Απο τα θρίλερ γενικά έχω λίγες απαιτήσεις. Μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνω και την εφευρετικότητα. Για εμένα αυτή η ταινία το είχε. Βρισκόμαστε λίγο καιρό πριν την γνωστή ιστορία των δύο πρώτων κεφαλαίων, (η ταινία κανει σαφές το γεγονος οτι ειναι prequel) και ακολουθουμε την ιστορία της Κουίν, μιας κοπέλας που έχασε σχετικά πρόσφατα την μητέρα της και θέλει να έρθει σε επικοινωνία μαζι της. Σε αυτό το σημείο ξανά συναντάμε την ηρωίδα Ελοίζ απο τις προηγούμενες ταινίες, που φέρεται να είναι γνωστή για την ιδιότητα του μέντιουμ. Η αρχική αρνητική και μετέπειτα δεκτική αντιμετώπιση που έχει προς την κοπέλα, αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας της Κουίν. Η ταινία κινείται άφοβα στο ίδιο μήκος κύματος, έχοντας ως βάση την διάσταση στην οποία πνεύματα και δαίμονες κατοικούν και θέλουν να εισβάλουν στην ανθρώπινη διάσταση. Πολλές, ευχάριστες για το θεατή, αναφορές γίνονται για την ιστορία που απασχολεί τα δύο προηγούμενα κεφάλαια κάνοντας έτσι το κλίμα πιο οικείο αλλα και προσπαθώντας ο σκηνοθέτης να δώσει μια συνοχή στο συνολικό του έργο. Ξεκάθαρα απευθύνεται σε άτομα που έχουν όρεξη να παρακολουθήσουν ένα θρίλερ και σίγουρα δεν θα τους απογοητεύσει. Εάν με κάλυψε εμένα όσον αναφορά την πλοκή; Φυσικά υπήρχαν κενά χωρίς ωστόσο να εμποδίζουν την ροή της ταινίας. Ίσως αυτό το γέμισμα να την έκανε πιο υποφερτή στους δύσπιστους θεατές. Το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν θα ξοδέψετε τζάμπα 97 λεπτά.