Η γνωστή και ως «Σαλονικιά», Στέλλα Χασκίλ, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1918.
Αν και η οικογένειά της ήταν γνωστοί σεφαραδίτες σιδηρέμποροι της Θεσσαλονίκης, θα ασχοληθεί από μικρή με το τραγούδι και θα κάνει ερασιτεχνικές εμφανίσεις σε λαϊκά κέντρα της πόλης. Την ίδια περίοδο θα κάνει και την πρώτη εμφάνισή της στη δισκογραφία με 2 τραγούδια επιθεωρησιακού ύφους, χρησιμοποιώντας το πατρικό της επίθετο Γάεγος.
Με την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα η αδερφή της Ραχήλ συλλαμβάνεται και στέλνεται στο Άουσβιτς ενώ η υπόλοιπη οικογένεια της θα καταφέρει να καταφύγει κοντά στη Στέλλα στην Αθήνα.
Τα μαύρα χρόνια της Κατοχής εμφανίζεται, κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των Γερμανών και των τσολιάδων, στο λαϊκό μαγαζί της οικογένειας των Αυστριακών μουσικών Μπέρναν στην Ομόνοια, οι οποίοι και την προστατεύουν. Χρησιμοποιεί παραλλαγμένο για προφανείς λόγους το πατρικό της (Γαέγου αντί Γάεγος) και κρύβεται με την οικογένειά της με την βοήθεια των οργανώσεων του ΕΑΜ στο Χαϊδάρι, στο Βοτανικό και στο Μεταξουργείο.
Μετά την απελευθέρωση το 1945 παντρεύεται με τον επιζώντα του Άουσβιτς, Ιακώβ (Τζάκο) Ιεχασκέλ, εξ ου και το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Χασκίλ, με το οποίο θα μεσουρανήσει στα πάλκα και τη δισκογραφία.
Στο τέλος του 1946 θα μπει στα στούντιο της Κολούμπια για να ηχογραφήσει τα πρώτα τραγούδια της και πολύ σύντομα θα αποτελέσει έναν από τους στυλοβάτες του ρεμπέτικου τραγουδιού, έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται μετά τον πόλεμο.
Μετά τον παραγκωνισμό των δημιουργών κι ερμηνευτών της μικρασιατικής σχολής του ρεμπέτικου, ήδη από την επιβολή της μεταξικής λογοκρισίας στο στίχο και την μουσική, το 1937,οι κοινωνικές συνθήκες που γέννησαν το ρεμπέτικο αλλάζουν και τεράστιες μάζες της υπαίθρου βίαια εκριζωμένες από το μετέπειτα εμφυλιοπολεμικό κράτος του ζόφου, εγκαθίστανται στις φτωχογειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων.
Το ρεμπέτικο, κάτω από σκληρές συνθήκες λογοκρισίας και διώξεων θα αποτυπώσει ανάγλυφα το κλίμα της τραγικής αυτής εποχής με μια σειρά τραγουδιών, τα λεγόμενα τραγούδια «διπλής ανάγνωσης». Με θεματολογία φαινομενικά την ξενιτιά, την εγκατάλειψη, τον αφόρητο ερωτικό πόνο, το ανικανοποίητο, υπονοούν (σύμφωνα με δηλώσεις των δημιουργών τους) το μαρτύριο ενός ολόκληρου κόσμου που ξεψυχά στις φυλακές, στα ξερονήσια, στις κορφές των βουνών, ή στοιβάζεται στις άθλιες κατασκηνώσεις «ανταρτόπληκτων» στις παρυφές των πόλεων.
Η Χασκίλ ερμήνευσε σε δίσκους 106 τραγούδια σε πρώτη φωνή και 31 ως δεύτερη φωνή. Ευτυχώς όμως που αποτυπώθηκε η φωνή της σε πρώτες εκτελέσεις κλασικών τραγουδιών του Β. Τσιτσάνη, του Απόστολου Χατζηχρήστου, του Μανώλη Χιώτη, του Σπύρου Περιστέρη, του Απόστολου Καλδάρα, του Γιώργου Μητσάκη, του Μάρκου Βαμβακάρη, του Μπάμπη Μπακάλη, του Γιώργου Λαύκα, του Γιάννη Παπαϊωάννου κλπ…
Έφυγε απ’τη ζωή το 1954 σε ηλικία 36 ετών λαβωμένη απ’τον καρκίνο.