Όπου σήμερα επιστρέφουμε σε αθλητικούς ρυθμούς γιατί χορτάσαμε μοναξιά, έγκλειστοι στους τέσσερις τοίχους και ιδιαίτερα, επειδή διανύουμε μια άνοιξη που δε θυμίζει άνοιξη.
Το ηχητικό, η ιδιωτική συνομιλία των παιχτών του Ολυμπιακού διαρρέει σε μέσο ενημέρωσης δημοσιογραφικού ομίλου, μεσάνυχτα Σαββάτου. Ακολουθεί κουρνιαχτός. Καθημερινές αναρτήσεις σε χώρους κοινωνικής δικτύωσης με υπαινιγμούς για την αναμέτρηση του κυπέλλου μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού.
Σχετικά με τον ημιτελικό, για να μην κάνουμε διαρκείς αναχρονισμούς, θυμάστε την προκλητική διαιτησία, την αποχώρηση των Πειραιωτών από το “Νίκος Γκάλης”, τις επιστολές προς τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς και οι δηλώσεις περί μη συμμετοχής στο εξής με τη συγκεκριμένη τριάδα διαιτητών σε κανέναν εγχώριο αγώνα και η πρόταση για πρόσκληση ξένων διαιτητών για τα παιγνίδια με τους πράσινους.
Τι είδαμε από τότε; Τον επικεφαλής της τριάδας να αυτο-περιθωριοποιείται αλλά να επανέρχεται μετά από δύο εβδομάδες, διάφορες επισκέψεις πριν την τελευταία αγωνιστική, στα γραφεία της ομοσπονδίας για την κλήρωση των διαιτητών και αίφνης τον έναν εξ αυτών να ορίζεται σε αγώνα με τον Ολυμπιακού. Εν συνεχεία, τραμπουκισμοί, αλλαγή και αποχώρηση-διατάραξη της βαθμολογίας από τον Παναθηναϊκό. Παραδόξως, σώθηκε η Κύμη, υποβιβάστηκε το Λαύριο αλλά στις διαβουλεύσεις του προηγούμενου καλοκαιριού και τις ζυμώσεις για την εξυγίανση του πρωταθλήματος, το λάβαρο όσων έβλεπαν πως δεν υπάρχει πρόβλημα ήταν το αποτέλεσμα της καταμέτρησης των ψήφων. Έλεγαν τότε, 13-1.
Ομοίως, η Ε.Ο.Κ μετά τα κροκοδείλια δάκρυα του προέδρου της σε διάφορα ραδιόφωνα για τη δυναμική του Ολυμπιακού και την ιστορία του, επέλεξε, στην πραγματικότητα, να στηρίξει τη διαιτητική τριάδα έναντι ενός διαφημιστικού πόλου έλξης χορηγιών και προβολής του μπάσκετ, διεθνώς. Πιθανότατα, ήθελαν να συντριβούν, ιερατείο και παρατρεχάμενοι, εκείνοι που έκαναν φασαρία. Ξέχασαν, μέσα στην αγωνία τους για το ποιος θα ανακοινώσει πρώτος τις ποινές της εξορίας, να φέρουν στο νου τους ότι η ανάσταση έρχεται μέσα από το θάνατο.
Με τον Ολυμπιακό εκτός, το πράσινο καλοκαίρι είχε την απρόσμενη φυγή Πιτίνο, την έλευση για τρίτη φορά του Αργύρη Πεδουλάκη και το χτίσιμο ενός ρόστερ για να επανέλθει στο f4 έπειτα από οχτώ χρόνια ανομβρία.
Καλό το παραμύθι σου αλλά δεν έχει δράκο τραγουδάει ο Γιάννης Λεμπέσης και στην παρούσα κατάσταση, όπως μου επισήμανε ορθότατα ο συναδελφίλος Κώστας Σπανός, αποκτήθηκε ο Τζίμερ Φρεντέτ, πόθος του επιφανούς φιλάθλου και μάλλον ιδιοκτήτη, από το καλοκαίρι του 2015! Η ανισομέρεια στην κατασκευή του ρόστερ, φάνηκε από το γεγονός ότι ο Αμερικάνος σούτινγκ γκαρντ μαζί με το ρολίστα Τζόνσον και τον Καλάθη, κάλυψαν περίπου τα 2/3 του προϋπολογισμού. Γκιστ, Κιλπάτρικ, Λεκαβίτσιους, Θανάσης, Λάνκφορντ, άλλαξαν πολιτείες ενώ οι Μπράουν, Μπέντιλ ήρθαν ως φερέλπιδες μεν, φθηνά συμπληρώματα δε, με το Γουάιλι, να ανακοινώνεται έχοντας το προνόμιο να είναι η πρώτη εισήγηση Πιτίνο για το ρόστερ Πεδουλάκη. Μπερδευτήκατε; Ο ποιοτικότατος Ράις ήταν το ριφιφί του καλοκαιριού αλλά τα υλικά γύρω από εκείνον και τον Καλάθη ήταν εύθραυστα.
Προϊόντος του χρόνου, η υπερεξάρτηση από τον αρχηγό αυξανόταν, ενώ και η κριτική στον Έλληνα προπονητή ήταν τουλάχιστον, μεροληπτική. Ήδη, μετά την πρώτη αγωνιστική με τον Ερυθρό Αστέρα άρχισαν να μαζεύονται τα πρώτα σύννεφα στον ουρανό του Αμαρουσίου. Η πίεση ανέβηκε με την ήττα στη Γαλλία από τη Βιλερμπάν και κορυφώθηκε στην εντός έδρας ήττα από την Άλμπα όπου ο πελαγωμένος τεχνικός, έβγαλε τον αγώνα με παράταση, ουσιαστικά με έξι παίχτες.
Παράλληλα, το Νοέμβριο, ο Ρικ Πιτίνο στις 7/11 επέστρεψε στην Ελλάδα, αυτήν την φορά για να αναλάβει τις τύχες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στο Προολυμπιακό τουρνουά, μία μέρα αργότερα είχε ανακοινωθεί και επίσημα από την ΕΟΚ ενώ στις 11/11 είχε παρουσιαστεί από τον Γιώργο Βασιλακόπουλο στους εκπροσώπους του Τύπου.
Μάλιστα στις 8/11 και στο περιθώριο της επίσκεψής του στην Αθήνα για λογαριασμό της Εθνικής, ο Πιτίνο παρακολούθησε δια ζώσης την αναμέτρηση του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ με τη Βαλένθια, βραβεύτηκε και όπως ήταν αναμενόμενο γνώρισε την αποθέωση από τους φίλους του «τριφυλλιού». Σε μία από τις ερωτήσεις που του έγιναν και αφορούσε στο ενδεχόμενο μέχρι το καλοκαίρι να προκύψει πρόταση από σύλλογο, είτε του ΝΒΑ είτε της Ευρωλίγκας, δήλωσε” “δεν υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχει δουλειά που δεν θα με αφήσει να μην προπονήσω αυτή την ομάδα. Όταν δίνω τον λόγο μου, αυτό δεν είναι δουλειά. Είναι τιμή. Είναι κάτι που παίρνω πολύ σοβαρά και είναι κάτι που θα κρατάω για όσο ζω“.
Ωστόσο, στις 20 Νοεμβρίου ο Ρικ Πιτίνο συμφώνησε να επιστρέψει στον πάγκο του Παναθηναϊκού ύστερα από πέντε μήνες. Έξι μέρες αργότερα, ο Hall Of Famer εμφανίστηκε ξανά στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», αυτήν την φορά με την ιδιότητα και πάλι του προπονητή των «πρασίνων» λέγοντας ότι η νέα συμφωνία έκανε λόγο για δύο χρόνια! Σκόνη και θρύψαλα οι συνομιλίες και οι διαβεβαιώσεις σε Πρίντεζη, Πανανικολάου, όπως οι ίδιοι γνωστοποίησαν μέσω επιστολής τους. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, εκείνο το διάστημα διάβαζε το κεφάλαιο στην αυτοβιογραφία του στρατηγού Μακρυγιάννη το οποίο αναφέρεται στην αχαριστία…
Βέβαια, στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι πλέον Ολυμπιακός δεν υπήρχε στο πρωτάθλημα, ενώ ούτε η προοπτική του Κυπέλλου ήταν στον ορίζοντα. Φρόντισε ο Μάκης Γιατράς και ο Προμηθέας. Άρα, το πεδίο δόξας θα ήταν τα παρκέ στην ευρασιατική ήπειρο και όχι το εγχώριο πανηγύρι με τους μεταμφιεσμένους.
Ο Πιτίνο, εστιάζοντας πεισματικά στο τρίποντο και τις αλλοιώσεις στην κυκλοφορία, στην άμυνα, ξέχασε δύο σημεία. Το μέγεθος στην περιφέρεια, εκτός Κιλπάτρικ, Θανάσης, και το βάθος στη ρακέτα, για τη δεύτερη γραμμή κοψιμάτων και ελέγχου στα ριμπάουντ. Η ζώσα πραγματικότητα και οι αυξημένες προσδοκίες, άφησαν στην άκρη τους βερμπαλισμούς και τις συγκρίσεις με το Μάτζικ Τζόνσον, τα σπασμένα καμαράκια προσωπικής υγιεινής στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, το τσιγάρο και τα κιλά του Βουγιούκα και το κοινό αίσθημα άρχισε να ξεφτίζει. Τότε, άνοιξη του 2019, η ομάδα έπρεπε να μπει στα πλέι οφς ούσα εκτός. Εφέτος, είχε εξασφαλιστεί στα μάτια των πολλών κάτι τέτοιο.
Aνοίγουμε μια παρένθεση εδώ, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ίψεν για τους βρικόλακες οι οποίοι πολλαπλασιάζονται όπως οι κόκκοι της άμμου. Όταν η πίστη των αθλητών ξεκίνησε να χάνεται, και πριν την κατάρρευση με την ΤΣΣΚΑ, είχε προηγηθεί η εικόνα στο Αλεξάνδρειο με τον Άρη και η επιστροφή του Πιτίνο στην πατρίδα του για την τελική διευθέτηση των δικαστικών εκκρεμοτήτων με το πανεπιστήμιο Λούιβιλ. Το αγωνιστικό πρόβλημα, το δομικό μετατράπηκε και σε έλλειμμα ηθικού. Συζητούμε για για ένα σύλλογο που εδώ και χρόνια κινείται περισσότερο στην ψευδαίσθηση παρά στον ρεαλισμό. Με τη βαρύτητα να δίνεται στο επικοινωνιακό κομμάτι παρά στο ουσιαστικό.
Κάθε χρόνο, ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται από τους κατευθυνόμενους τσανακογλείφτες με μεγάλη προοπτική και κάθε χρόνο καταγράφει αποτυχίες. Υψώνει τον πήχη χωρίς λόγο και χωρίς να μπορεί να υποστηρίξει τέτοια ύψη.
Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;
Χωρίς περίσκεψη, λύπη ή αιδώ, ο Πιτίνο συμφώνησε με το κολέγιο Αϊόνα και η έξωθεν κακή μαρτυρία για τους χειρισμούς, έδωσε τη θέση της στα άυλα λόγια εκατέρωθεν εκτίμησης. Ο κύκλος έκλεισε, και η συγκυρία θυμίζει τον ποιητικό διασκελισμό.
Διασκελισμός είναι το φαινόμενο της στιχουργικής κατά το οποίο ένας στίχος δεν κλείνει μέσα του ολόκληρο νόημα, αλλά η συντακτική ενότητα που το εκφράζει συνεχίζεται και στον επόμενο στίχο -αυτός είναι ο ορισμός που δίνει ο Θρασύβουλος Σταύρου.
Παραδόξως, την αθλητική επικαιρότητα των ημερών καλύπτει το θέμα Πιτίνο και τα διαφυγόντα κέρδη των ποδοσφαιρικών ομάδων. Σχετικά με το δεύτερο απάντηση δεν έχουμε. Αναφορικά με το μέλλον του μπασκετικού Παναθηναϊκού, σημειώνουμε ότι το να αφήνεις κάποιον να περιμένει, είναι το διαχρονικό προνόμιο κάθε εξουσίας.
Κατακλείδα του σημερινού κειμένου είναι μια αναγωγή. Μάλλον οι μονάδες στον Έβρο, οι οποίες προστατεύουν τα σύνορα από τους άοπλους ικέτες-εισβολείς, δεν μπορούν να προσφέρουν συμπληρώματα διατροφής στο προσωπικό τους. Δεκτή η κίνηση γενναιοδωρίας και φιλανθρωπίας στο βωμό της εθνικής ομοψυχίας. Όμως, με τους άστεγους χωρίς φροντίδα, τους παρίες, του άθλιους του Ουγκώ, τις σκιές στις πυλωτές των πολυκατοικιών τι γίνεται; Δίχως, νερό και σαπούνι, στέγη και ζεστασιά.
Όπως θα έλεγε και ο ποιητής των ύστερων ελληνιστικών χρόνων: Ανεπαισθήτως με έκλεισαν από τον κόσμο έξω.