Ο Νίκος Αλέφαντος από το μεσημέρι της Τρίτης 23 Ιουνίου δεν είναι πια μαζί μας. Έφυγε για το αιώνιο ταξίδι. Έφυγε για να συναντήσει τους αγγέλους. Έφυγε για να μάθει … μπαλίτσα και στον Παράδεισο.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο από το μεσημέρι της Τρίτης θρηνεί γιατί έχασε έναν δικό του άνθρωπο. Ο Νίκος Αλέφαντος έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο σε ηλικία 81 ετών προδομένος από την καρδιά του. Έφυγε όμως όπως του άξιζε και όπως ήθελε: με ψηλά το κεφάλι έχοντας δίπλα του την οικογένειά του.
Ο Νίκος Αλέφαντος ήταν αγνός, καθαρός, τίμιος, ντόμπρος, εκρηκτικός, ατακαδόρος, αυθόρμητος. Αγαπούσε παθολογικά το ποδόσφαιρο, το οποίο το υπηρέτησε και το τίμησε ως παίκτης και ως προπονητής. Δεν έχει νόημα να μπει κάποιος στη διαδικασία να συνδέσει το όνομά του με την προπονητική του επάρκεια. Για άλλους έκανε, για άλλους όχι. Ο καθένας βλέπει τα πράγματα από την δική του οπτική γωνία.
Ο Νίκος Αλέφαντος ήταν το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ήξερε μπάλα όσο λίγοι. Δεν έχει σημασία αν το ποδόσφαιρο που πρέσβευε ήταν το σωστό. Αν ήταν το παλιομοδίτικο, το σύγχρονο, το μοντέρνο, το φαντεζί. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είχε γνώση του αντικειμένου που παρακολουθούσε.
Είχε τον δικό του ξεχωριστό τρόπο να σχολιάζει, να κριτικάρει, να αποθεώνει, να αποδοκιμάζει. Ορισμένες φορές μπορεί να ξέφευγε, αλλά έτσι ήταν δομημένος ο χαρακτήρας του. Έξω καρδιά και αυτό ήταν που τον έκανε διαφορετικό, ξεχωριστό.
Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει την επική του ατάκα «στα εξηγώ ωραία, μάθε μπαλίτσα στον άρχοντα» προς τον δημοσιογράφο Γιώργο Λυκουρόπουλο μετά από ένα παιχνίδι της Προοδευτικής με την ΑΕΚ στο Νίκος Γκούμας τον Μάρτιο του 1999.
Ο μεγάλος του καημός πάντως ήταν το χαμένο πρωτάθλημα του 2004 με τον Ολυμπιακό ή αλλιώς το περίφημο πρωτάθλημα του Δούρου, τον οποίο παρεμπιπτόντως λίγο καιρό αργότερα παρακαλούσε με δάκρυα στα μάτια να βγει στο τηλέφωνο και να μιλήσει σε εκείνη την περιβόητη εκπομπή στον τηλεοπτικό σταθμό Ant1 με την Έλλη Στάη.
Ο Νίκος Αλέφαντος σημάδεψε το ελληνικό ποδόσφαιρο όσο κανείς άλλος. Μπορεί πλέον να έφυγε από τη ζωή, θα είναι όμως για πάντα στις καρδιές και στη μνήμη των ποδοσφαιρόφιλων και είμαστε σίγουροι πως ακόμα και από εκεί ψηλά θα συνεχίζει να σχολιάζει τα ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Νίκο Αλέφαντε, θα είσαι για πάντα παλικάρι. Θα το μάθουν πλέον καλά και στη γειτονιά των αγγέλων. Θα μάθουν και εκεί τι εστί μπαλίτσα και τι μπαλίτσα; Μα φυσικά από τον άρχοντα, τον έναν και μοναδικό, Νίκο Αλέφαντο.
Καλό σου ταξίδι!