Ο Μιχάλης Πολυτάρχου μίλησε αποκλειστικά στο OOTB.gr και στην Ελένη Μαστραντώνη, αποκαλύπτοντας αρκετές πτυχές του εαυτού του σε ένα χώρο ζεστό και οικείο για τον ίδιο…εκτός γηπέδου.
Ο Έλληνας γκαρντ αναφέρθηκε στον επερχόμενο ημιτελικό με την ΑΕΚ, αλλά και την πορεία του Διαγόρα σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Αποκάλυψε τι αγαπάει και τι σιχαίνεται στο μπάσκετ, τα μυστικά του αθλήματος αλλά και πώς είναι ο ίδιος στα κρίσιμα σουτ όταν η μπάλα…καίει.
Η θέση της ΑΕΚ και του Ηρακλή στην καρδιά του είναι ξεχωριστή ωστόσο δεν ξεχνάει όλες τις στιγμές που έζησε με όλες του τις ομάδες, ενώ αποκάλυψε και ποιος ήταν δυσκολότερος αντίπαλος.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο έμπειρος γκαρντ:
Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το μπάσκετ;
«Ξεκίνησα από πολύ μικρή ηλικία, στην Νάξο που έχω μεγαλώσει. Έβλεπα τα πιο μεγάλα παιδιά να παίζουν στο ανοιχτό γήπεδο που έχουμε στην Νάξο, πέρναγα συνέχεια απέξω με την μητέρα μου και τους χάζευα. Ένα πρωινό πήγα τελικά να γραφτώ στην ομάδα αλλά είχε πάρα πολλά παιδιά που δεν ήταν εφικτό, εγώ εν τω μεταξύ πήγαινα κάθε μέρα και τους έβλεπα στην προπόνηση και για καλή μου τύχη μια μέρα δεν είχαν μαζευτεί όλα τα παιδιά, συγκεκριμένα ήταν εννιά και μπήκα εγώ δέκατος. Κάπως έτσι άρχισα να παίζω μπάσκετ, συνεχίζοντας κάθε μέρα να πηγαίνω στις προπονήσεις».
Πώς είναι ο Μιχάλης στα αποδυτήρια;
«Γενικότερα προσπαθώ να είμαι μέσα στο χαβαλέ και την ενέργεια να βοηθάω τους πιο μικρούς, να μιλάω με τους πιο μεγάλους γιατί ότι και να γίνεται στο γήπεδο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένα παιχνίδι και πρέπει να το διασκεδάσουμε».
Πώς βλέπεις την πορεία του Διαγόρα μέχρι στιγμής και την δική σου με την φανέλα του;
«Ο Διαγόρας είναι μια ομάδα παρείστικη, έχει ξεκινήσει από τις μικρές κατηγορίες, από τον πρόεδρο και φίλους και λειτουργεί σαν παρέα. Όλα τα χρόνια έχει κάνει μια αξιόλογη πορεία και φέτος μοναδικός στόχος είναι η άνοδο στην Α1. Για αυτό και πήρε παίχτες που «βαρύ» βιογραφικό και είναι η «δουλειά» τους να ανεβάζουν ομάδες. Φέτος θα μπορούσαμε να είμαστε καλύτερα, είμαστε μεν μέσα στους στόχους ωστόσο θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει δύο ήττες και να είμαστε μια ανάσα από την κορυφή. Πιστεύω ότι στο τέλος θα χαμογελάσουμε και θα είμαστε μια από τις δύο ομάδες που θα ανέβει στην Α1. Όσων αφορά την δική μου πορεία κάθε φορά είναι διαφορετική. Με κάποιους έχω συνεργαστεί με κάποιους άλλους ποτέ, καινούρια φιλοσοφία. Πιστεύω ότι κάθε μέρα πρέπει να αγωνιζόμαστε να είμαστε καλύτεροι από το χτες. Ποτέ δεν φτάνουμε στο ταβάνι μας, μια μέρα θα είμαστε καλοί μια όχι. Η πορεία σου στον Διαγόρα κάθε μέρα θα γίνεται όλο και καλύτερη».
Πώς προέκυψε η μεταγραφή στον Διαγόρα;
«Η αλήθεια είναι πως στον Διαγόρα υπήρχαν κάποιοι φίλοι μου και παλιοί μου συμπαίκτες, όπως ο Καρασταμάτης, πήγαν παλιοί μου συμπαίκτες και φίλοι μου εκτός του μπάσκετ όπως ο Βαγγέλης ο Καράμπουλας. Πήρε παίχτες όπως είναι ο Νίκος ο Διακόπουλος, είναι στην ομάδα ο Φωκάς, ο Μαχαίρας και νέοι παίκτες όπως ο Γκιουζέλης, ο Βλάχος, ο Αγγελόπουλος, οπότε βασικός στόχος για την επιλογή μου ήταν ότι η ομάδα πάει για πρωταθλητισμό. Κι εμένα το μόνο που με νοιάζει είναι κάθε χρόνο να κάνω πρωταθλητισμό και όχι να πάω σε μια ομάδα απλά για να παίζω».
Υπήρχαν συμπαίκτες φίλοι σου στον Διαγόρα πριν πας σε επηρέασε η γνώμη τους στην απόφαση σου;
«Ναι σαφώς μέτρησε η γνώμη τους, όταν έχεις φίλους, σίγουρα θες να παίζεις με τους φίλους σου. Έχω την χαρά και την τιμή αυτό που αγαπάω να το κάνω επάγγελμα αλλά πάνω από όλα είναι παιχνίδι και πρέπει να το χαίρεσαι».
Υπάρχει άγχος για την άνοδο από την στιγμή που ουσιαστικά η ομάδα «επενδύσει» πάνω σου;
«Δεν με αγχώνει καθόλου, αντίθετα με τιμά η επιλογή. Θα προσπαθήσω να γίνομαι όλο και καλύτερος για να βοηθήσω την ομάδα σε ό,τι χρειαστεί ώστε να πετύχει τον στόχο της».
Υπάρχουν μυστικά για την καλή πορεία σας μέχρι τώρα;
«Το μυστικό είναι ένα όταν παίζεις και σέβεσαι τον συμπαίκτη σου και τον αντίπαλο μόνο θετικά αποτελέσματα μπορείς να έχεις. Σίγουρα θα υπάρχουν και κακίες στιγμές που δεν θα σου πήγαινε τίποτα…εκεί προχωράς. Δεν σκέφτεσαι αυτά που έγιναν γιατί απλά δεν μπορείς να τα αλλάξεις. Η επιτυχία για μένα είναι ο σεβασμός σε αυτό που κάνεις και σε αυτόν που έχεις δίπλα σου».
Για την πορεία του Διαγόρα στο κύπελλο;
«Όνειρο. Όλο αυτό που έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Αποκλείσαμε τρεις μεγάλες ομάδες τον Πανιώνιο, Λάρισα και ΠΑΟΚ, είναι μεγάλη στιγμή για τον Διαγόρα και πιστεύω θα μείνει στην ιστορία. Στην σύγχρονη τουλάχιστον ιστορία του συλλόγου».
Τα συναισθήματα και αν υπάρχει δυσκολία για τον ημιτελικό με την ΑΕΚ σαν αντίπαλο για σένα;
«Όσον αφορά την ΑΕΚ είναι ότι καλύτερο θα μπορούσα να ζήσω και εύχομαι να είμαστε υγιής, να παίξουμε και να το χαρούμε όσο μπορούμε, γιατί η ΑΕΚ είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Δεν με αγχώνει ο ημιτελικός καθόλου! Όταν έφυγα από την ΑΕΚ ήταν όνειρο ζωής να παίξω αντίπαλος, γιατί όταν πήγα στην ΑΕΚ, δεν ήμουν ΑΕΚ. Έγινα. Δεν υπάρχει κάποια δυσκολία, θα μπούμε να το χαρούμε, χωρίς να μας νοιάζει το αποτελέσματα».
Αν σου γινόταν πρόταση από την ΑΕΚ θα γυρνούσες;
«Με κλειστά τα μάτια θα γυρνούσα! Ποτέ δεν ήθελα να φύγω από την ΑΕΚ η αλήθεια είναι, αλλά οι καταστάσεις οι συγκυρίες και όλα αυτά δεν το έκαναν εφικτό. Καταλαβαίνω όταν μια ομάδα αλλάζει επίπεδο μπαίνουν διάφοροι προπονητές, παίκτες είναι τελείως διαφορετικό».
Έχεις πει πως οι καλύτερες στιγμές ήταν οι τίτλοι με την ΑΕΚ και το Περιστέρι. Πώς βλέπεις την ευρωπαϊκή και εγχώρια πορεία των δύο ομάδων;
«Αρχικά για το Περιστέρι, βλέπω ότι έχει κάνει μια πορεία με τεράστια βήματα. Από ‘κει που είχε να βγει στην Ευρώπη πολλά χρόνια ξαφνικά είναι μια αξιόλογη ομάδα και περνάει στους “16”. Υπάρχουν κατάλληλοι άνθρωποι στο Περιστέρι που βοηθάνε να κάνει η ομάδα μόνο βήματα μπροστά. Στο ελληνικό πρωτάθλημα έχει κερδίσει και την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, είναι πλέον μια ομάδα που έλειπε τόσα χρόνια από την Α1.
Η ΑΕΚ με τον κ. Μάκη Αγγελόπουλο μόνο μπροστά πάει, όπως δείχνουν και οι τίτλοι που πήρε και το κύπελλο και το Champion League και το Διηπειρωτικό. Εύχομαι να μείνει για πολλά χρόνια ο κ. Αγγελοπουλος και να την βγάλει και στην EuroLeague και να πάρει και το πρωτάθλημα φέτος και το κύπελλο».
Εικόνα της A2; Ποιες ομάδες πιστεύεις κινδυνεύουν και ποιες είναι για άνοδο;
«Φέτος η Α2 είναι λίγο περίεργη. Πιστεύω ότι οι ομάδες που θα ξεχωρίσουν για την άνοδο αρχίζει σιγά σιγά και φαίνεται. Ο Τρικούπης, εμείς, η Πάτρα, η Δάφνη Δαφνίου, η Ελευθερούπολη, το Ψυχικό, η Καρδίτσα είναι τα σίγουρα φαβορί για την άνοδο. Όσον αφορά την θέση για τα πλέι οφ είναι λίγο επικίνδυνη, γιατί με μια νίκη μπορεί να μπεις στην πεντάδα ενώ με μια ήττα μπορεί να πέσεις. Θα είναι πολύ δύσκολο… για αυτό για μένα είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στην Ελλάδα».
Η ψυχολογία στα κρίσιμα σουτ;
«Η ψυχολογία στα κρίσιμα σουτ και στις κρίσιμες αποφάσεις είναι η δουλειά που κάνεις κάθε μέρα. Για μένα είναι όλα σουτ σαν να παίζω τα πρώτα λεπτά. Ουσιαστικά η πιο δύσκολη απόφαση στα κρίσιμα σουτ είναι πού θα δώσεις την μπάλα».
Υπήρξαν προτάσεις στο παρελθόν που απέρριψες και ποιοι ήταν οι λόγοι της απόφασης σου;
«Ναι υπήρχαν αρκετές προτάσεις τις οποίες απέρριψα και από Α1 και από Α2, αλλά μετά από ένα σημείο τα βάζεις κάτω τα ζυγίζεις και σκέφτεσαι τι θες να κανείς εσύ. Είμαι σε μια ηλικία που θέλω να με ευχαριστεί το παιχνίδι και αυτός ήταν ένας λόγος που είχα αποφασίσει να λείπω τρία, τέσσερα χρόνια από τη Α1».
Πώς βίωσες την άνοδο με την ΑΕΚ και το Περιστέρι και τον Ηρακλή;
«Όταν παίζεις σε ένα πρωτάθλημα και έχεις προσφέρει έστω λίγο στην άνοδο της ομάδας είναι τεράστια η χαρά και η συγκίνηση. Η πρώτη μου άνοδος ήταν με τον Ίκαρο Καλλιθέας από την Β’ εθνική ανεβήκαμε Α2 και έπειτα Α1, ένοιωσα τόση χαρά που δεν περιγράφεται.
Έπειτα πήγα στην ΑΕΚ και την συγκεκριμένη άνοδο δεν θα την ξεχάσω ποτέ! Παίζαμε στο Φίλλιπο Βέροιας και κερδίζουμε εκεί μέσα και ανεβαίνουμε και μαθηματικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγκαλιά του Καράμπουλα και του Γιώργου Χήνα έξω από την πόρτα στα αποδυτήρια που κλαίγαμε από χαρά και ανατριχίλα και οι τρεις.
Μετά ήρθε η στιγμή με το Περιστέρι, η οποία είναι πολύ σημαντική. Είχαμε μια πολύ καλή ομάδα και ανεβάσαμε τον σύλλογο μετά από 45 χρόνο στην Α1.
Η περσινή χρόνια με τον Ηρακλή, ήταν μια από τις καλύτερες χρονιές και αγωνιστικά αλλά και με τον κόσμο. Από την πρώτη στιγμή που πήγα με αγκάλιασαν και με βοήθησαν να δώσω το 100% μου.
Ήταν μαγική στιγμή γιατί και ο Ηρακλής αξίζει να είναι στην Α1, είναι κόσμημα για το ελληνικό μπάσκετ. Παρακολουθώ όσο μπορώ τον Ηρακλή και εύχομαι να έχει θετικά αποτελέσματα σε όλα, γιατί έβαλα και αυτή την ομάδα στην καρδιά μου».
Σε ποια ομάδα της καριέρας σου βίωσες το μεγαλύτερο άγχος για την άνοδο;
«Σε όλες τις ιστορικές ομάδες όπως είναι και οι τρεις, αγχώνεσαι παρά πολύ. Το περισσότερο άγχος νομίζω ήταν στην ΑΕΚ, γιατί υπήρχαν στιγμές που κερδίζαμε ένα παιχνίδι με διαφορά 20 πόντους και ερχόταν ο κόσμος και έλεγε “γιατί 20 πόντους και όχι 40;”. Η ΑΕΚ είχε συνηθίσει τόσα χρόνια να είναι τοπ στα ευρωπαϊκά σαλόνια και στην ελίτ του μπάσκετ».
Σε αντιπροσωπεύει το παρατσούκλι που έχει βγει « Mr άνοδος»;
«Είχα την χαρά και την τιμή να έχω πολύ καλούς συμπαίκτες όποτε όλη η ομάδα οφείλετε για τον συγκεκριμένο τίτλο τον οποίο έχουμε αποκτήσει μερικοί. Αντικειμενικά ο “Mr Άνοδος ” είναι ο Βαγγέλης Καραμπουλας και μετά πάμε οι υπόλοιποι».
Ποια στιγμή θα διάλεγες να ξαναβιώσεις;
«Η στιγμές που θα ήθελα να ξαναζήσω είναι με την ΑΕΚ. Όλη αυτή την πορεία το να είμαι αρχηγός στην ΑΕΚ είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μακάρι να μπορούσα να ήμουν για πάντα στη ΑΕΚ!»
Υπάρχουν φιλίες έξω από το παρκέ;
«Έχω πολύ δυνατές φιλίες εκτός παρκέ και το θέλω και το θέλουν και οι συμπαίκτες μου. Έρχονται και τα καλοκαίρια στην Νάξο μάλλον έχουν καβάντζα (γέλια). Οι δυνατές φιλίες στο μπάσκετ φτιάχνουν χαρακτήρα».
Δυσκολότερος αντίπαλος;
«Είχα την χαρά να αντιμετωπίσω τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη, τον Τεόντοσιτς που τον θεωρώ πολύ δύσκολο παίκτη και τον Γιασικεβίτσιους, ο οποίος είναι από τους δυσκολότερους αντίπαλους».
Τι σιχαίνεσαι και τι αγαπάς στο ελληνικό μπάσκετ;
«Αυτό που σιχαίνομαι και το καταλαβαίνω τα τελευταία χρόνια είναι πως ο κάθε ένας δεν κοιτάει να βελτιωθεί αλλά κοιτάει να χαντακώσει τον άλλον. Δεν κοιτάει το “εγώ” κοιτάει τους άλλους. Το χειρότερο είναι πως οι παίκτες δεν κάνουν αυτοκριτική, το οποίο είναι το σημαντικότερο πράγμα στον αθλητισμό. Αντίθετα το αγαπώ γιατί σου δίνει πολύ μεγάλες χαρές».
Ξεκίνησες από την Νάξο θα ήθελες να κλείσεις εκεί την καριέρα σου;
«Την καριέρα μου θέλω να την κλείσω σίγουρα στην Νάξο. Ελπίζω να βοηθήσω το νησί μου να πετύχει ακόμα περισσότερα πράγματα».
Προσωπικοί στόχοι;
«Οι προσωπικοί μου στόχοι είναι να είμαι καλύτερος από το χτες και να προσπαθώ να κάνω αυτό που αγαπάω όσο καλύτερα μπορώ»
Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που ξεκινάει τώρα την καριέρα του στο μπάσκετ;
«Πρώτα πρέπει να χτίσουν χαρακτήρα και να προσπαθούν να μην μένουν στο χτες. Να κοιτάνε το τώρα και να το ζουν 100%. Να παίζουν και πάνω από όλα να σκέφτονται ότι είναι παιχνίδι, κάνοντας πρώτα από όλα αυτοκριτική».