Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η ηγέτιδα δύναμη της Ρωσίας περιήλθε σε παρακμή για, τουλάχιστον, 15 χρόνια. Ωστόσο, η μπασκετική παρακμή δεν συνέπεσε χρονικώς με τη μετριότητα του ρωσικού κράτους, αλλά επήλθε πολύ αργότερα. Από το 1993 και την πρώτη εμφάνιση της Ρωσίας σε σημαντική διοργάνωση, στο Ευρώμπασκετ της Γερμανίας, έως το 2012 η ιστορική χώρα κατέκτησε πλήθος μεταλλίων και παρουσίασε πολύ καλό πρόσωπο με εξαίρεση το χρονικό διάστημα από το 1999 έως το 2006.
Στο Ευρωμπάσκετ του 1993 η Ρωσία με σταρ τον σπουδαίο Σεργκέι Μπαζάρεβιτς βρέθηκε στη 2η θέση. Στον ημιτελικό η νίκη επί της Κροατίας (84 – 76) αντιμετωπίστηκε ως έκπληξη. Στον τελικό με αντίπαλο τη διοργανώτρια Γερμανία η διαιτησία επηρέασε το αποτέλεσμα οδηγώντας τη Ρωσία στην ήττα (70 – 71). Το 1994 ο θρυλικός Σεργκέι Μπέλοφ ανέλαβε ως προπονητής στη θέση του Γιούρι Σέλικοφ και διατήρησε την «αρκούδα» σε υψηλό επίπεδο. Μάλιστα, η ιστορία επαναλήφθηκε. Στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ του 1994 η Κροατία ήταν ξανά το φαβορί, αλλά ο Μπαζάρεβιτς κυριάρχησε, απολύτως, και στο ματς αυτό. Βεβαίως, στον τελικό εναντίον της Dream Team 2 η Ρωσία ήταν αδύνατο να αποφύγει τη συντριβή.
Μετά την κατάκτηση της 3η θέσης στο Ευρωμπάσκετ του 1997 (με νίκη επί της Ελλάδος στον μικρό τελικό) η Ρωσία ήταν εντυπωσιακή και στο Μουντομπάσκετ της Αθήνας το 1998. Με ανανεωμένο υλικό και την περιφέρεια της ομάδας να βασίζεται πια στον Βασίλι Καράσεφ και τον Ιγκόρ Κουντέλιν η ρωσική δύναμη βρέθηκε ξανά στη 2η θέση του κόσμου. Η δραματική νίκη επί των Αμερικανών των ευρωπαϊκών ομάδων (λόγω του λοκ άουτ στο NBA) με 66 – 64 θεωρείται κλασική στην Ιστορία των Μουντομπάσκετ. Ωστόσο, στον τελικό η Ρωσία ηττήθηκε από τη Γιουγκοσλαβία με τη διαιτησία να αποτελεί ξανά θέμα συζήτησης.
Από το 1999 έως το 2006 η Ρωσία δεν κέρδισε μετάλλιο, αλλά το επίπεδο του ρωσικού μπάσκετ παρέμεινε υψηλό. Οπωσδήποτε, η έλευση του Ντέιβιντ Μπλατ διευκόλυνε την επαναφορά της Ρωσίας στην επιθυμητή κατάσταση. Στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας με σουτ ενός Αμερικανού, του Τζέι Αρ Χόλντεν, η «Αρκούδα» έλαβε αναδρομικώς τη δόξα την οποία άξιζε από το 1993. Αυτή τη φορά η γηπεδούχος ομάδα δεν αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η Ρωσία επικράτησε της Ισπανίας με 60 – 59 και για πρώτη και μοναδική, μέχρι τώρα, φορά βρέθηκε στην κορυφή στην οποία βρισκόταν συχνά ως Σοβιετική Ένωση.
Υπό τον σπουδαίο Ντέιβιντ Μπλατ η Ρωσία κατέκτησε ακόμα δύο μετάλλια. Η 3η θέση στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας επιβεβαίωσε τη σταθερότητα της ομάδας του Αμερικανοϊσραηλινού τεχνικού, ενώ η επανάληψη της ίδιας πορείας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 σήμανε την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου από τη Ρωσική Ομοσπονδία 24 χρόνια μετά τη δόξα του χρυσού μεταλλίου την οποία γεύθηκε η Σοβιετική Ένωση του εκλιπόντος Αλεξάντερ Γκομέλσκι. Δυστυχώς, για το ρωσικό μπάσκετ και η εποχή του Ντέιβιντ Μπλατ αλλά και σημαντικών παικτών, όπως ο Αντρέι Κιριλένκο, είναι πια παρελθόν. Από το 2013 έως σήμερα η Ρωσία έχει να επιδείξει μόνο την 4η θέση του Ευρωμπάσκετ του 2017. Η ομάδα των Σβεντ και Μοζγκόφ είχε επικρατήσει της Ελλάδος στον προημιτελικό αγώνα, αλλά, τελικώς, δεν κατάφερε να βρεθεί στο βάθρο.