Είχε να συμβεί από τον Ιανουάριο του 2013. Τότε ήταν ο Άλεξ Φέργκιουσον. Τότε ήταν ο Ρούνι και ο Φαν Πέρσι. Είχε προηγηθεί η ανατροπή τίτλου τον περασμένο Μάιο της Σίτι με την Κ.Π.Ρ. Η Σίτι του Τουρέ και του ειδώλου για την κερκίδα, Αγουέρο. Ανέλπιστα, βάσει εικόνας, ανταγωνισμού, αγωνιστικού σχεδίου και επιβάρυνσης εξαιτίας των συνεχόμενων αγώνων, η Γιουνάιτεντ του Σόλσκιερ βρίσκεται στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος της Πρέμιερ Λιγκ έπειτα από το πρώτο Σαββατοκύριακο του Γενάρη και την καθιερωμένη διακοπή για τους αγώνες κυπέλλου με τη συμμετοχή ομάδων και από την πρώτη κατηγορία.
Άραγε, είναι τόσο καλή η Γιουνάιτεντ; Αν ναι, πώς δικαιολογείται η ήττα από τη Μπασακσεχίρ για το Τσάμπιονς Λιγκ στην Τουρκία ή ο αποκλεισμός από τη Λειψία, στο πρώτο κιόλας τέταρτο, την τελευταία αγωνιστική των ομίλων; Η ήττα από την Άρσεναλ η οποία αντί για ομαλή καμπύλη σταθερότητας έχει κυματισμό αντίστοιχο με εκείνον του Καφηρέα; Ο Πογκμπά, ο Ντε Χέα, ο Μαγκουάιρ από το Α.Τ. Μυκόνου, ο Ράσφορντ με τις γροθιές στο νεοθατσερισμό της Βρετανίας, ο αγέλαστος Μαρσιάλ, ο Φαν ντε Μπεκ που δεν έχει μονιμοποιηθεί, ο χρήσιμος Φρεντ και η πολυτέλεια να έχεις στο ρόστερ τον Mαταδορ Καβάνι. Μείγμα περίεργο. Δίχως την αλματώδη έκρηξη συγκριτικά με την περυσινή περίοδο, πώς γίνεται μετά από 17 αγώνες να βρίσκεται στο ρετιρέ του πίνακα;
Σύμφωνα με την έως τώρα συγκομιδή, η ομάδα συλλέγει 2,11 βαθμούς ανά αγώνα. Είναι αήττητη για ένα χρόνο εκτός έδρας. Σε μια πιθανή προέκταση έως την 38 αγωνιστική, θα μαζέψει 80 βαθμούς. Θυμίζουμε ότι η Λέστερ το πήρε με 81 το 2016, και πρόπερσι στην κούρσα του αιώνα η Σίτι με 100!
Το μεγάλο κατόρθωμα και η ώθηση φέτος έχει έρθει από τη μεταγραφή του προηγούμενου χειμώνα. Ο Μπρούνο Φερνάντες αλλάζει τα δεδομένα. O Πορτογάλος έλυσε τα χέρια του Νορβηγού προπονητή στο επιθετικό κομμάτι. Ο Όλε από την πρώτη στιγμή ήθελε να τακτοποιήσει τους παίχτες σε συνθήκες αγώνα πίσω από τη μπάλα, με παραχώρηση του ελέγχου στον αντίπαλο. Ο Μπρούνο, έβαλε τάξη στους αυτοσχεδιασμούς. Έχει την ικανότητα να πηγαίνει δίπλα στο Ράσφορντ και να φτιάχνουν τρίγωνα με το μπακ (Σο, Τέγιες) που ανεβαίνει. Έπειτα, μια διαγώνια πάσα στο τρέξιμο του παίχτη της απέναντι πλευράς, μία κάθετη, γρήγορη μεταφορά χωρίς να απαιτούνται πολλοί παίχτες στο επιθετικό τρίτο προκειμένου να μη χαλάσει η αμυντική οργάνωση. Η καταμέτρηση των θετικών αφορά τον παραγκωνισμό του Λίνγκαρντ και βέβαια, η ποιότητα του Καβάνι. Δύναμη κρούσης σε κλειστά παιγνίδια, στήριγμα για να ελευθερωθούν από τους κεντρικούς αμυντικούς οι Ράσφορντ και Μαρσιάλ και κυρίως έχει την ικανότητα να παραμένει ο φορ της μιας επαφής για να σκοράρει.
Παρά ταύτα, τα ατομικά λάθη δε λείπουν. Είτε θα διεμβολιστεί την ώρα που στρίβει το σώμα του ο Μαγκουάιρ είτε θα κάνει κάποιο λάθος ο Ντε Χέα είτε όταν θα λείπει ο Φρεντ από την ενδεκάδα και θα σπάσει το 4-3-3 το δίδυμο Πογκμπά με Μάτιτς ή ΜακΤόμινεϊ, δεν παρέχει την απαιτούμενη ασφάλεια. Εξάλλου, παρατηρείται μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί η Γιουνάιτεντ τις επιλογές του Γάλλου χαφ κοντά στην περιοχή, με εκτέλεση ή τελική πάσα. Βαθύτερο προχώρημα στην παραδοχή των σφαλμάτων.
Μερικά από τα χαρακτηριστικά της Γιουνάιτεντ είναι τα ακόλουθα. Επιδιώκει να παίζει στην κόντρα επίθεση, να σουτάρει αρκετά από μακριά, να στέλνει μπαλιές στον ελεύθερο χώρο σε άμυνα η οποία οπισθοχωρεί, να ακουμπά τη μπάλα στα πλάγια και με συνδυαστική κίνηση να απομονώνει τον αμυντικό σε φάση ένας εναντίον ενός. Χρυσωμένη δωρεά στο κοινό από τις οθόνες. Η θύμηση της επαφής και της μυρωδιάς με το χορτάρι. Γενικότερα, κάθε αγώνας κρύβει μια έκπληξη για το ποιον τρόπο θα βρουν για να απειληθούν. Φαίνεται όμως, η αυτοπεποίθηση και η σιγουριά στις μεταβιβάσεις και τη διαχείριση που φέρνουν οι συνεχόμενες νίκες. Η απελπισία των ονείρων σε 90′.
Η Λίβερπουλ ταλαιπωρείται από τραυματισμούς στην άμυνα, του Τιάγκο στον άξονα-ίσως είναι διαθέσιμος απόψε-, και αυτό έχει σαν επίπτωση για να καλυφθεί η αμυντική γραμμή με το δίδυμο Φαμπίνιο και Χέντερσον, να χαλάει η μεσαία. Σε όλους τους αγώνες ακόμη και με υποδεέστερους αντιπάλους η ομάδα του Κλοπ δίνει ευκαιρίες στη ροή όταν χάνεται η μπάλα. Η Γιουνάιτεντ αναζητά τέτοιες στιγμές. Έξω από τα τείχη μόνοι τους, με λύσσα, ενέργεια και άνεμο στο νεανικά πόδια. Το σκέπτεσθαι αργά είναι σε άλλο κεφάλαιο του βιβλίου.
Σίγουρα τις επιζητεί περισσότερα από το να χρειαστεί εκείνη να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όσα χάνονται σε ορμή κερδίζονται σε ουσία.
Τελικά, και συμπερασματικά η Σίτι είναι καλύτερη από όλους. Σε εικόνα στο γήπεδο και οργάνωση. Της λείπει και μια αναμέτρηση η οποία αναβλήθηκε στην αρχή της περιόδου. Ξεκίνησε και συνεχίζει συντηρητικά. Εφαρμόζει ένα πιο συμβατικό 4-2-3-1, με λιγότερα ρίσκα. Προσέγγιση για να μη ξανασυμβούν όσα έγιναν με τη Λυών, το καλοκαίρι. Ειδικότερα, και σύμφωνα με τα Xgoals το σύνολο του Πεπ έχει την καλύτερη επίθεση-επιθετικότερη σε σχέση με τις υπόλοιπες 19, και καλύτερη άμυνα με μικρότερη απειλή στo δικό της αμυντικό τρίτο. Ο Καταλανός δήλωσε πως η Σίτι είχε πρόβλημα διότι οι παίχτες του έτρεχαν λιγότερο με τη μπάλα στα πόδια. Πλέον αφήνει τη μπάλα να τρέξει στην επίθεση χωρίς να αναζητά την ίδια ένταση και έχει στρέψει την προσοχή στο σημείο εκείνο όπου η προσπάθεια να συγκεντρώνεται στο τρέξιμο στο δεύτερο μισό του γηπέδου. Ο Γκαρσία έδεσε την πίσω γραμμή.
Απόψε στο Άνφιλντ, θα δούμε μια αντανάκλαση. Σε χρονιά που τα δεδομένα ανατρέπονται κάθε δεκαπέντε μέρες, ίσως αποδειχθεί μια καταδίκη της μνήμης.