Από το γήπεδο με τα ξερόχορτα, η μπάλα πάνω από τις πλυμένες στέγες. Η γέφυρα προς τον ουρανό. Ο αποσπερίτης στο αβυσσαλέο σκοτάδι και κάπου εκεί, προκρίσεις σε εκκρεμότητα. Ακόμη ένα ταξίδι προς τα αστέρια.
Παρί v Μπάγερν
Ξεκινάμε την ανάλυση του σημερινού προημιτελικού στο Παρίσι δείχνοντας το χάρτη των xGoals της πρώτης αναμέτρησης.
Με 31 τελικές ευκαιρίες και 21 εντός περιοχής, η Μπάγερν κυριάρχησε σε μια μονομαχία στο Μόναχο όπου τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των δύο ομάδων ήταν διακριτά προτού δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα. Η σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με τις αρχικές διαπιστώσεις, αφορούσαν την ανυποχώρητη πεποίθηση των δύο προπονητών στο να μην αλλάξουν το αρχικό τους πλάνο ακόμα και όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες του αγώνα.
Η ομάδα του Φλικ έχει μεγάλη αδυναμία στο να αναχαιτίζει τις μακρινές, άμεσες, μπαλιές οι οποίες στοχεύουν στην τρέξιμο των ακραίων ή των επιθετικών και βρίσκουν την αμυντική τετράδα σε κατάσταση μετάβασης δεδομένου ότι η πίεση στην ανάπτυξη του αντιπάλου προϋποθέτει οι γραμμές να είναι κοντά. Από την άλλη, η δυνατότητα και η τακτική επιλογή του Ποκετίνο να αφήσει μόνους τούς Ντιαλό και Νταγκμπά έδωσε τη δυνατότητα στους πλάγιους οπισθοφύλακες και στους εξτρέμ της Μπάγερν και δημιουργήσουν ρήγματα έχοντας μονίμως παίχτες παραπάνω. Έπειτα, υπάρχει και η μεγάλη ευκολία των Βαυαρών να φέρνουν τη μπάλα στην περιοχή και να εκτελούν από τα καλύτερα σημεία. Συνολικά, παρά το 2-3 της πρώτης αναμέτρησης, επειδή το ποδόσφαιρο, πλέον, στηρίζεται στο ρυθμό και την ανθεκτικότητα επιβολής στον αντίπαλο, οι Γερμανοί έχουν τύχη αλλά και το Νάβας απέναντι. Ο Ντέιβις αναμένεται να ξεκινήσει βασικός, ο Ερνάντες να είναι στο κέντρο της άμυνας ενώ ο Μαρτίνεζ προορίζεται για δίδυμο με το Μπόατενγκ στη μεσαία γραμμή.
Η Παρί έχει την εμπειρία των ανατροπών από τη σκληρή πλευρά των αποκλεισμών. Με τον Ποκετίνο στην τεχνική ηγεσία επιχειρείται ένα αμφίβολο πείραμα. Να αμύνεσαι να έξι παίχτες και τα επιτίθεσαι με τέσσερις. Μεταξύ αυτών, σε ρόλο ενορχηστρωτή ο Ντι Μαρία. Την προηγούμενη Τετάρτη, παρά το αρχικό 0-2, η εντολή παρέμεινε ίδια. Η τετράδα ψηλά, ο Νεϊμάρ στην υποδοχή, ο Εμπαπέ από θέση έξω αριστερά, έτοιμος να μπει ανάμεσα στο μπακ και το στόπερ. Μαζί με το Ντι Μαρία, ο Ντράξλερ. Ποιότητα και πλάτος, παράλληλα με την ικανότητα δημιουργίας σαν εσωτερικός μέσος. Το ερώτημα είναι αν και απόψε ο τεχνικός των Γάλλων θα ακολουθήσει την ίδια τακτική. Θυμίζουμε πως όταν άσκησαν ευρεία πίεση οι παίχτες της Μπάγερν, τέθηκε και ένα ζήτημα κερδισμένων μονομαχιών σε ίσα μέτρα.
Λίβερπουλ v Ρεάλ Μαδρίτης
Με παρόμοιο τρόπο, όπως προηγουμένως, η αρχή του σημειώματος.
Η Ρεάλ Μαδρίτης θα έπρεπε, ήδη, από το 2017 να έχει υπογράψει αιώνιο συμβόλαιο στο Ζινεντίν Ζιντάν. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο στόχος του Ζιντάν είναι ο ίδιος κάθε χρόνο. Το σημαντικό είναι να έχει φρέσκια την καλή του ενδεκάδα για τα νοκ άουτ παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ίδιος ξέρει πώς να διαχειρίζεται αυτά τα ειδικά παιχνίδια και σαν μεγάλο όπλο έχει την ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών της, που είναι όλοι τους ικανοί να κάνουν το εξωφρενικό. Για παράδειγμα, να δώσει το χώρο στον Κρος να σηκώσει το κεφάλι του, να σημαδέψει την πορεία του Βινίσιους και να σμπαραλιάσει την άμυνα, κράμα Μπουντεσλίγκας και Τσάμπιονσιπ, της Λίβερπουλ. Οι παίκτες της Ρεάλ είχαν πολύ πιο εύκολη κατοχή, εξαιτίας της συμμετοχής του παροπλισμένου λόγω τραυματισμού Κεϊτά στην ενδεκάδα, κυκλοφόρησαν άνετα την μπάλα και από εκεί και πέρα πήραν τον έλεγχο του αγώνα και έδειξαν όλες τις αρετές τους. Ήταν δεδομένο πως αν η Λίβερπουλ δεν μπορούσε να βγάλει ένταση οι Μαδριλένοι θα είχε μεγάλο πλεονέκτημα.
Το βασικό προτέρημα του Ζιντάν είναι ότι ανεξάρτητα από το υλικό που διαθέτει έχει κάποιους βασικούς κανόνες. Αφήνει ελευθερίες στο γήπεδο στους ποδοσφαιριστές του, εκτιμά το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει αξιοπιστία στην αμυντική λειτουργία και ξέρει να παίρνει παιχνίδια με το κοουτσάρισμα του. Επιπλέον, γνωρίζει πως να εκμεταλλεύεται τα προσόντα, ποδοσφαιριστών που δεν ανήκουν στο επίπεδο του συλλόγου, όπως των Βάσκεθ, Βινίσιους και νικάει με όπλο την ταχύτητα τους. Μεγάλη απόδειξη της προόδου που κάνουν οι παίκτες δουλεύοντας με τον Ζιντάν, είναι ο Μιλιτάο.
Ο Γιούργκεν Κλοπ με την ατυχία των τραυματισμών, την έλλειψη προετοιμασίας το καλοκαίρι και το απαιτητικό πρόγραμμα για να εκτοπιστεί η Σίτι και να ανέβει η Λίβερπουλ στην κορυφή, απώλεσε πολλά από τα στοιχεία τα οποία την έκαναν ακαταμάχητη έως πέρυσι. Το κύριο συστατικό των πρωταθλητών Αγγλίας είναι η ένταση και η πίεση από το ξεκίνημα των αναμετρήσεων. Το αμυντικό δίδυμο από το χαμηλότερο επίπεδο ( Καμπάκ, Φίλιπς), η χρησιμοποίηση του ανέτοιμου Κεϊτά και του Ζότα στην κορυφή αντί του Φιρμίνο, στέρησε το προσόν από το πάσχον σύνολο.
Πέραν των άλλων, η ταυτόχρονη παρουσία των Μανέ, Σαλάχ και Φιρμίνο επιτρέπει στη Λίβερπουλ να έχει σίγουρη κατοχή και κυρίως να κρατά χαμηλά τα δύο αντίπαλα μπακ. Είναι δεδομένο πως αν οι κόκκινοι δεν είναι σε θέση να ασκήσουν ασφυκτική πίεση στις γραμμές πάσας των αντιπάλων χάνουν το χαρακτηριστικό γνώρισμα που έχουν από το 2015 και μετά. Είναι αναμφίβολο πως η απουσία των Μάτιπ, Φαν Ντάικ κοστίζει. Ο ένας καθάριζε όσες μπάλες περνούσαν, ο άλλος φόβιζε μόνο με την παρουσία του και την ευφυία των τοποθετήσεων.
Η Λίβερπουλ αναζητά νίκη με δύο γκολ διαφορά. Μέχρι το Σάββατο, από τις αρχές Ιανουαρίου είχε πετύχει μόνον ένα στο Άνφιλντ. Αυτό άλλαξε με την Άστον Βίλα.
Συμπερασματικά και για τους δύο αγώνες, λαμβάνοντας υπόψιν τις αβελτηρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αγορά και διανομή των εμβολίων και συνολικότερα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, γίνεται αντιληπτό ότι είναι άλλο να παίζει για το κοινό και άλλο στο κενό!