτητή που άλλαξε τις ισορροπίες στο δεύτερο ημίχρονο! “Αύριο θα μιλάτε πάλι για την καρδιά του πρωταθλητή”, είπε κάποιος σε κάποιον κάποτε… Το τρίτο παιγνίδι κερδίθηκε όταν “έσπασα” τη παρέα του πρώτου τελικού,στο ημίχρονο και πήγα να κάτσω με το Μάνο και επεδή,βεβαίως, έβαλαν τα ελεύθερα τρίποντα οι Πελεκάνος και Πρίντεζης. Στο τέταρτο παιγνίδι, ο αρχηγός έκανε 0/2 βολές,άλλη κατάρα αυτή με τις βολές και ο Λουκάς 1/2 και ο αγώνας χάθηκε στην παράταση. Ο αρχηγός δήλωσε μετά ότι για πρώτη φορά στην καριέρα του, έτρεμαν τα πόδια του. Το πέμπτο παιγνίδι θα γινόταν στο Σ.Ε.Φ χωρίς το Διαμαντίδη…

Το καλοκαίρι που ακολούθησε εκείνους τους χαμένους τελικούς,ξεκίνησε με την ανακοίνωση για την αποχώρηση των Αγγελόπουλων από την ομάδα.

Θα αναφερθούμε εκτενώς σε επόμενο άρθρο για εκείνη τη χρονιά. Ακολούθησε το 2011-2012 η χρονιά των ονείρων μας. Η πιο μεγάλη ανατροπή στα χρονικά στον τελικό με την Cska. “Βάλε ένα…επιτέλους.”

 Το πρωτάθλημα όσο και αν προσπάθησαν δεν κατάφεραν να μας το στερήσουν πάλι. Αν και στον πέμπτο τελικό είχαμε 5 ομαδικά πριν συμπληρωθεί το δεύτερο λεπτό της τέταρτης περιόδου, η ομάδα υπερτερούσε όμως σε ενέργεια και πείνα για τον τίτλο. Acie Law, Kyle Hines,Joy Dorsey,Παπανικολάου,Μάντζαρης, Σλούκας, Βασιλόπουλος, Πρίντεζης και βέβαια ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης!

 Τη χρονιά 2012-2013 την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η ομάδα πέρασε ανάμεσα από τις συμπληγάδες και έφτασε σε μία κατάκτηση ευρωπα’ι’κού τροπαίου παίζοντας καθηλωτικό μπάσκετ. Αξίζει να δείτε τουλάχιστον ένα μέρος του αγώνα,διότι ήταν ο τελευταίος αγώνας που περιέγραψε ο Φίλιππος Συρίγος…

 Στους τελικούς η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά εναντίον της ομάδας του “εφευρεύτη της αλητείας”σύμφωνα με όσα καταγράφηκαν από τους διαιτητές στον αγώνα του Φαλήρου για την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Στον τρίτο τελικό ο “υπέροχος λαός του Θρύλου” δεν επέτρεψε στην ομάδα που ανέτρεψε ακόμη και τη λογική τη διετία 2011-2012 και 2012-2013 να παλέψει στο τελευταίο λεπτό, επειδή έπαιζε κρυφτό στις κουρτίνες του γηπέδου. Η ομάδα έχασε τη συνοχή της για εξωγενείς λόγους, κάποιοι τύποι που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι σπίλωσαν την πορεία της ομάδας με δημοσιεύματα που εξυπηρετούσαν άλλα αφεντικά…

Πέρυσι, η ομάδα, στήθηκε με ξένους που ταίριαζαν περισσότερο στα ζητήματα που έθεσε ο αντιπαλος. Στη Euroleague η ομάδα χτυπήθηκε από την κατάρα των τραυματισμών και έπαιξε με μειονέκτημα έδρας κόντρα στη Ρεάλ. Τη νίκησε δύο φορές στον Πειραιά αλλά λύγισε στη Μαδρίτη στον πέμπτο αγώνα. Μία σημαντική σημείωση είναι πως η Ρεάλ την περασμένη χρονιά και πριν τους αγώνες με τον Ολυμπιακό είχε κάνει μέσα στη χρονιά μόνο δύο ήττες. Στο πρωτάθλημα η ομάδα έσπασε το πλεονέκτημα έδρας του Π.Α.Ο στον τρίτο αγώνα, αφού είχε προηγηθεί μία ισοπεδωτική νίκη στο δεύτερο τελικό. Ωστόσο, στον τέταρτο τελικό και την ώρα της στέψης,η ομάδα δεν παρουσιάστηκε έτοιμη αγωνιστικά ενώ οι διαιτητές στο τέλος του αγώνα άφησαν ακόμη και πλεονέκτημα(!) σε φάουλ του Σλούκα για να σταματήσει ο χρόνος. Στον πέμπτο τελικό….ο νόμος του Ο.Α.Κ.Α.

 Αναφορικά με τη φετινή χρονιά, γράφτηκαν όλα στο πρώτο άρθρο του blog από το RedBoss:

http://aggelosred7.wix.com/legendary-news#!Πώς-τα-πήγες-στην-Ευρώπη-Ολυμπιακέ/c137b/556223450cf2adc1ad560c60.

Y.γ. Είμαι περίεργος να μάθω αν εισβάλλω στον αγωνιστικό χώρο ως απλός φίλαθλος για να στηθώ να κάνω δηλώσεις μπροστά στις κάμερες, θα μου δώσει το μικρόφωνο ο ote-tv;

Υ.γ.2 Σας εξευτελίζουν,σας απειλούν ακόμη και με ανοιχτές κάμερες πίσω από τις ρακέτες, κάνουν επιθέσεις εναντίον σας, προπηλακίζουν διαιτητές και δημοσιογράφους ενώπιον των παιδιών τους, εκρήγνυνται βόμβες μπροστά στα σπίτια σας και εσείς συνεχίζετε να γλείφετε; Πόσο πιο γλοιώδεις πια…

Υ.γ.3 Έστω για μία χρονιά μπορούμε να δούμε να δίνονται τα ίδια σφυρίγματα και στις δύο ρακέτες;

Υ.γ.4 Αν υποθετικά μιλώντας ένα παιγνίδι ανοίξει, μην σταματήσετε όπως την προηγούμενη χρονιά. Εκείνοι έπαιρναν ταιμ αουτ όταν τερματίζαμε όγδοοι στο πρωτάθλημα για να υπερκαλύψουν εκείνο το απόγευμα. 35 στο Παλέ… μην ξεχνιόμαστε!

Υ.γ.5 Προς Dunston και Hunter: Προσοχή στα φάουλ. Θα σας στοχεύσουν είναι δεδομένο. Στο τελευταίο παιγνίδι στο Μαρούσι, οι δύο τους είχαν μαζί 9 φάουλ και και ο μοναδικός τους αντίπαλος ο Batista έκανε το δεύτερο του, στο τέταρτο δεκάλεπτο.

Υ.γ.6 Kyle, γύρισε πίσω να τα σαρώσουμε πάλι όλα!

Υ.γ.7 Όσοι θα βρεθείτε στο γήπεδο, μην δώσετε καμία αφορμή σε εκείνους που θα είναι έτοιμοι με το παραμικρό να αναστατώσουν το μυαλό της ομάδας.

Υ.γ. 8 Αντιγράφουμε από την εφημερίδα το “Βήμα” τον Αύγουστο του 2011:  “Κατ΄ αρχάς, εγώ πρώτος αστόχησα στη βολή στον τέταρτο τελικό και αυτή η βολή θα με στοιχειώνει. Πρώτα, λοιπόν, φταίμε εμείς οι παίκτες. Η αλήθεια είναι ότι σε κρίσιμα σημεία έχουμε χάσει τη συγκέντρωσή μας. Αυτό όμως που είπα για βρωμιές το πίστευα και το πιστεύω, το βίωσα όλα αυτά τα χρόνια: από την περίοδο 2006-2007, όταν εγώ αγωνιζόμουν στο εξωτερικό, με το περίφημο “no-call” στον Σκούνι Πεν ως τον εφετινό δεύτερο τελικό στο ΟΑΚΑ… Αισθάνθηκα την αδικία στο πετσί μου, και μάλιστα πολύ έντονα. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ καλή ομάδα, αλλά ο Ολυμπιακός δικαιούταν ένα πρωτάθλημα”.  Όποιος βρει σε ποιόν ανήκει αυτή η δήλωση κερδίζει χρυσούν ορολόγιον!

Υ.γ. 9 Βασίλη, εσύ…ξέρεις!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *