Home >> Sports >> Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια

Ήταν 9/10/2014, στο χώρο στάθμευσης του ΣΕΦ για τους αθλητές. Ο Ολυμπιακός λίγες ώρες πριν δεν αξιοποιεί το φάουλ που έχει να δώσει στην τελευταία φάση και ο Μπατίστα καρφώνει τη μπάλα. Η ομάδα φεύγει για άλλη μια φορά ηττημένη από το άδειο λόγω τιμωρίας ΟΑΚΑ. Κατά την επιστροφή της ομάδας στο Φάληρο, μικρός αριθμός οπαδών (περίπου 50) “αποδοκιμάζει” (το λιγότερο) παίχτες και προπονητές. Κύριος αποδέκτης είναι ο coach Μπαρτζώκας ο οποίος οδηγείται σε παραίτηση για το καλό του Ολυμπιακού όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, παρά την επιμονή των προέδρων να του αλλάξουν γνώμη.

Μπαρτζώκας: “Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή σου που οφείλεις να γίνεσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει…

Ακολουθεί μια σεζόν που τον βρίσκει χωρίς ομάδα. Παρά τις προτάσεις που είχε μέσα στη χρονιά αποφασίζει να μην αναλάβει καμία ομάδα την τρέχουσα(2014/15) περίοδο και κάνει μαθήματα για να βελτιώσει τα Αγγλικά του (καθώς ξέρει ότι η επόμενη χρονιά θα τον βρει δεδομένα εκτός Ελλάδας).

Μετά από μια διετία στα κόκκινα (και του Ολυμπιακού αλλά και της πίεσης) ακολουθεί μια χρονιά ηρεμίας καθώς μένει για πρώτη φορά μακριά από τους πάγκους μετά τα 22 του χρόνια (από πολύ μικρή ηλικία προπονούσε σε τοπικές κατηγορίες μίνι, παίδες κλπ).

Related image

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στο μεταξύ ο Ολυμπιακός υπό την καθοδήγηση του coach Σφαιρόπουλου πλέον, φτάνει μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας μ’ένα ρόστερ φτιαγμένο εξ’ολοκλήρου από τον coach B. Κάτι που βέβαια στο τέλος της χρονιάς εκτός από τον coach Σφαιρόπουλο και μερικούς ακόμα λίγοι το θυμούνται και λιγότεροι το μνημονεύουν σε αντίθεση με την αστεία καραμέλα των ειδικών περί έτοιμης ομάδας για τη σεζόν του Λονδίνου. Ο coach B πληγωμένος από τον τρόπο που έφυγε αλλά και για το γεγονός ότι δεν πρόλαβε να κατακτήσει αυτά που ονειρευόταν με την ομάδα του Πειραιά δεν παρακολουθεί τους αγώνες της ομάδας κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Το καλοκαίρι του ’15 είναι και πάλι διαθέσιμος με προτεραιότητά του τις ομάδες της Ευρωλίγκας. Αρκετές προσεγγίσεις από ομάδες, αυτή που τελικά τον πείθει είναι η Λοκομοτίβ Κούμπαν και το ταξίδι για τη Ρωσία και το Κράσνονταρ ξεκινά. Εκεί θα συναντήσει τον διακαή του πόθο στον Ολυμπιακό για παρτενέρ του Βασίλη Σπανούλη,Μάλκολμ Ντιλέινι.

Η τρομερή ευχέρεια του coach στο να επιλέγει ξένους παίχτες φαίνεται και πάλι. Μας συστήνει τον Κρις Σίνγκλετον, φέρνει τον Αυστραλό Μπρόεκοφ από την Μπεσίκτας, εμπιστεύεται τον Βίκτορ Κλαβέρ και τον πείθει να έρθει στο Κράσνονταρ (παρά την πρόταση του Παναθηναϊκού και το ενδιαφέρον της Βαλένθια για επαναπατρισμό-μάτσαρε την πρόταση της Μπασκόνια, ίσως και εκ του ασφαλούς για να πιέσει για το μπάι-άουτ) επιλέγει τον Ντρέιπερ για δεύτερο πλέιμεικερ και φυσικά πείθει τους ανθρώπους της Κούμπαν να εμπιστευτούν τον Άντονι Ράντολφ και να τον κρατήσουν στο ρόστερ παρά τον τραυματισμό του. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε και τη σημαντική προσθήκη του Ματ Τζάνινγκ στα μέσα Φλεβάρη μετά την απομάκρυνση του από τη Χάποελ Ιερουσαλήμ.

Αυτό ήταν! Ρόστερ με καλούς ξένους και μερικούς αξιόπιστους Ρώσους με μπάτζετ που δεν ξεπερνούσε τα 7.5 εκατομμύρια ευρώ σε συμβόλαια παικτών.(Βέβαια λίγο μετά την εξαιρετική εκκίνηση της ομάδας στην Ευρωλίγκα, η αθάνατη ελληνική δημοσιογραφία φρόντισε να μας κάνει ρεπορτάζ για το μπάτζετ 30 εκατομμυρίων της Κούμπαν -δεν πειράζει, αρκεί να είναι καλά με τη συνείδηση τους και τους εργοδότες τους φυσικά). 

Εξαιρετικά αθλητικό ρόστερ, ευέλικτο στους ψηλούς για άμυνα με αλλαγές και παίκτες που ξέρουν τα βασικά του αθλήματος και σουτάρουν καλά. Ακόμα και αυτοί της θέσης 5. Γρήγορο,καινοτόμο, με τρέξιμο στην επίθεση, σωστές αποστάσεις και τρομερό passing game, ενώ παράλληλα με όλα αυτά είχε και μία από τις καλύτερες άμυνες της διοργάνωσης.

8-2 στον πρώτο γύρο, 9-5 στο Top16 και πλεονέκτημα έδρας για τη σειρά με την Μπαρτσελόνα στα πλέι-οφ, πέντε παιχνίδια-μπρέικ εκατέρωθεν και η Κούμπαν στο φάιναλ φορ! Εκεί θα αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ (των κανονικών 30 εκατομμυρίων) και κάτι η εμπειρία των παικτών της σε τέτοια ματς κάτι το ρόστερ που ζάλιζε κάτι και η πάντοτε φιλική διαιτησία που έχει τα (πολλά!) τελευταία χρόνια θα φέρει την ήττα με 88-81 και που θα στείλει τη Λόκο στο μικρό τελικό για να κλείσει τη σεζόν με νίκη απέναντι στη Μπασκόνια.

Αυτό που κατάφερε κυρίως όμως ο coach ήταν το ότι δημιούργησε ένα σύνολο με ρόλους και παίκτες που απολαμβάνουν το παιχνίδι και παίζουν για τον προπονητή τους. Πολλά τα διθυραμβικά σχόλια των παικτών του κατά τη διάρκεια της σεζόν με χαρακτηριστικότερο αυτό του Ντιλέινι, ο οποίος ανεβάζοντας μια φωτογραφία στον προσωπικό του λογαριασμό στο ίνσταγκραμ είχε γράψει: “Σπάνιο να βρεις κάτι σαν κι αυτό. Όσοι παίζουν μπάσκετ καταλαβαίνουν.”-αναφερόμενος στη σχέση του με τον coach.

Η χρονιά αυτή της Λόκο είναι ένα μικρό μπασκετικό θαύμα το οποίο θα μνημονεύεται (τουλάχιστον στο εξωτερικό) για πολλά χρόνια ακόμα. Μια ομάδα από το Κράσνονταρ, που έγραψε τις περισσότερες ώρες ταξιδιών ελέω απουσίας τσάρτερ και την ανάγκη ανταποκρίσεων μέσω Μόσχας, στη δεύτερη μόλις παρουσία της στη διοργάνωση φτάνει μέχρι το Φάιναλ-φορ ενώ μένουν έξω από αυτό ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Τέλος, η αγάπη των γενικά “κρύων” και μη εκδηλωτικών Ρώσων, προς το πρόσωπο του επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.

Το καλοκαίρι του ’16 ο coach έβαλε ως στόχο να συνεχίσει σε μια ομάδα που θα αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα θέτοντας ουσιαστικά εαυτόν εκτός Κράσνονταρ. Εφές,Νταρουσάφακα και…άλλες ενδιαφέρθηκαν για την απόκτηση του, ωστόσο οι περιπτώσεις δεν προχώρησαν για διαφορετικούς λόγους, έτσι λίγο η υπόσχεση του προέδρου της Κούμπαν για πτήσεις τσάρτερ και λίγο η αγάπη του κόσμου τον έκαναν να συμφωνήσει για άλλον ένα χρόνο. Όλα αυτά μέχρι να εμφανιστεί η Μπαρτσελόνα και η πρόταση της στα μέσα Ιουλίου. Την προοπτική της οποίας χαρακτήρισε όνειρο ζωής. Ο coach έβαλε αρκετά χρήματα από την τσέπη του για την αποδέσμευσή του, γεγονός το οποίο δείχνει πόσο πολύ ήθελε ν’αναλάβει την ομάδα της Καταλονίας. Έφυγε σαν φίλος από το Κράσνονταρ υπογράφοντας στην Μπάρτσα για 3 χρόνια (2+1) σε μια “ευκαιρία ζωής”. Μέσα Ιουλίου, λοιπόν, και παραλαμβάνει ένα ρόστερ γεμάτο από παίχτες με διετή συμβόλαια από την προηγούμενη σεζόν (Λαβάλ, Ντόελμαν, Όλεσον, Περπέρογλου, Ντόρσευ κ.α.) και δυο αποχωρήσεις της τελευταίας στιγμής (των Σατοράνσκι και Αμπρίνες για το NBA). Η ενίσχυση έμοιαζε τόσο επιβεβλημένη όσο και δύσκολη. Ράις, Κοπόνεν και Κλαβέρ αποκτήθηκαν, όχι όμως και οι Χάνγκα, Βίβες που είχε ζητήσει ο coach. Έτσι μοιραία (μετά και τον τραυματισμό του Ρίμπας-έχασε όλη τη σεζόν) Ναβάρο και Όλεσον αναβαθμίστηκαν στο ροτέϊσιον. Περπέρογλου, Έρικσον ,Κλαβέρ, Ντόελμαν και Βεζένκοφ θα μοιράζονταν το χρόνο στο 3 και στο 4 με τους Τόμιτς, Λαβάλ και τον τρελό-Τζόι τον αντίστοιχο στο 5. Ένα ρόστερ όχι τόσο αθλητικό για ομάδα Μπαρτζώκα, παίχτες σοφτ και με αρκετά προβλήματα στην άμυνα λόγω αργών ποδιών. Με λίγα λόγια ένα σύνολο για διαφορετικού στυλ μπάσκετ απ’αυτό που έχουμε συνηθίσει από τον coach. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι το καλοκαίρι του ’15 ο coach Πασκουάλ υπέγραψε 2ετη ανανέωση κι έτσι έφτιαξε την ομάδα του σε βάθος…διετίας. Η έναρξη της αγωνιστικής περιόδου είχε μια γλυκόπικρη γεύση καθώς συνοδεύτηκε με νίκη απέναντι στη Ρεάλ για τα ημιτελικά του θεσμού του Ισπανικού Σούπερ Καπ αλλά και προσγείωση μετά την ήττα στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης από την Γκραν Κανάρια.

Image result for μπαρτζώκας μπαρτσα

 

 

 

 

 

 

 

 

Και τώρα κρατηθείτε: Ρίμπας, Λαβάλ, Κοπόνεν, Ναβάρο, Κλαβέρ, Περπέρογλου, Όλεσον ήταν μερικοί(!) από τους παίκτες που τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της σεζόν, με τους πρώτους δύο να τη χάνουν ολόκληρη και τους υπόλοιπους να χάνουν από τουλάχιστον ένα μήνα ο καθένας. Απόρροια των παραπάνω ήταν οι πολλές διορθωτικές κινήσεις μέσα στη χρονιά. Πέντε τον αριθμό, μ’έναν εξ’αυτών (Ρένφρο) να μένει με τη σειρά του 2 μήνες εκτός λίγο μετά την άφιξή του στην Καταλονία.Λαμβάνοντας υπόψιν τις επιλογές παικτών από τον προκάτοχό του (που δεν ταίριαζαν απόλυτα στη δική του φιλοσοφία), το Όσκαρ ατυχίας στους τραυματισμούς αλλά και το περίεργο κλίμα στη συνάρτηση αποτελεσμάτων και απουσιών, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι φυσιολογικά δημιουργήθηκε μια νευρική και εξόχως τεταμένη ατμόσφαιρα κι ένα περιβάλλον χολώδες για τους Καταλανούς τόσο στην Ευρωλίγκα όσο και στις εγχώριες διοργανώσεις. Αποκλεισμός στα ημιτελικά του Κόπα Ντελ Ρέι από τη Βαλένθια και ακολούθως, λίγους μήνες αργότερα η ατυχία συνεχίζεται και εντός παρκέ καθώς το τρίποντο του Ρένφρο που θα έβαζε μπροστά τη Μπάρτσα, λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος του 3ου προημιτελικού, μπήκε και βγήκε. Η Βαλένθια πέρασε για να κατακτήσει λίγες εβδομάδες μετά το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της απέναντι στη Ρεάλ.

Πολλές ήταν οι αντιδράσεις των οπαδών κατά τη διάρκεια της σεζόν κυρίως εναντίον των διοικητικών παραγόντων και λιγότερο κατά του coach. Η διοίκηση λίγο μετά το τέλος των υποχρεώσεων της ομάδας ψάχνοντας εξιλαστήριο θύμα και αποποίηση ευθυνών για την αποτυχημένη χρονιά απομάκρυνε τον Έλληνα τεχνικό σε μια κίνηση ομολογουμένως κόντρα στον τρόπο λειτουργίας του κλαμπ.

Παρένθεση: Ο Σίτο Αλόνσο ήρθε (εξαργυρώνοντας την καλή του παρουσία στη Μπασκόνια), ένα καράβι λεφτά βγήκε από το ταμείο και δόθηκε για παίκτες με την εικόνα της ομάδας να είναι μέχρι και τώρα(μέσα Νοέμβρη) θλιβερή, γεγονός το οποίο δείχνει ότι ο coach Β ήταν ίσως ένα από τα μικρότερα προβλήματα της περσινής Μπαρτσελόνα.

Κάθε εμπόδιο για καλό λένε όμως. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του coach. Μετά την αποδέσμευσή του από την Μπάρτσα η πόρτα της Χίμκι (μεταξύ άλλων) άνοιξε διάπλατα και η επιστροφή στη Ρωσία είναι γεγονός. Ρόστερ επιτέλους “Μπαρτζωκικό”- Μάρκοβιτς, Τζένκινς, Άντερσον, Τζιλ, Τόμας, Ρόμπινσον και φυσικά ο Χάνεικατ ήταν οι επιλογές ξένων του coach για τη φετινή Χίμκι όπου μαζί με τον Σβεντ και τους υπόλοιπους Ρώσους συνθέτουν ένα σύνολο που αποδίδει ελκυστικό μπάσκετ κατά διαστήματα για την εποχή. Επίσης, είναι στις πρώτες θέσεις της Ευρωλίγκας και η αρχή είναι αν μη τι άλλο πολλά υποσχόμενη για όμορφα πράγματα μέσα στους επόμενους μήνες (αναμένεται να μπει και ο Χάνεικατ, προσεχώς…).

Ο coach είναι ταπεινός, έχει εμπιστοσύνη στους παίκτες του και πλέον γνωρίζει καλά τη διοργάνωση. Όλα τούτα στοιχειοθετούνται και ερεθίζουν τη σκέψη αναφορικά με την διάχυτη προσδοκία ώστε να φτάσει ψηλά και φέτος σε μια δύσκολη και απαιτητική λίγκα που απαιτεί σταθερότητα και φορμάρισμα την κατάλληλη στιγμή.

Τρία χρόνια μετά το βράδυ στο πάρκινγκ του ΣΕΦ τίποτα δεν είναι το ίδιο για τον coach. Οι “επιστήμονες” που τον έδιωξαν τότε είναι οι ίδιοι που τον αποθεώνουν στις επιστροφές του στην Ελλάδα και ζητάνε υποκριτικά στα social media και τη μόνιμη επιστροφή του όταν δεν τους κάνει ο coach Σφαιρόπουλος. Το δημοσιογραφικό παρακράτος του χρέωνε συμπεριφορά οπαδού στα ματς με τον Παναθηναϊκό. Βλέπετε βόλευε τότε αυτό το αναμάσημα για να μπορέσουν να κουκουλώσουν τις γνωστές ομορφιές που γίνονταν και γίνονται στο γήπεδο και στο παρασκήνιο του φάρου του Ελληνικού Αθλητισμού. Έπειτα φεύγοντας τον δέχτηκαν στην αυλή τους οι “ανεξάρτητοι αντικειμενικοί”. Ίσως τελικά να πλήρωσε το ότι βρισκόταν στην Ελλάδα και δεν τον έλεγαν Ντούσαν ή Ζέλικο, τότε ίσως να κέρδιζε το σεβασμό που του άξιζε.

Δεν πειράζει coach εμείς ξέρουμε και για εμάς πάντα θα είσαι εκεί που πρέπει- Στην κορυφή! 

ΥΓ.1: Ραντεβού στο Βελιγράδι coach.

ΥΓ.2: Έχεις αφήσει μια δουλειά στη μέση εδώ πέρα κι εμείς οι αθεράπευτα ρομαντικοί θα περιμένουμε μέχρι τέλους να’ρθεις και να την τελειώσεις όπως πρέπει.

ΥΓ.3: Όπως και να χει ήσουν και είσαι ένας από εμάς!

ΥΓ.4: Ευχαριστώ για το Λονδίνο, ευχαριστώ για τη σειρά με τη Ρεάλ το ’14, ευχαριστώ και για το πρωτάθλημα που έπρεπε να πάρει με το ζόρι ο Αλβέρτης το ’14 (αλήθεια γιατί δεν τον πήραν οι αρμόδιοι στην Εθνική; Διαθέσιμος ήταν ο Φραγκίσκος…)

ΥΓ.5: Άσχετο με το θέμα και το ύφος του άρθρου- Λίγο ηρεμία από τους Ολυμπιακούς στο θέμα Σφαιρό. Δεν ειναι ώρα για αλλαγές προπονητών, στήριξη μέχρι το καλοκαίρι και τότε θα κάνουμε ταμείο.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *