Την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου υπογράφηκε το μνημόνιο συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του δήμου Αθηναίων και της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Μεταξύ άλλων, οριοθετείται η διπλή ανάπλαση και η έκδοση αδειών κατασκευής μέσα στο 2021.
Αναφορικά με τη χρηματοδότηση του γηπέδου, η συμμετοχή του Παναθηναϊκού είναι η παραχώρηση της Λεωφόρου. Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (στο εξής ΣτΕ) από το 2017, το Απόστολος Νικολαίδης είναι δικής του ιδιοκτησίας. Αντίθετα η παραχωρούμενη από το δήμο έκταση δίδεται στον Παναθηναϊκό για 99 χρόνια. Το κράτος βάζει τα λεφτά. Δηλαδή, 300 εκατομμύρια. Τα 200 για το Βοτανικό και τα 100 για την ανάπλαση του χώρου στο κέντρο της πόλης. Βέβαια, πιθανότατα θα αναρωτηθείτε πώς το κράτος δανείζεται χρήματα για να χρηματοδοτήσει το γήπεδο μια ανώνυμης εταιρείας. Οι πόροι θα προέλθουν από το αόρατο μέχρι στιγμής ταμείο ανάκαμψης. Από τα 32 δις που προβλέπονται για την Ελλάδα, τα 20 θα δοθούν με τη μορφή επιχορήγησης και τα 12 με δάνεια. Μέχρι στιγμής πάντως, τέτοιο ταμείο δεν έχει δημιουργηθεί. Η τράπεζα Άλφα Μπανκ έχει κατασχέσει στη συγκεκριμένη περιοχή το κτήριο του Βωβού για 102 εκατομμύρια. Η τράπεζα Πειραιώς οδηγείται είτε σε χρεοκοπία είτε σε στήριξη από το κράτος και συγχώνευση με την πρώτη. Βασικός μέτοχος και στις δύο είναι ο Τζον Πόλσον με 6.5% στην Άλφα και 9.5% στην Πειραιώς. Σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, συζητείται η ενοποίηση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Η ανανέωση της ταραχής
Ο Αλεχάντρο Νιέτο έδειχνε εξαντλημένος εκείνο το πρωινό της 21ης Μαρτίου του 2014 στο πάρκο του Μπέρναλ Χιλ στο Σαν Φρανσίσκο. Είχε μόλις τελειώσει τη νυχτερινή εργασία του, σαν πορτιέρης σε κλαμπ, και έτρωγε μηχανικά ένα σάντουιτς.
Λίγα μέτρα μακρύτερα ο Έβαν Σνόου, ένας λευκός γραφίστας, έκανε το πρωινό του τζόκινγκ με τον σκύλο του, ο οποίος μόλις είδε τον Αλεχάντρο τού επιτέθηκε για να του φάει το σάντουιτς.
Όταν ο σκουρόχρωμος Νιέτο απείλησε να χτυπήσει το σκυλί με ένα taser (συσκευή ηλεκτρικής εκκένωσης), αρκετοί λευκοί περίοικοι κάλεσαν την αστυνομία λέγοντας ότι ένας ένοπλος Λατίνος κινείται ύποπτα στη γειτονιά τους. Δέκα λεπτά αργότερα ο Αλεχάντρο κειτόταν νεκρός με το κεφάλι του πολτοποιημένο από τις 14 σφαίρες που άδειασαν πάνω του τέσσερις αστυνομικοί.
Ο Νιέτο γεννήθηκε και μεγάλωσε σε εκείνη τη γειτονιά. Η μητέρα του ήταν καθαρίστρια και ο πατέρας του έκανε διάφορες δουλειές για να συντηρεί την οικογένειά του.
Αυτοί που κάλεσαν την αστυνομία είχαν μετακομίσει πριν από μερικούς μήνες, όταν το Μπέρναλ Χιλ άρχισε να βιώνει το λεγόμενο gentrification – τον εξωραϊσμό και την «αναβάθμιση» μιας γειτονιάς, που συνοδεύεται από εκτίναξη των ενοικίων και σταδιακή εκκένωση της περιοχής από τους παλιούς, φτωχούς κατοίκους του.
Οι διαβόητες τρύπες και τα κελάρια, όπου καταχωνιάζει τους εργάτες το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής, δεν καταργούνται, απλώς μετακομίζουν
Ένγκελς – «Για το ζήτημα της κατοικίας»Για το ζήτημα της κατοικίας (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή)
Ο Ενγκελς στην πρώτη μαρξιστική ανάλυση του gentrification από την εποχή του Βοναπάρτη.
Έκτοτε, εταιρείες ακινήτων, κατασκευαστικές και αλυσίδες σούπερ μάρκετ και εστιατορίων χρησιμοποιούν το μονοπώλιο της κρατικής βίας, που τους προσφέρει η αστυνομία, για να καθορίσουν τον βαθμό ασφάλειας μιας περιοχής και μέσω αυτής τις τιμές των ακινήτων.
Οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα εκτός πλαισίου μπορεί να ρίξει την αξία των οικοπέδων και τις αποδόσεις χρησικτησίας.Υπενθυμίζουμε ότι στην περιοχή του Βοτανικού υπάρχουν παλιές αποθήκες, ακόμη παλαιότερα βυρσοδεψία, συνοικισμοί Ρομά και πεταμένοι πρόσφυγες. Κρατάμε την περιοχή διότι σε λίγο θα ανηφορίσουμε προς το κέντρο των Αθηνών.
Ταξιδεύουμε στο Λονδίνο όπου στις 14/7/2017 ένα κτιριακό συγκρότημα εργατικών κατοικιών παραδόθηκε στις φλόγες. Ο πύργος Γκρένφελ. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η πυρκαγιά στον δεύτερο όροφο εξαπλώθηκε σε όλη την οικοδομή σε λιγότερο από 15 λεπτά.
Η εξωτερική πλαστική επένδυση διοχέτευσε την φωτιά προς τα πάνω, δημιουργώντας μια κόλαση. Η εύφλεκτη επένδυση εγκαταστάθηκε πέρυσι, ως μέρος της καμπάνιας «αναγέννησης» της περιφέρειας του Κένσινγκτον και Τσέλσι και του (οργανισμού διαχείρισης του κτιρίου) Kensington and Chelsea Tenant Management Organisation (KCTMO). Η εφημερίδα Independent ανέφερε ότι η επένδυση προστέθηκε πέρυσι «για να μην χαλάει τη θέα στα πολυτελή διαμερίσματα γύρω από τον πύργο».
Κάτοικοι της περιοχής καταγγέλλουν πως οι αρχές σκόπιμα μείωναν την ασφάλεια της περιοχής ως μέρος των προσπαθειών gentrification για διώξουν τους ενοικιαστές. Ένα κάτοικος του πύργου δήλωσε: “Πιστεύουμε ότι το Συμβούλιο και η ΤΜΟ έχουν “δημιουργήσει” την παρακμή των κοινωνικών κατοικιών , για να έχουν άλλη μια δικαιολογία για τα σχέδια “αναγέννησης”, η οποία σημαίνει στην ουσία την κατεδάφιση ολόκληρης της περιοχής”.
Οι κάτοικοι του οικοδομήματος μεταφέρθηκαν στο Κένσινγκτον. Η δημοτική αρχή εξασφάλισε 68 υπό κατασκευή διαμερίσματα στο σύμπλεγμα διαμερισμάτων Kensington Row για τη στέγαση θυμάτων της τραγωδίας. Δεν υπολόγισε όμως τις αντιδράσεις των δυνάμεων της αγοράς.
“Πληρώσαμε πολλά λεφτά για να ζούμε εδώ και δουλέψαμε σκληρά για αυτό” είπε στον Guardian μια από τις ενοίκους που διαμαρτύρεται γιατί θα αποκτήσει γείτονες χαμηλότερου εισοδήματος. Τώρα συνέχισε η ίδια “θα έρθουν αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν πληρώσει ούτε τα απαιτούμενα τέλη (για τις παρεχόμενες υπηρεσίες)”.
Ένας άλλος ένοικος παραπονέθηκε ότι η μεταστέγαση “θα είναι σαν να ανοίγεις μια κονσέρβα με σκουλήκια στην αγορά κατοικίας” (ή έκφραση can of worms χρησιμοποιείται για να περιγράψει προβληματικές καταστάσεις που προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις).
Μάιος 2020, Αθήνα
Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώνει «ως στερούμενες εξουσιοδοτικού ερείσματος» τόσο την Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Προστασίας του Πολίτη, Υγείας, Εσωτερικών και Υποδομών με τίτλο «Επιβολή προσωρινών κυκλοφοριακών μέτρων και ρυθμίσεων στην περιοχή του Κέντρου της Αθήνας προς αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του κορονοϊού Covid-19», που αφορά στην ολοκλήρωση και ανάδειξη του «Μεγάλου Περιπάτου», καθώς και την απόφαση του υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών 179/21.8.2020 με την οποία παρατάθηκε η ΚΥΑ και αφορά στις περιοχές του Εμπορικού Τριγώνου και της Πλάκας.
Τα παραπάνω αναφέρει σε δημοσίευμα της η εφημερίδα «Αυγή», όπου αναφέρει πως το ανώτατο δικαστήριο, με την απόφασή του που δημοσιεύτηκε στις 9 Οκτωβρίου, απορρίπτει την προσχηματική επίκληση του κινδύνου της πανδημίας στην οποία βασίστηκε ο Δήμος Αθηναίων προκειμένου να εφαρμόσει τον “μεγάλο περίπατο”. Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, “τα θεσπιζόμενα με την προσβαλλόμενη απόφαση μέτρα, μολονότι ρητώς αναφέρεται σε αυτήν ότι ελήφθησαν κατ’ επίκληση επιτακτικών λόγων δημόσιας υγείας που συνίστανται στη μείωση του κινδύνου διασποράς του κορονοϊού, δεν συνιστούν πράγματι μέτρα περιορισμού της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων και μέσων μεταφορά, δηλαδή επί σκοπώ άμεσης και επιτακτικής ανάγκης αποφυγής του κινδύνου εμφάνισης της νόσουν και περιορισμού της διάδοσής της, αλλά αποτελούν αμιγώς κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, κατά την έννοια του ΚΟΚ”.
Σε ό,τι αφορά την απόφαση 250 του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων της 11ης Μαΐου 2020, που ενέκρινε την πρόταση για την υλοποίηση του σχεδίου κυκλοφοριακών ρυθμίσεων και μέτρων στο Κέντρο της Αθήνας, η οποία παρουσιάστηκε από τον δήμαρχο Αθηναίων στην Εθνική Επιτροπή Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορονοϊού, από την οποία και εγκρίθηκε, το ΣτΕ ορίζει ότι “δεν αίρει τον χαρακτήρα των προσβαλλόμενων ρυθμίσεων ως αμιγώς κυκλοφοριακών, ούτε τις καθιστά μέτρα επιβαλλόμενα λόγω επείγουσας ανάγκης για την αντιμετώπιση του Covid-19, δυνάμενα να εύρουν έρεισμα στις προαναφερθείσες εξουσιοδοτικές διατάξεις”. Επισημαίνει δε ότι “με τις διατάξεις αυτές παρασχέθηκε στους οικείους υπουργούς η εξαιρετική αρμοδιότητα να λαμβάνουν τα απολύτως αναγκαία και επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όχι όμως και να προβαίνουν, επ’ ευκαιρία αυτής, σε ρυθμίσεις οι οποίες, και αν ήθελε ακόμα θεωρηθεί ότι μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση του συγχρωτισμού και την τήρηση των αποστάσεων (όπως αναφέρεται στο πρακτικό της Επιτροπής), δεν υπαγορεύθηκαν, πάντως, από τους ανωτέρω λόγους εξαιρετικά επείγουσας ανάγκης και, κατά συνέπεια, δύναται να θεσπισθούν με τήρηση των πάγιων νομοθετικών διατάξεων”.
Το ΔΣ του ΣΑΔΑΣ-Τμήμα Αττικής (Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών) σε συνεδρίασή του την 1η του Ιούλη αποφάσισε την έκδοση Ψηφίσματος για τον Μεγάλο Περίπατο. Ολόκληρη η Ανακοίνωση των Αρχιτεκτόνων της Αττικής:
Ο Μεγάλος Περίπατος αποτελεί ένα σύνολο παρεμβάσεων στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο μέσω κυκλοφοριακών ρυθμίσεων μείωσης της κίνησης των αυτοκινήτων σε σημαντικούς οδικούς άξονες, οριοθετεί έναν θύλακα «ελεύθερο από Ι.Χ.» ο οποίος περιλαμβάνει τους σημαντικότερους τουριστικούς πόρους της πόλης. Αποτέλεσε εισήγηση της σημερινής δημοτικής αρχής του Δήμου Αθηναίων, την οποία υπερψήφισαν επί της αρχής μεταξύ άλλων και οι δημοτικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Η παρέμβαση επικαλείται την «αύξηση του δημόσιου χώρου», την «βιώσιμη κινητικότητα», ακόμα και την «μείωση του κινδύνου διασποράς του κορονοϊού», στοχεύοντας στην πραγματικότητα στον αστικό εξευγενισμό (gentrification) του κέντρου δια μέσω της τουριστικοποίησης. Πρόκειται για επιλεκτική συρραφή παλαιότερων μελετών, προτάσεων και ιδεών για το κέντρο της πόλης, όπως η Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και το Rethink Athens.
Η παρέμβαση υλοποιείται ως αποτέλεσμα απλά μιας κυκλοφοριακής μελέτης (ερευνητικό πρόγραμμα του τομέα μεταφορών και συγκοινωνιακής υποδομής του ΕΜΠ), χωρίς πολεοδομική μελέτη και ρύθμιση των χρήσεων γης, που είναι αναγκαίες ώστε οι αναμενόμενες αυξήσεις στις τιμές της γης και των ακινήτων που θα πυροδοτήσουν οι αναπλάσεις να μην οδηγήσουν σε αλλοίωση της φυσιογνωμίας του κέντρου. Η πολεοδομική μελέτη (Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο – ΕΠΣ), έπεται των παρεμβάσεων και αναμένεται απλά να τις επικυρώσει. Αντίθετα, όπου υπάρχουν υφιστάμενες πολεοδομικές ρυθμίσεις στο κέντρο, οι οποίες αποτελούν εμπόδιο στην τουριστικοποίηση, άρονται, όπως έγινε με την περίπτωση του περιορισμού των 100 κλινών στα ξενοδοχεία στις περιοχές με χρήση Γενική Κατοικία στην περιοχή Ψυρρή – Κέντρο, του από 18.03.1998 Π.Δ. (ΦΕΚ Δ΄ 233). Η άρση επιχειρήθηκε με το άρθρο 99 του αντιπεριβαλλοντικού νόμου Χατζηδάκη, αποσύρθηκε εν μέρει και το Υπουργείο υποσχέθηκε να την επαναφέρει σε επόμενο νομοσχέδιο.
Βεβαίως είναι αμφίβολο αν, μετά το πέρας της πανδημίας, οι πεζοδρομήσεις θα διατεθούν για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των πεζών και κατοίκων ή οι «ανάγκες» των επιχειρήσεων εστίασης για αδηφάγα ιδιοποίηση δημόσιου υπαίθριου ή αυθαιρέτως στεγασμένου χώρου. Το φαινόμενο αυτό έχει εκδηλωθεί εδώ και καιρό στην Ελλάδα και αλλού, παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση του πολεοδομικού σχεδιασμού.
Με τον Μεγάλο Περίπατο μπαίνει σε κλοιό το κέντρο της Αθήνας προκειμένου να «αποστειρωθεί», ώστε να παραδοθεί στην ανάπτυξη των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων. Αποτελεί ακόμα ένα βήμα στην υλοποίηση του σχεδίου ριζικής αλλαγής στις οικονομικές δραστηριότητες, στην παραγωγική δομή και στον εκτοπισμό των λαϊκών στρωμάτων, που κατοικούν ακόμα στο κέντρο. Το ιστορικό τρίγωνο των Αθηνών, μετατρέπεται σε προαύλιο των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων άνω των 150 κλινών και των διεθνών αλυσίδων εμπορίου και διασκέδασης. Η εμπειρία που υπάρχει από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις δείχνει ότι τέτοιες αναπλάσεις οδηγούν σε υψηλότερες αξίες ακινήτων, άρα υψηλότερα ενοίκια και στη συνέχεια υψηλότερα τέλη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι μόνιμοι κάτοικοι και οι μικροί επαγγελματίες του κέντρου, θα αναγκαστούν να μετακομίσουν ή αντίστοιχα να κλείσουν.
Από την κατάσταση αυτή αναμένεται να επωφεληθεί το κεφάλαιο των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων και στις συνοδές του χρήσεις, ενώ η υπόσχεση στους εργαζόμενους είναι η «προσέλκυση νέων επενδύσεων και η αύξηση των θέσεων εργασίας». Πρόκειται βέβαια για τις διαβόητα επισφαλείς, ελαστικές και χαμηλής εξειδίκευσης θέσεις εργασίας που δημιουργεί η βιομηχανία του τουρισμού και της αναψυχής. Ταυτόχρονα η μεταφορά ακόμα περισσότερης εμπορικής κίνησης στο κέντρο της πόλης θα οδηγήσει στην ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των όρων δουλειάς για δεκάδες χιλιάδες επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στις γειτονιές της Αθήνας, ενώ μικροί επαγγελματίες και έμποροί στο κέντρο της πόλης θα έχουν αντιμετωπίσουν ένα άνισο ανταγωνισμό από τα μεγαθήρια του κλάδου. Επίσης, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα όπως τα στέκια εγκληματικότητας, οι πιάτσες ναρκωτικών κ.λπ., δεν εξαλείφονται εάν δεν αντιμετωπιστούν οι όροι ύπαρξης τους, με κοινωνική πολιτική και όχι καταστολή, απλά μετακομίζουν σε κοντινές περιοχές. Κατά τον ίδιο τρόπο και τα σημεία κυκλοφοριακής συμφόρησης, μετατοπίζονται σε παράπλευρους δρόμους.
Παράλληλα, με τη «λήψη έκτακτων μέτρων για την αντιμετώπιση σοβαρού κινδύνου διασποράς του COVID-19» η δημοτική αρχή κάνει προσχηματική επίκληση της πανδημίας, ώστε ο «σχεδιασμός» και η εκτέλεση του Μ. Περιπάτου να μεθοδευτούν σκόπιμα και εσπευσμένα με όρους έλλειψης διαφάνειας, διαβούλευσης και λογοδοσίας.
Από την παρέμβαση λείπει επίσης, όχι μόνο η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών και των εργαζόμενων σε έναν σχεδιασμό που τους αφορά, αλλά ακόμα και αυτή η τυπική διαβούλευση που προβλέπεται από την νομοθεσία κατά την διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Και αυτή έπεται και θα συντελεστεί με την ΣΜΠΕ που θα συνοδεύει το ΕΠΣ, όταν οι «πιλοτικές» παρεμβάσεις, μνημείο προχειρότητας και μη φιλικού στο χρήστη και το περιβάλλον σχεδιασμού (μεταλλικά παγκάκια, χρωματισμός δαπέδων με χρώματα που δεν εντάσσονται στο περιβάλλον, ακριβές ζαρντινιέρες που δεν ευνοούν την ανάπτυξη των φυτών, κ.λπ.) θα έχουν υλοποιηθεί, λειτουργήσει και παράξει αποτελέσματα.
Λείπει επίσης η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής ως αρχιτεκτονικό προγραμματικό στοιχείο. Αντίθετα συντελείται η πολιτική υποβάθμιση και προσβολή της πόλης και των κατοίκων με πολύ προβληματικές μορφολογικά επεμβάσεις.
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, λείπει ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ο οποίος θα έπρεπε να προηγείται μιας τόσο σημαντικής παρέμβασης και θα έπρεπε να αφορά το σύνολο του σχεδιασμού. Πρόσφατο είναι και το παράδειγμα της πλατείας Ομόνοιας για την οποία η δημοτική αρχή υπόσχονταν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό στο προεκλογικό της πρόγραμμα και τελικά υλοποίησε αυθαίρετο σιντριβάνι με άδεια δαπεδόστρωσης, με σχεδιασμό και δωρεά του ξενοδοχειακού κεφαλαίου.
Η έλλειψη δημόσιων χώρων και χώρων πράσινου στην Αθήνα είναι μία πραγματικότητα η οποία διαμορφώθηκε ιστορικά με την μεταπολεμική ανάπτυξη της πόλης με το καθεστώς της αυθαίρετης δόμησης – αντιπαροχής και τις καταπατήσεις από μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης. Οι λίγοι σχετικά δημόσιοι χώροι και χώροι πράσινου στην έκταση του Δήμου Αθηναίων είναι και άνισα κατανεμημένοι, με τις μεγαλύτερες ελλείψεις να παρατηρούνται στις περιοχές που κατοικούν τα λαϊκότερα στρώματα του πληθυσμού, όπως τα Σεπόλια, ο Κολωνός, τα Πατήσια και η Κυψέλη.
Η Αθήνα χρειάζεται σημαντικές παρεμβάσεις, οι οποίες πρέπει να υπηρετούν τις ανάγκες και τους όρους ζωής των εργαζομένων, των κατοίκων, των επαγγελματιών, του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας και όχι όσων προσδοκούν να βγάλουν και άλλα υπερκέρδη, αλλοιώνοντας την φυσιογνωμία του και μετατρέποντας το σε κλειστό κλαμπ μεγαλοξενοδόχων, μεγαλεμπόρων και επιχειρηματιών, βραχυχρόνιων μισθώσεων. Χρειάζεται επιπλέον η αντικατάσταση των άθλιων οδοστρωμάτων της πόλης, κατά προτεραιότητα, η ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, η πύκνωση του δικτύου και του προσωπικού, ώστε να αποτελεί η οποιαδήποτε πεζοδρόμηση υποκατάστασης των ΙΧ, από τα ΜΜΜ. Επίσης παρέμβαση σημαντική θα αποτελούσε ένα αντίστοιχο σχέδιο αύξησης του δημόσιου χώρου σε όλη την έκταση του Δήμου με δημιουργία πλατειών, πάρκων κλπ. Η πρόσβαση στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως δικαίωμα και όχι ως ένα πανάκριβο τουριστικό προϊόν για τα λαϊκά στρώματα της πόλης.
Οι εργαζόμενοι της πόλης ήδη βιώνουν τον Μεγάλο Περίπατο ως μεγάλη ταλαιπωρία, καθώς οι παρεμβάσεις μείωσης του επιπέδου εξυπηρέτησης της κίνησης των αυτοκινήτων σε σημαντικούς οδικούς άξονες, δεν συνοδεύεται από την απαραίτητη σημαντική ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και ειδικότερα των Μέσων Σταθερής Τροχιάς. Επιπλέον, για να καταστεί το ποδήλατο πραγματικά εναλλακτικό μέσο μετακίνησης, απαιτείται ο σχεδιασμός και η υλοποίηση δικτύου ποδηλατοδρόμων που θα συνδέουν τις γειτονιές της πόλης με το κέντρο και όχι η χωροθέτησή τους σε έναν θύλακα στο κέντρο, ο οποίος παραπέμπει περισσότερο σε τουριστικές βόλτες.
Μπίζνες με ΣΔΙΤ (Ό,τι είναι καλό για τις επιχειρήσεις είναι καλό και για τους ανθρώπους)
Σύμφωνα με το δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη: «Ο δήμος έχει πλέον έναν νέο ρόλο σε μια νέα εποχή. Καλείται να λειτουργήσει ως καταλύτης μιας ευρύτερης συμμαχίας ανθρώπων, πέρα και πάνω από κόμματα και ιδεολογίες» (lifo.gr/articles/
Όπως, σημειώνει ο Βασίλης Παπαβασιλείου σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών στο φύλλο 21-22 Νοεμβρίου 2020: «είσαι καταδικασμένος να αντέχεις μια αδύνατη εξίσωση: να ξέρεις τόσα που αποκλείεται να τα μπορέσεις – όπως είμαστε εμείς οι σημερινοί, αρχής γενομένης από τον Άμλετ. Αυτό συνέβαινε στον Άμλετ, ήξερε περισσότερα απ’ όσα μπορούσε. Ξέροντας πολλά, αν μετρήσεις αυτά που ξέρεις στο ζύγι των όσων μπορείς, βλέπεις πως αυτά που ξέρεις είναι ελάχιστα σε σχέση με τα όσα μπορείς».
Ωστόσο, αξίζει να δούμε ποιοι συμπράττουν για την υλοποίηση ενός τέτοιου έργο. Η σχηματισθείσα συμμαχία έχει τη μορφή σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Αναλυτικότερα οι όμιλοι που την απαρτίζουν είναι: FONTANA FOUNTAINS, ΗΛΕΚΤΩΡ ΑΕ, Ίδρυμα Ωνάση ΤΟΜΗ ΑΒΕΤΕ, LANDCO ΕΠΕ, AGROHOUM ΑΕ, την KERGON ΙΚΕ Green Code – Γ. Χ. Μπακούλας & ΣΙΑ ΕΕ» και βέβαια το A C Laskaridis Charitable Foundation, γνωστό από την χορηγία του παγουρίνου στα σχολεία. (kathimerini.gr/k/k-magazine/
Παρεμπιπτόντως, ο Ομίλος Λασκαρίδη δραστηριοποιείται στη ναυτιλία, τα ξενοδοχεία, γύρω από την πλατεία Ομονοίας στην οποία κυριαρχούν τα νέα ξενοδοχεία της Λάμψα, το real estate, το λιανεμπόριο, τις αερομεταφορές με τη συμμετοχή στην Aegean, τα καζίνο. Μάλιστα στις αρχές Σεπτεμβρίου το ελληνικό δημόσιο ενέκρινε την μετεγκατάσταση της «Eλληνικό Καζίνο Πάρνηθας», (Λασκαρίδης- Κόκκαλης) δηλαδή του Casino Mont Parnes στο Mαρούσι. (kathimerini.gr/economy/
Πνευματικός πατέρας του σχεδίου «Μεγάλος Περίπατος» είναι η εταιρεία Marketing Greece. Μάλιστα η διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας Iωάννα Δρέττα η οποία ως απόφοιτος και αυτή του Harvard δήλωσε πως το πρότζεκτ «προσφέρει στον επισκέπτη την ευκαιρία να βιώσει από κοντά πώς ζουν οι Αθηναίοι, πέρα από τα τουριστικά μέρη, και να αποκτήσει την αίσθηση του Localhood, η έλλειψη του οποίου τώρα καταγράφεται ως μία από τις αδυναμίες της πόλης».
«Ακόμη και σε αυτές τις περιθωριακές δραστηριότητες των ανδρών αντικατοπτρίζεται η οικονομική-πολιτική δομή των κρατών. Ο αθλητισμός είναι μια ευρέως διαδεδομένη δραστηριότητα κοινωνιών, στις οποίες ο οικονομικός ατομικισμός του καθεστώτος έχει μεταμορφωθεί και συνδυάζει την οικονομική και πολιτική ελευθερία, με την πνευματική ελευθερία και την ύπαρξη αντιπολίτευσης»
«Κοιτάξτε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι: είναι ένα ατομικιστικό μοντέλο της κοινωνίας: η πρωτοβουλία ασκείται, αλλά ορίζεται από το νόμο. Οι προσωπικότητες διακρίνονται ιεραρχικά, αλλά η διάκριση δεν γίνεται από την καριέρα, αλλά από την ξεχωριστή ικανότητα. Υπάρχει κίνηση, ο αγώνας. Αλλά όλα διέπονται από έναν άγραφο νόμο, ο οποίος ονομάζεται πίστη, κάτω από τη συνεχή παρουσία του διαιτητή. Ανοιχτό τοπίο, κυκλοφορία αέρα, υγιείς πνεύμονες, ισχυροί μύες, πάντα έτοιμοι για δράση».
«Il Calcio e lo scopone», «Ανακαλύψτε το ποδόσφαιρο», Αντόνιο Γκράμσι