Home >> Sports >> ΔΕΝ ξεχνούμε, ΔΕΝ συγχωρούμε!

ΔΕΝ ξεχνούμε, ΔΕΝ συγχωρούμε!

Με αφορμή την έναρξη των τελικών στην Α1 αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε με χρονολογική σειρά όλους εκείνους τους περίφημους τελικούς που έκριναν πρωταθλήματα, καθόρισαν καριέρες παιχτών και εδραίωσαν ένα status quo, το οποίο ακόμη και στις μέρες μας, με τη σαφή αγωνιστική ανωτερότητα του Ολυμπιακού τουλάχιστον την τελευταία τετραετία ου μην και νωρίτερα, είναι δύσκολο να ανατραπεί. 

Το μπάσκετ είναι ένα υπέροχο άθλημα αλλά δυστυχώς έχει ένα κακό, είναι πολυπλοκότερο (σε μεγάλο βαθμό) σε σχέση με το, κατά κόσμον αγαπημένο άθλημα του μέσου Έλληνα φιλάθλου, το ποδόσφαιρο. Έτσι υπάρχει αυτή η κατηγορία ανθρώπων (και ειδικά στην Ελλάδα είναι μεγάλη) που νομίζουν ότι το καταλαβαίνουν, ή ακόμα χειρότερα ότι το γνωρίζουν τόσο καλά ώστε να μπορούν να στο εξηγήσουν κιόλας. Αυτή η κατηγορία λέγεται Μέσος Έλληνας Φίλαθλος και από εδώ και κάτω θα αναφέρεται ως Μ.Ε.Φ (σε ενικό ή πληθυντικό).

Ο Μ.Ε.Φ λοιπόν είναι ο τύπος που έχει άποψη για τα πάντα (δεν περιορίζεται μόνο στον αθλητισμό όπως καταλαβαίνετε απλά είναι η αγαπημένη του ενασχόληση (και η πιο εύκολη μάλλον). Ας πούμε ότι ο Μ.Ε.Φ που θα ασχοληθούμε εμείς σήμερα παρακολουθεί ποδόσφαιρο και μπάσκετ τα τελευταία 20 χρόνια και φυσικά επειδή είναι αυθεντικός και διαφορετικός από εμάς, υποστηρίζει (στα λόγια) την ομάδα του τόπου καταγωγής του (συνήθως κάποια επαρχιακή 3ης κατηγορίας τουλάχιστον) αλλά στην πράξη κάποια ομάδα πρώτης κατηγορίας εκτός των δύο αιωνίων. Ο Μ.Ε.Φ λοιπόν έχει ζήσει πολύ καλά την εποχή όπου στο ελληνικό ποδόσφαιρο (το αγαπημένο του άθλημα) επικρατεί μια κατάσταση σήψης (για λόγους οικονομίας του άρθρου δεν θα το αναλύσουμε περαιτέρω, απλά θα πούμε ότι το δεχόμαστε σαν όρο, συμφωνούμε σε μεγάλο ποσοστό όμως έχουμε και τα αλλά μας τα οποία μπορεί να αναλυθούν σε άλλο σχετικό άρθρο) και κύριος υπαίτιος αυτής της κατάστασης είναι φυσικά ο Ολυμπιακός. Στο ποδόσφαιρο, λοιπόν, υπάρχει διαφθορά και σαπίλα. Ποιός δεν θυμάται το ‘μπέναλντι’ του Παπουτσέλη, τις βουτιές του Γιαννακόπουλου, τα ‘μπέναλντι’ του Τζόρτζεβιτς ή το οφσάιντ του Κατσουράνη;

Στον αντίποδα όμως στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης (στον περίφημο φάρο του κ.Κοντονή) επικρατεί διαφάνεια, αξιοκρατία, ο Εξάστερος είναι η καλύτερη ομάδα (πάντα) και στην τελική είμαστε και λίγο πικραμένοι από το υπάρχον καθεστώς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οπότε δεν πολυγουστάρουμε και τα ερυθρόλευκα.

Εδώ λοιπόν έρχεται και κουμπώνει η πολυπλοκότητα του αθλήματος γιατί το να καταλάβεις αν μια φάση είναι πέναλντι ή οφσάιντ είναι απλούστατο (μην κοροϊδευόμαστε) για να μπορέσεις όμως να αντιληφθείς τα διαφορετικά κριτήρια και τον τρόπο που σφυρίζει μια 3άδα γκριζοφορεμένων ανθρώπων για ένα σαραντάλεπτο χρειάζεσαι γνώση και εκεί είναι που θα έρθει η αθάνατη ελληνική και φυσικά αμόλυντη-πεντακάθαρη-αντικειμενική δημοσιογραφία για να δέσει τα κενά του Μ.Ε.Φ. Όταν ο μπασκετικός γνώστης θα του μιλήσει για χειρουργείο και σφαγή στο ματς που μόλις μαζί παρακολούθησαν, ο Μ.Ε.Φ θα του απαντήσει πως όσα ισχυρίζεται είναι δικαιολογίες και φυσικά για το ότι τα ‘αντικειμενικά’ μέσα (περιγραφή του αγώνα, ουδέτερες ιστοσελίδες και εφημερίδες) δεν αναφέρουν κάτι.

Όλα τα παραπάνω περιγράφουν λίγο έως πολύ το πως αντιμετωπίζει ο κάθε Μέσος Έλληνας Φίλαθλος την κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ γι’αυτό κι εμείς μέχρι να αλλάξει αυτή η άδικη (το λιγότερο) κατάσταση κάθε φορά που θα συναντάμε τον δικό μας Μ.Ε.Φ θα αναρωτιόμαστε αν ήταν σίγουρα οφσάιντ ο Κατσουράνης;

Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι εξωτερικεύουμε τη συσσωρευμένη πίκρα των προηγούμενων ετών. Σαφώς και υπάρχει μεγάλη πίκρα και θυμός αλλά το παρόν κείμενο αποτελεί μία υπόμνηση στους πραιτωριανούς της πράσινης κυριαρχίας.

Πλέον, το λόγο έχει η εικόνα…

2007 ( τρίτος τελικός) Σκούνι Πεν, Διαμαντίδης, Διαμαντίδης…

https://www.youtube.com/watch?v=Ts-3XDu-J7w

 2007 ( πέμπτος τελικός) Δώσε στους “πράσινους” βολές¨… ή πώς εξανεμίζεται μια διαφορά!

2009 ( πρώτος τελικός) Διπλή παράβαση!

2010 ( τρίτος τελικός) Στην περίπτωση αυτή θα σας δείξουμε δύο βίντεο. Ένα με όλο τον αγώνα για να απολαύσετε το διαιτητικό ρεσιτάλ και την περιγραφή του αγώνα και το δεύτερο με τις επιμέρους φάσεις της ντροπής…

2011 ( πρώτος τελικός) Εδώ πρωτοεμφανίστηκε σε τελικούς, με ειδική αποστολή, μάλλον, ο διαιτητής Σώμος.

https://www.youtube.com/watch?v=IQQN7Vp2IKk

 

2011 ( δεύτερος τελικός) Ο τελικός του γύψου...

2012 (πέμπτος τελικός)  Σε ποιό λεπτό συμπλήρωσε ο Ολυμπιακός ομαδικά φάουλ στην τέταρτη περίοδο;

2014 ( τρίτος τελικός) Το  συγκεκριμένο βίντεο το βάζουμε μόνο και μόνο για να συμπάσχετε στην Μεγάλη Παρασκευή… της περιγραφής του αγώνα!

https://www.youtube.com/watch?v=fzmjfuELn0A

 2014 ( τέταρτος τελικός) Εδώ είδαμε να χαρίζεται η παράβαση των βημάτων και να δίνεται και πλεονέκτημα σε φάουλ για να σταματήσει ο χρόνος!!

https://www.youtube.com/watch?v=K-vTBZhQIQg

 Βεβαίως, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ακόμη περισσότερες φάσεις, για να καταδειχθεί το μέγεθος της αθλιότητας. Μία απαραίτητη διευκρίνηση για τους μη γνωρίζοντες τις βασικές αρχές του αθλήματος. Με την πάροδο των χρόνων και όσο η διαφορά δυναμικότητας μειωνόταν αισθητά, οι εκάστοτε διαιτητικές τριάδες άλλαξαν μέθοδο στον τρόπο που σφύριζαν τους αγώνες και αποφάσιζαν τον τελικό νικητή. Από τις υπερβολικά εξόφθαλμες παρεμβάσεις των πρώτων χρόνων, πλέον επιλέγουν χρονικά σημεία εντός των παιγνιδιών προκειμένου είτε να καλύψουν διαφορές είτε να ρίξουν το ρυθμό των αγώνων, πάντοτε με στόχο να επωφεληθούν οι τριφυλλοφόροι. Επίσης, με τον άκρατο καταλογισμό φάουλ σε συγκεκριμένους παίχτες δημιουργείται σύγχυση τόσο στον ίδιο τον παίχτη όσο και στην ομάδα εν συνόλω. Επιπροσθέτως, αξίζει να αναφερθεί κανείς και στον τρόπο που επιτρέπονται οι επαφές στην πράσινη ρακέτα και στην ευκολία με την οποία αυτές μεταρέπονται σε φάουλ στην ερυθρόλευκη!

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε επίσης και ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μάικ Μπατίστ αλλά και έναν προβληματισμό:

«Μη νομίζετε, όμως, ότι θα προσπεράσω την τελευταία φάση με πρωταγωνιστές τον Μήτσο και τον Σκούνι Πεν (σ.σ.: τρίτος τελικός ΠΑΟ – ΟΣΦΠ την περίοδο 2006-07). Ο Ολυμπιακός φωνάζει ακόμη για φάουλ, αλλά ο ίδιος ο Σκούνι δήλωσε ότι αν ήταν διαιτητής δεν θα το έδινε. Το ίδιο και εγώ. Οι αγώνες δεν μπορεί να τελειώνουν έτσι. Πιστεύω ότι εκείνη η απόφαση είναι ο ορισμός του ‘’no call’’. Δεν γίνεται ο διαιτητής να αποφασίσει για την τύχη ενός παιχνιδιού. Θυμηθείτε πώς χάσαμε από τη Λιέτουβος Ρίτας στο ΟΑΚΑ την περίοδο 2010-11. Ο Τέπιτς έκανε φάουλ στον Καλίντ Ελ-Αμίν και οι διαιτητές τον έστειλαν να σουτάρει βολές στα 3,1’’. Ελάτε τώρα, ποιος φίλαθλος θέλει να δει ένα ματς να κρίνεται με βολές στο τέλος; … Ήταν επαφή του Πεν με τον Διαμαντίδη; Ήταν φάουλ; Ναι, ήταν. Φαίνεται και από την αντίδραση του Μήτσου. Όχι όμως να κριθεί ένας τελικός από ένα τέτοιο σφύριγμα».

 Αρχικά,να ρωτήσουμε τον Μάικ (επίτρεψε μας να σε λέμε Μάικ) πού είναι αυτές οι δηλώσεις του Πεν. Αν τις έχει σίγουρα, τουλάχιστον, εμείς θέλουμε πολύ να τις διαβάσουμε. Επίσης, Μάικ, να σου πούμε ότι ο διαιτητής (κ.Πηλοίδης) καταπίνοντας τη σφυρίχτρα του, αποφάσισε για την τύχη του παιχνιδιού. Τέλος Μάικ, φαντάζομαι ότι κανένας Έλληνας δεν πρέπει να είναι ευχαριστημένος με την έκβαση του τελικού του Ευρωμπάσκετ του 1987 γιατί το ματς κρίθηκε στις βολές του Αργύρη Καμπούρη. Έτσι δεν είναι; Ή μήπως δεν είναι το ίδιο; 

 Αυτά και άλλα πολλά έχουμε από το πρόσφατο παρελθόν. Δεν είναι μόνο ο Μπατίστ που έχει προσπαθήσει να δικαιολογήσει τα  αδικαιολόγητα. Παίχτες, προπονητές, παράγοντες, δημοσιογράφοι, “άνθρωποι του χώρου” πολλές φορές μας έχουν κάνει το άσπρο-μαύρο ή απλά ”non call”.

Υ.γ. Η απόλυση του Τζόρτζεβιτς και η πρόσληψη με δίμηνο συμβόλαιο του Πεδουλάκη με την υποσημείωση ότι εκείνο θα ανανεωθεί αυτομάτως στην περίπτωση κατάκτησης του πρωταθλήματος, δείχνει το μέγεθος τυχοδιωκτισμού που διακατέχει τον ιδιοκτήτη της ομάδας των Αθηνών…

Υ.γ.2 Άρτζι, κάτι σου χρωστάει η ομάδα από τους τελικούς του 2013, ναι, εκείνους που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, και για τον coach Μπαρτζώκα.

Υ.γ.3 Επειδή η διαφορά των δύο ομάδων είναι ουσιαστικά αρκετά μεγάλη, μας προκαλεί τρόμο το τι θα σκαρφιστούν προκειμένου να προστατέψουν το “καλό παιδί του ελληνικού μπάσκετ” στους τελευταίους του τελικούς.

Υ.γ.4 Το περασμένο καλοκαίρι επέστρεψε στην ομάδα του Παναθηναϊκού ως νομικός σύμβουλος ο Τάκης Μπαλτάκος. Ο συνομιλητής των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, όντας τότε, γενικός γραμματέας στην κυβέρνηση Σαμαρά. Έπειτα από έντεκα μήνες στο πράσινο στρατόπεδο και μετά από περίεργες αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης, την οποία όμως δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε καθότι υπολειπόμεθα σε γνώσεις νομικού χαρακτήρα, αναμένουμε και στο παρκέ τα αποτελέσματα από τον καθημερινό του πρωινό καφέ στα γραφεία της Ε.Ο.Κ.

Υ.γ.5 Ένα υστερόγραφο από τους περσινούς τελικούς: “Σας εξευτελίζουν, σας απειλούν ακόμη και με ανοιχτές κάμερες πίσω από τις ρακέτες, κάνουν επιθέσεις εναντίον σας, προπηλακίζουν διαιτητές και δημοσιογράφους ενώπιον των παιδιών τους, εκρήγνυνται βόμβες μπροστά στα σπίτια σας και εσείς συνεχίζετε να γλείφετε; Πόσο περίσσότερο γλοιώδεις πια…”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *