Home >> Βιβλία >> Γυναίκες

Γυναίκες

Οι ηλικίες της Ζοζεφίν

Στα εννιά της καθαρίζει σπίτια στο Σεντ Λούις, στις όχθες του Μισισιπή.
Στα δέκα της αρχίζει να χορεύει στους δρόμους, για πενταροδεκάρες.
Στα δεκατρία της παντρεύεται.
Στα δεκαπέντε της παντρεύεται ξανά. Από τον πρώτο της άνδρα δεν έχει καμιά ανάμνηση, ούτε καν κακή. Από τον δεύτερο κρατάει μόνο το όνομα, για της αρέσει ο ήχος του.
Στα δεκαέξι της, η Ζοζεφίν Μπέικερ χορεύει τσάρλεστον στο Μπρόντγουει.
Στα δεκαοχτώ διασχίζει τον Ατλαντικό και κατακτά το Παρίσι. Η Μαύρη Αφροδίτη εμφανίζεται γυμνή στη σκηνή, με μοναδικό ρούχο μια ζώνη με μπανάνες.
Στα εικοσί ένα της, γίνεται εκείνο το περίεργο κράμα μοιραίας γυναίκας και κλόουν γίνεται η πιο καλοπληρωμένη vedette της Ευρώπης, με τους περισσότερους θαυμαστές.
Στα εικοσί τέσσερα είναι η πιο φωτογραφημένη γυναίκα στον κόσμο. Ο Πάμπλο Πικάσο τη ζωγραφίζει γονατιστός. Για να της μοιάσουν, οι χλωμές δεσποινίδες του Παρισιού τρίβουν το δέρμα τους με κρέμα από καρύδια για να σκουρύνει.
Στα τριάντα της έχει πρόβλημα με ορισμένα ξενοδοχεία, γιατί ταξιδεύει παρέα με ένα χιμπατζή, ένα φίδι, μια κατσίκα, δύο παπαγάλους, αρκετά ψάρια, τρεις γάτες, επτά σκύλους, μια λεοπάρδαλη με το όνομα Τσικίτα και περιδέραιο από διαμάντια, κι ένα γουρουνάκι με το όνομα Άλμπερτ, το οποίο πλένει η ίδια με άρωμα “Je reviens”του Ουόρθ.
Στα σαράντα της, παρασημοφορείται με τη Λεγεώνα της Τιμής για τις υπηρεσίες της στη γαλλική αντίσταση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Στα σαράντα ένα της, όταν παντρεύεται για τέταρτη φορά, υιοθετεί δώδεκα παιδιά διαφόρων χρωμάτων και από διάφορα μέρη του κόσμου, τα οποία αποκαλεί “το ουράνιο τόξο της οικογένειας μου”.
Στα σαράντα πέντε επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Απαιτεί να παρακολουθούν τις παραστάσεις της λευκοί και μαύροι δίχως διάκριση,ανακατεμένοι. Αλλιώς δεν εμφανίζεται στη σκηνή.
Στα πενήντα εφτά της βρίσκεται στην εξέδρα με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και μιλάει κατά των φυλετικών διακρίσεων στη τεράστια πορεία της Ουάσινγκτον.
Στα εξήντα οκτώ της συνέρχεται από μια παταγώδη πτώχευση, και γιορτάζει στο θέατρο “Μπομπινό” του Παρισιού τα πενήντα χρόνια της καριέρας της.
Και φεύγει.

Eduardo Galeano, ΓΥΝΑΙΚΕΣ, εκδόσεις Παπυρος, Δεκέμβριος 2015. Μετάφραση Ισμήνη Κανσή

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *