Εν αναμονή της μεγαλύτερης γιορτής του μπάσκετ, οι φίλαθλοι που αγαπούν το άθλημα διακατέχονται από αισθήματα ανυπομονησίας αλλά ταυτόχρονα και μεγάλου ενθουσιασμού. Έτσι λοιπόν, ως φίλαθλους του Παναθηναϊκού έχω στο μυαλό μου χαραγμένες δεκάδες τέτοιες όμορφες αναμνήσεις.
Η κάθε συμμετοχή είναι φορτωμένη με τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς. Το 2009 έμελλε να αποτελέσει ένα όμορφο παραμύθι που κάθε φίλαθλος/οπαδός ονειρεύεται να ζήσει.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’την αρχή, Παναθηναϊκός, ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός, Μπαρτσελόνα. Τιτανομαχία δίχως αμφιβολία. Στον πρώτο ημιτελικό ο Παναθηναϊκός κοντράρεται με τον αιώνιο αντίπαλο σ’έναν αγώνα με απαράμιλλο πάθος και ένταση. Οι δύο ομάδες είναι κοντά στο σκορ και ξεδιπλώνουν τις επιθετικές τους αρετές. Οι πράσινοι εκείνης της περιόδου χαρακτηρίζονται ως η κορυφαία ομάδα που παρουσίασε ο σύλλογος στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Αυτό διαπιστώνεται αν ρίξουμε μια ματιά στο ρόστερ. Στην περιφέρεια, Σπανούλης, Νίκολας, Διαμαντίδης, Σάρας. Με απλά λόγια οργάνωση-εκτέλεση-δημιουργία, σε υψηλό επίπεδο.
Δύναμη πυρός η γραμμή των ψηλών. Πέκοβιτς, Μπατίστ, Τσαρτσαρής αλλά και πολύτιμοι ρολίστες έτοιμοι να βοηθήσουν και να αλλάξουν τη ροή του αγώνα. Το παιχνίδι ακροβατεί σε μια τεντωμένη κλωστή. Ο Σάρας οπλίζει, ο Μπατίστ “καρφώνει”, το έργο επαναλαμβάνεται. Ο Μαυροβούνιος εκμεταλλεύεται το πλεονέκτημα με τον αργό στα πόδια Νίκολα Βούισιτς, ενώ παράλληλα ο Σπανούλης κόβει τον αέρα ενός ψυχωμένου Ολυμπιακού που κοιτάει στα μάτια τον αντίπαλό του. Η κλεψύδρα τελειώνει και ο μεγάλος Λιθουανός βάζει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του με τρίποντο ενώ ο Πέκοβιτς με το νικηφόρο καλάθι στέλνει την ομάδα στον τελικό, αφού στην τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού το άγχος οδήγησε σε βεβιασμένη επίθεση τον Γιάννη Μπουρούση.
Με την ώθηση της μεγάλης νίκης ο Παναθηναϊκός μπαίνει φουριόζος στον τελικό με τους Ρώσους, πραγματοποιώντας ένα ονειρικό ημίχρονο που σφραγίστηκε με την τρίποντη βόμβα του Νίκολας για το 48-28. Το εντυπωσιακό 8/14 τρίποντα προμήνυε μία άνετη επικράτηση.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει και η ΤΣΣΚΑ ως μεγάλη ομάδα απαντά με ένα σερί 15-0. Η διαφορά εξανεμίζεται… Σε συνδυασμό με τα φαλτσοσφυρίγματα του Αρτεάγκα που θέλησε να γίνει αρνητικός πρωταγωνιστής το παιχνίδι γίνεται μια αληθινή μάχη. Έπειτα από μία αλλεπάλληλη διακύμανση του σκορ 5,8” πριν το τέλος οι δύο πόντοι της διαφοράς (73-71) απειλούνται από κατοχή των Ρώσων. Επαναφορά από το Σμόντις στο Σισκάουσκας, πάντοτε ο Σισκάουσκας, για τρεις, είναι άστοχος και ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης.
Λύτρωση, η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει τον ψυχισμό εκείνης της βραδιάς, φάσεις χαραγμένες βαθιά στο μυαλό, συναισθήματα έντονα και μια απέραντη περηφάνια. Ο πρωτομάστορας των επιτυχιών Ζέλικο οδήγησε το καράβι για άλλη μια φορά στην Ιθάκη, βάζοντας ένα άκομα λιθαράκι στη διαμόρφωση του σύγχρονου μπασκετικού Παναθηναϊκού.