Μία ακόμη ποδοσφαιρική χρονιά φτάνει στο τέλος της με την κορυφαία συνάντηση να έρχεται στους δέκτες μας, το προσεχές Σάββατο από το Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου. Η Barcelona και η Juventus φτάνουν στο τέλους του δρόμου έχοντας κατακτήσει τα πάντα εντός συνόρων με σχετική άνεση,ενώ έχουν στη διάθεσή τους και μία ολόκληρη εβδομάδα προκειμένου να ετοιμάσουν το τακτικό πλάνο τους και να τονώσουν, επαρκώς, το ηθικό των παικτών που θα συμμετάσχουν στη μεγαλύτερη παράσταση του ποδοσφαιρικού πλανήτη. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι στο Champions League από τη φάση των δεκαέξι και έπειτα, όταν και φεύγουν οι αδύναμες ομάδες από το τραπέζι, οι αγώνες παίζονται σε εξαντλητικά υψηλούς ρυθμούς,ενώ και η ποιότητα των παιχτών που συμμετέχουν υπερκαλύπτει την αντίστοιχη εκείνων στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Γενικά στοιχεία
Δέκα τρόπαια συμπλήρωσε η Ρεάλ στον περσινό τελικό και έγινε η πρώτη ομάδα με διψήφιο αριθμό Κυπέλλων Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης. Με επτά ακολουθεί η Μίλαν. Δεκατέσσερα είναι τα Κύπελλα Πρωταθλητριών που έχουν κατακτήσει ισπανικές ομάδες(Ρεαλ 10, Μπαρτσελόνα 4) που επικρατούν των αγγλικών και ιταλικών που έχουν δώδεκα. Εικοσιοχτώ ποδοσφαιριστές έχουν ξεπεράσει τις εκατό συμμετοχές στο Champions League και ακριβώς οι μισοί το έχουν πετύχει φορώντας τη φανέλα μίας και μόνο ομάδας. Τέλος, τρία τρόπαια ως προπονητής έχει κατακτήσει ο Καρλο Αντσελότι που στον τελικό της Λισσαβώνας ισοφάρισε το ρεκόρ του Μπομπ Πέισλι που ήταν ο μόνος με τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών.
Η ανάλυση
H Μπαρτσελόνα του Λουίς Ενρίκε εμφάνισε μία εντελώς διαφορετική εικόνα στην έναρξη της χρονιάς και έως το παιγνίδι του Οκτωβρίου στη Μαδρίτη με τη Ρεάλ,όπου και επέστρεψε στην αγωνιστική δράση από την τιμωρία του ο Suarez έπειτα από τον αγώνα με την Ιταλία στους ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στη Βραζιλία. Μεσολάβησε ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι το δεύτερο αγώνα με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο Copa del rey όπου έπρεπε να υπερασπιστεί το υπέρ της ομάδας του 1-0 του πρώτου γύρου. Σε εκείνο το σημείο της χρονιάς εμφάνισε μία πιο συντηρητική διάταξη απ’ότι είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τους καταλανούς τα χρόνια της κυριαρχίας τους. Έστειλε τους Neymar, Messi και Suarez στην επίθεση με στόχο να κρατήσουν χαμηλά την άμυνα της Ατλέτικο και ο συνδετικός κρίκος της μεσοαμυντικής γραμμής με την επίθεση ήταν ο Rakitic. Με αυτό τον τρόπο πέρασε εύκολα από το Calderon με σκορ 3-2 και υποστήριξε αυτό το πλάνο και στην πορεία. Ουσιαστικά, μείωσε την κατοχή μπάλας που έκαναν οι παίχτες του και αξιοποίησε σε μέγιστο βαθμό την σαρωτική τριάδα που είχε στην επίθεση. Οι Neymar και Suarez δέχτηκαν να υπηρετήσουν δεύτερους ρόλους,προσπαθώντας να παίξουν, πρωτίστως, για το Messi, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, μετατοπίστηκε από την κορυφή της επίθεσης στα δεξιά προκειμένου να φτιάξει συνεργασίες με τον πάντοτε επιθετικό ακραίο οπισθοφύλακα Daniel Alves. Άλλωστε οι Xavi και Iniesta δεν μπορούν μετά από συνεχόμενα γεμάτες χρονιές να κάνουν τα κλεψίματα που ανανέωναν συνεχώς την κατοχή της μπάλας στη Μπαρτσελόνα και έσφιγγαν τη θηλία στον αντίπαλο που παραχωρούσε διαρκώς μέτρα μέσα στο γήπεδο, μεγαλώνοντας τις αποστάσεις μεταξύ των γραμμών του. Επιπροσθέτως, οι Pique και Mascherano έχουν την καλύτερη απόδοση της τελευταίας τριετίας. Μοναδικό πρόβλημα ο τερματοφύλακας καθώς ο Ενρίκε μοίρασε τις διοργανώσεις στους δύο που είχε στη διάθεσή του και έτσι ο Ter Stegen έχει παίξει μόνο τα ευρωπα’ι’κά παιγνίδια και εκείνα του κυπέλλου,με μέτριες εμφανίσεις και χωρίς ρυθμό αγώνων. γεγονός απαραίτητο για έναν παίχτη που θα κληθεί να είναι παρών σε έναν τελικό που θα βρεθεί απέναντι σε έναν κορυφαίο όπως ο Buffon.
Η Juventus ξεκίνησε τη χρονιά μέσα σε έντονη αμφισβήτηση μετά τη φυγή του Κοντε, εν μέσω θέρους, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας λόγω διαφωνίας με τη διοίκηση για το μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας. Το πηδάλιο της ομάδας ανέλαβε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, ο οποίος είχε απομακρυνθεί ως αποτυχημένος από την τεχνική ηγεσία της Μίλαν,αν και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2011. Στην Κυρία συνάντησε τον Pirlo, τον οποίο είχε ο ίδιο δίωξει από το Μιλάνο. Στους πρώτους μήνες ακολούθησε σχεδόν πιστά την τακτική του Κόντε,ο οποίος έγινε παράλληλα προπονητής στην εθνική ομάδα της Ιταλίας. Μοναδική του παρέμβαση ήταν η χρησιμοποίηση του Robero Pereyra στην τριάδα των κεντρικών μέσων λόγω των πολλών τραυματισμών που προέκυψαν. Όταν τα παιγνίδια απαιτούσαν να αλλάξει τρόπο προσέγγισης,εκείνος επέλεξε να πάει σε ρόμβο(4-4-2) επειδή δεν είχε ακραίους μέσους να μπορούν να περάσουν τον παίχτη τους με ατομική ενέργεια. Στο τέλος της χρονιάς και ενώ πέρασε δύσκολα στο Luis II με τη Μοnaco,αφού στο δεύτερο αγώνα για τη φάση των οκτώ και μετά το 1-0 του πρώτου αγώνα δέχτηκε ασφυκτική πίεση από τους Γάλλους έκανε μία αλλαγή στην τακτική που τον ωφέλησε και στη συνέχεια της διοργάνωσης. Επειδή η αμυντική τριάδα bonucci,barzagli και chiellini ήταν πολύ αργή, τοποθέτησε αντί του barzagli τον patrice evra δίνοντας παράλληλα την αριστερή πλευρά στον pogba και τοποθετώντας στη μεσαία γραμμή ταυτόχρονα pirlo, marchisio και vidal. Η απόφαση αυτή έδωσε την απαιτούμενη σκληράδα στην ομάδα,όπως και ταχύτητα στην άμυνα, με αποκορύφωμα το δεύτερο αγώνα στη Μαδρίτη με τη Ρεάλ, όπου ο Evra απομάκρυνε όλες τις μπάλες στο δεύτερο δοκάρι που έπρεπε να ελέγξει. Πάντως, ενώ η Juventus ακόμη και στα παιγνίδια του ιταλικού πρωταθλήματος επιλέγει να δίνει την κατοχή της μπάλας στην αντίπαλη ομάδα,δεν αμύνεται με ένταση αλλά, μάλλον, παθητικά,περιμένοντας πολλά από το τρέξιμο με τη μπάλα από τη μεσαία γραμμή στην επίθεση του Tevez και στο κάθετο τρέξιμο των κεντρικών της μέσων που γεμίζουν την αντίπαλη περιοχή. Ο Morata βελτιώθηκε κατά τη διάρκεια της χρονιάς και εκτόπισε τον αργό Llorente,βάζοντας στο παιγνίδι της Κυρίας επιπλέον πίεση στην πρώτη γραμμή άμυνας.
Συμπέρασμα
Όπως σε κάθε τελικό μεγάλης διοργάνωσης, πλεονέκτημα έχει αυτός που ελέγχει το ρυθμό του αγώνα. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένας προβληματισμός που ενδεχομένως απασχολεί τον Αλέγκρι και αυτό έχει να κάνει με το πώς θα έχει ξεκούραστο στη διάρκεια του αγώνα τον Pirlo. Την τελευταία διετία οι περισσότεροι αντίπαλοι τεχνικοί επιλέγουν να στείλουν έναν παίχτη να κινείται στα ίδια μέτρα με το βετεράνο ιταλό και έτσι τον εξουδετερώνουν,διότι βγάζουν περισσότερη ενέργεια από εκείνον. Η Juventus χρειάζεται τα καλά του χτυπήματα στις στημένες φάσεις αλλά και στη ροή του αγώνα, ωστόσο είναι πιθανό για να κρατήσει αυτά τα στοιχεία να χρησιμοποιήσει έναν επιπλέον μέσο,τυπικά στη διάταξη σε ρόλο πλάγιου μέσου, για να μην υπερισχύσει η Barcelona και αριθμητικά στο συγκεκριμένο κομμάτι του γηπέδου.
Στον αγωνιστικό χώρο
Αν όλα κυλήσουν σύμφωνα με όσα συμβαίνουν μέσα στη χρονιά η Barcelona θα παραταχθεί σε διάταξη 4-3-3, στο γράφημα, με τους: Ter Stegen, alves, pique, mascherano,alba, busquets, iniesta,rakitic, neymar, suarez και messi. Η Juventus αντίστοιχα με 5-3-2 και τους: Buffon, bonucci,chiellini,evra, lichtsteiner,pogba, pirlo, marchisio,vidal, morata(pereyra) και tevez.
Για να έχει πιθανότητες η Juventus να παραμείνει στο παιγνίδι θα πρέπει να μην κάνει όσα η Manchester United το 2011 στο Wembley. Να αποφύγει,δηλαδή, να αφήσει πολλά μέτρα στους καταλανούς να παίξουν όπως θέλουν χτυπώντας κάθετα μεταξύ των κεντρικών και των πλάγιων αμυντικών στο κενό που ευλόγως δημιουργείται σε εκείνους τους χώρους. Μία τακτική αντιμετώπιση θα ήταν να στείλει κάθε του stopper ο Αλέγκρι πάνω στον αντίστοιχο επιθετικό της barca και να δώσει εντολή στον pirlo όταν η ομάδα αμύνεται να δίνει βάθος στην άμυνα,ώστε να εκμεταλλευτεί άμεσα και την καλή του πρώτη πάσα. Τις κινήσεις των χαφ μπορούν εύκολα να τις πάρουν οι vidal και marchisio,διότι δεν πατούν στην περιοχή αλλά χτίζουν επιθέσεις με τα πλάγια μπακ κατά μήκος και στο πλάτος αυτής. Στο επιθετικό κομμάτι θα πρέπει να βρεθεί σε καλή ημέρα από άπoψη αντοχών ο tevez καθώς θα πρέπει να μεταφέρει την μπάλα από τη μεσαία γραμμή στην επίθεση και ενίοτε αν έχει δυνάμεις να τελειώνει και τις φάσεις που θα του δοθούν.
Η Barcelona βάσει πλάνου θα ακουμπήσει πολλές φορές τη μπάλα από δεξιά στο Messi και θα περιμένει να φτιάξει συνεργασίες με τους Suarez και Νeymar ή θα ακουμπήσει τη μπάλα στους iniesta και rakitic περιμένοντας να την επαναπροωθήσουν σε έναν από τους τρεις στην πλάτη της άμυνας ή ακόμη χειρότερα στο ανέβασμά της μετά από κλέψιμο στη μεσαία γραμμή. Ύστερα ο alves παίζοντας το τελευταίο του παιγνίδι με την ομάδα που του άλλαξε επίπεδο από το 2008 και έπειτα αναμένουμε να κάνει ένα μεγάλο παιγνίδι και περιμένουμε με ενδιαφέρον τη μονομαχία με τον pogba,αν τοποθετηθεί εκεί από τον ιταλό τεχνικό. Άλλωστε είναι ο μόνος ακραίος αμυντικός τα τελευταία χρόνια που διακρίνεται στη μεγάλη σκηνή λόγω των επιθετικών του χαρακτηριστικών!
Υ.γ. Οι Gianluigi Buffon,Andrea Barzagli και Andrea Pirlo ήταν παρόντες στην εικοσιτριάδα της Ιταλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006. Έπαιξαν, μάλιστα και στον τελικό και κατέκτησαν το τρόπαιο στο γήπεδο όπου διεξάγεται και φέτος ο τελικός. Γενικώς, επειδή το συγκεκριμένο γήπεδο, φιλοξενεί τους αγώνες της Herta για το γερμανικό πρωτάθλημα δεν έχει φιλοξενήσει αγώνες διεθνούς ενδιαφέροντος έκτοτε. Βεβαίως, ο συγκεκριμένος τελικός του 2006 έμεινε στην ιστορία, κυριώς, από την αποβολή του κορυφαίου Ζinedine Zidane από τη χυδαία, υβριστική επίθεση που δέχτηκε από κάποιον… Materazzi. Ελπίζουμε,εκείνη η μεγαλειώδης στιγμής της ιστορία των τελικών, η στιγμή κατά την οποία ο γάλλος περνάει δίπλα από το τρόπαιο κατευθυνόμενος προς τα αποδυτήρια με χαμηλωμένο το κεφάλι να στοιχειώσει, έστω και ετεροχρονισμένα τους ιταλούς και ιδίως, όλους όσοι ήταν στο γήπεδο τη συγκεκριμένη στιγμή και η ιστορία να αποδώσει δικαιοσύνη έπειτα από σχεδόν εννέα χρόνια…