Κατά καιρούς έχουν υπάρξει άνθρωποι στον δημόσιο λόγο που μας έχουν αναγκάσει να συμφωνήσουμε είτε να διαφωνήσουμε μαζί τους. Οι απόψεις και ο λόγος τους προκαλούσαν πολυποίκιλες αντιδράσεις. Ένας από αυτούς ήταν και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Βασίλης Ραφαηλίδης. Ένας άνθρωπος που δεν στρογγύλευε τις γωνίες των λεγόμενων του και στηλίτευε με τις παρεμβάσεις του την κοινωνιοικονομική κατάσταση στην χώρα μας αλλά και παγκοσμίως. Θα έρθει στον κόσμο στις 14 Ιανουαρίου του 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης και θα μεταβεί κατά τα χρόνια της εφηβείας του στην Καστοριά όπου ένιωθε και άκουγε τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού να περνούν όπως θα σημειώσει και ο ίδιος. Όλα τα πρώτα χρόνια της ζωής του θα δεχτεί αυτός και η οικογένεια του διώξεις λόγω από το αστικό (όπως και αυτός το ονόμαζε) ελληνικό κράτος κάτι που θα χαράξει βαθιά την διαμόρφωση της προσωπικότητας του.
Το 1953 θα εγκατασταθεί στην Αθήνα, και το 1959 θα φοιτήσει στην σχολή Σταυράκου την κινηματογραφική επιστήμη και με την αποφοίτησή του θα θητεύσει για ένα διάστημα ως βοηθός σκηνοθέτη δίπλα στον Νίκο Κούνδουρο γυρίζοντας 2 μικρού μήκους ταινίες το 1963. Την ίδια χρονιά θα αναλάβει την στήλη της κινηματογραφικής κριτικής του προοδευτικού περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης. Το 1964 για 2 έτη θα μεταβεί στην Αλγερία δίπλα στον τροτσκιστή Μιχάλη Ράπτη προς υποστήριξη του καθεστώτος που διαμορφώθηκε μετά την Αλγερινή ανεξαρτησία, από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FLN). Αφού επιστρέψει στην Ελλάδα θα εργαστεί στο πλευρό του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου στις πρώτες του ταινίες και θα συνεχίσει τις κινηματογραφικές κριτικές στην εφημερίδα του κόμματος ΕΔΑ Δημοκρατική Αλλαγή. Με τον ερχομό της Χούντας των συνταγματαρχών θα εκδιωχθεί ως μέλος του Πανελλήνιου Αντιδικτατορικού Μετώπου (οργάνωση που συμμετείχαν κομμουνιστές, αριστεροί κλπ). Μετά την δικτατορία θα εργαστεί στις εφημερίδες Βήμα, Έθνος και Ελευθεροτυπία αλλά και θα συγγράψει ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων. Ο επίλογος της ζωής του γραφτεί στις 8 Σεπτεμβρίου του 2000.
Άνθρωπος πολυμαθής με την ουσιαστική έννοια της μάθησης, πολυγραφότατος, πνευματώδης και με ουσιαστικό λόγο και άποψη. Κατάφερνε μέσα από τα άρθρα του ή στα βιβλία του να αναφερθεί σε πολύ σύνθετα ζητήματα με ένα χιουμοριστικό αλλά και ευφυή τρόπο, σε σχέση με την: φιλοσοφία, την θρησκεία, την πολιτική, την εθνολογία, την ιστορία, την τέχνη κλπ. Είχε σαφή πολιτική άποψη κάτι που οιοσδήποτε μπορεί να διαπιστώσει διαβάζοντας τα βιβλία του. Θα στηρίξει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Μπορεί κάποιος να μην συμφωνήσει σε όλα μαζί του αλλά σίγουρα αξίζει κάποιος να συμβουλευτεί στην άποψη του.
«Κύριε, θέλεις να γίνεις πλούσιος; Σκότωσε, ρήμαξε, κλέψε, εξαπάτησε, κι όταν έρθει η ώρα σου εξομολογήσου και άντε στο καλό. Ο Άγιος Πέτρος σε περιμένει στον Παράδεισο. Ο καπιταλισμός, λοιπόν, έκανε καταμερισμό έργου και στην ηθική. Τοποθέτησε το «κακό» σε τούτο τον κόσμο και το «καλό» στον άλλο, ώστε οι κακοί να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους σε τούτο τον κόσμο και οι καλοί να παίζουν το κομποσκοίνι τους (ίσως και κάτι άλλο) όσο οι κακοί κάνουν καλές δουλειές».
Από το βιβλίο: «Καπιταλισμός. Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας».
«Αφού όλα πεθαίνουν, πρέπει να πεθαίνει και η φτώχεια που γεννάει επαναστάσεις κομουνιστικές και άλλες. Η φτώχεια βρωμάει και βαλσαμωμένη. Αυτό πίστευε ο Μαρξ, που δεν πίστευε στο Θεό, που είναι βάλσαμο για τους απελπισμένους. Ο μαρξισμός είναι μια απόπειρα απάντησης σε ερωτήματα τόσο παλιά, όσο και οι μούμιες των Φαραώ».
Από το βιβλίο: «Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού».